Those damn blue eyes

Κεφάλαιο 16

"Καθίστε." Τους έκανα νόημα δείχνοντας τον καναπέ.

Ο Άρης έκατσε σε μια πολυθρόνα δίπλα απο τον καναπέ και ο Διονύσης δίπλα στην Άννα, η οποία ήταν μέσα στα νεύρα.Η Κατερίνα κάθησε στον διπλανο καναπέ αφού συστήθηκε στα βόδια,εμμ εννοούσα στα αγόρια.Εκατσα κι εγώ δίπλα της και η μικρή σε ένα μαξιλάρι στο πάτωμα μπροστά στο τραπέζι.

"Τι νεα;" ρώτησε ο Διονύσης.

Τον αγριοκοιταξα και σήκωσε τα χέρια του ψηλά σαν σήμα παράδοσης

"Πάω να φέρω κάτι να φάμε και να βάλουμε μια ταινία." Είπα και σηκώθηκα κατευθυνόμενη προς την κουζίνα.

"Έρχομαι να σε βοηθήσω." Είπε η Κατερίνα και σηκώθηκε και αυτή ακολουθώντας με.

"Κι εγώ θα μείνω εδω;" ρώτησε η Άννα σχεδόν φωνάζοντας εκνευρισμένη.

"Καλή τύχη." Είπα σιγογελωντας και φύγαμε.

Μπήκαμε στην κουζίνα και άνοιξα τα ντουλάπια για να βγάλω τα πατατάκια,τα ποπ κορν και ότι άλλο είχαμε αγοράσει.

Η Κατερίνα άνοιξε το ψυγείο αφού της είπα να βγάλει από μέσα χυμους και αναψυκτικά.

"Νιώθω πολύ άσχημα." Είπε ξαφνικά σκύβοντας το κεφάλι της.

"Γιατι;" είπα ξαφνιασμενη.

"Γιατί εσείς είστε παρέα κι εγώ είμαι τελείως άκυρη." Είπε στενάχωρα.

"Έλα μην λες βλακείες.Εξαλλου....." είπα αλλά η φωνή της Άννας με διέκοψε πρώτου συνεχίσω.

"ΝΙΚΟΛΈΤΑ!" Φώναξε έξαλλη.

Ωχ!

Έτρεξα αμέσως στο σαλόνι πανικοβλιμενη.

Την είδα να έχει ανέβει επάνω στον Διονύση και να τον χτυπάει με τα μαξιλάρια όπου βρει, ενώ η μικρή και ο Άρης γελούσαν.

"Πάτε καλα;" ρώτησα γελώντας.

Θεε μου δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό.

"Διώξε τους τώρα." Είπε αυστηρά τονίζοντας το "τώρα".

"Γιατι;Εγω περνάω πολύ ωραία." Είπε η μικρή παραπονιαρικα.

"Κι εγώ." απάντησε ο Άρης.

"Εσύ να σκάσεις!" Είπαμε εγω και η Άννα ταυτόχρονα.

Σήκωσε τα χέρια του ψηλά σαν να παραδίνεται.

"Μη κάνετε σαν 5χρονα και ας βάλουμε αυτή την ταινία πια!" Είπα αγανακτισμένη.

"Δίκιο έχει η Νικολέτα." Είπε ο Άρης και τον αγριοκοιταξα.

"Καλά.Δεν ξαναμιλαω." Είπε νευριασμένος σαν μωρό παιδί, σταυρωνοντας τα χέρια του μπροστά στο γυμνασμένο στήθος του και σουφρώνοτας τα ζουμερά χείλη του.