Those damn blue eyes

Κεφάλαιο 4

"Τίποτα!Ολα είναι τελεια." Ρούφηξε την μύτη της και ξανά χαμογέλασε γλυκα.

Δεν καρφώθηκες καθόλου φιλενάδα.

"Μα δεν ειμαι χαζός!Τι έχει συμβεί;" επέμεινε ο Αχιλλέας κοιτώντας μας με σουφρωμένα,καχύποπτα μάτια.

"Άσ' την.Δεν θέλει να μιλήσει.Ολα είναι υπό έλεγχο." Τον καθησύχασα, βλέποντας την Αννα να αγανακτεί με την επιμονή του.

Είναι σπάνιος άνθρωπος!
Ενδιαφέρεται για τους υπαλλήλους του και τους συμπονά
Όσο και να κάνει σαν μουλάρι μερικές φορές και γίνεται αγύριστο κεφάλι είναι καλός άνθρωπος.

Μας κοίταξε τελευταία φορά και μπήκε μέσα στο δωμάτιο του γραφείου του, όταν του έγνεψα νοηματικά πως όλα ήταν μια χαρά.

Μόλις έκλεισε την πόρτα,γύρισα κατευθείαν στην Άννα που είχε ένα κενό βλέμμα.

"Μην αφήσεις να επηρεάσει την δουλειά σου πριν σιγουρεψεις όσα νομίζεις." Την συμβούλεψα χαϊδεύοντας το μάγουλο της.

Αμέσως με τα λόγια μου γουρλωσε τα μάτια της.

"Λες να με απολύσει;" ρώτησε με αναστάτωση στη φωνή της.

Λογικό!

Όσα προσόντα και να έχεις στο βιογραφικό σου,στις μέρες μας δεν βρίσκεις εύκολα δουλειά

Αλλά τι χαζή που είναι.
Καθόλου δεν τον ξέρει.

"Δεν υπάρχει περίπτωση Άννα. Δεν είναι τέτοιος άνθρωπος.Αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνει"
Την καθησύχασα τρίβοντας το μπράτσο της.

"Ας το ελπίσουμε." Είπε στραβώνοντας το στόμα της και ανασηκωνοντας τους ώμους της.

"Αν δεν δουλέψουμε μπορεί και να μας στείλει,οποτε,αιντε.Στο γραφείο σου!" Της είπα με "και καλά" αυστηρό τόνο.

Γέλασε πνιχτα και γύρισε στο γραφείο της.

Αναστέναξα και κατευθύνθηκα προς το γραφείο μου και έκατσα,συνεχίζοντας την δουλειά μου.

Λίγα λεπτά αργότερα, χτύπησε το τηλέφωνο του γραφείου και το σήκωσα.

"Γραφεία World's Million,παρακαλώ πείτε μου." είπα με σοβαρό τόνο και άκουσα ένα χαχανητο.

Ένιωσα τα φρύδια μου περίεργα.

"Ποιος ειναι;" ρώτησα παραξενεμενη

"Έλα στο γραφείο μου Νικολέτα" είπε με αυστηρό τόνο στη φωνή του ο Αχιλλέας.

Το έκλεισα και χαχανησα.