Black Roses

Capitulo 9

Wat vooraf begon:
"LAMNOUAR JIJ MISLUKT KIND JE KOMT NU MEE JE MOET SCHOONMAKEN!" schreeuwt een man. Mogelijk zijn vader.

_______________________________________

Perspectief Jannat

Reminder: druk op dat sterretje😘

Een kindje van 4 schoonmaken?! Met angst in zijn kleine oogjes kijk hij me aan. "Help me ik ga klappen krijgen met stok van ijzer" trilt hij.

De man komt op ons afstormen. Hij pakt Lamnouar bij zijn oor omhoog en zet zijn handen om zijn keel die hij dicht begint te knijpen.

Gelijk knapt er iets in mij en begint de woede in me op te komen. Alles vliegt razendsnel voorbij ik zag mezelf daar staan.

Ik pak de man stevig vast bij zijn keel en druk mijn pistool tegen zijn been. "J-jannat?" Vroeg hij bang. Ik grijnsde kort en knikte. "Oh en nu zijn we bang!? had je eerder aan moeten denken hijo de putta!" Zeg ik en ik schiet een kogel door zijn been.

Hij kermt het uit van de pijn en zakt door zijn knieeën.

"Durf dat kindje nog eens aan te raken met een vinger en ik hak 'm eraf en mix 'm en laat 'm je opdrinken! Je weet dat ik het meen en niet bluf! Begrepen!?" Siste ik.

Bang knikte hij "j j-ja senora" stammelt hij.

"Je gaat cadeau's voor hem halen en hem het leven geven dat hij verdiend. Je zal een echte vaderrol spelen en hem gelukkig maken! En die dikke vrouw van je gaat hetzelfde doen! En ik kom het gewoon na checken kankerlijer. Cabron!" Gromde ik.

Ik smeet hem op de grond en liep naar Lamnouar. "Dankje mama" zei hij zacht en knuffelde me. "Ik heet Jannat hbibi" zei ik. "Mijn naam is Lamnouar" zei hij glimlachend.

"Ga maar naar huis papa kan zelf wel lopen" grijnsde ik. Hij stond op en zwaaide naar me waarna hij verdween. Ik schoot nog een keer door zijn been en gooide een luchtkusje naar hem waarna ik wegliep.

Ik heb honger waar zal ik eten? Ik liep het restaurant van Emre binnen aangezien ik toch in de buurt was. Dit restaurant is zo prachtig met een open haard, kroonluchters, marmeren tegels etc. "Askimmm" hoorde ik Emre zeggen.

Hij kwam naar me toe lopen en sloeg zijn armen om me heen. "Heeft dikkie dik weer honger" grijnste hij. Ik gaf hem een stomp "fuck you" zei ik. Hij schoot in de lach en we namen plek.

"Je weet al wat ik wil" zei ik. "Tuurlijk weet ik wat mijn zusje wil" zei hij.

Ik kan dat jongetje maar niet uit mijn hoofd krijgen hoe is het mogelijk dat hij zoveel op haar lijkt. Letterlijk alles aan hem doet me denken aan haar. "En Jannat,  hoe gaat het" zegt hij.

Onze drankjes worden gebracht en ik neem een slok van mijn mojito. I love mojito standaard drankje. "Hmm gaat wel goed alleen beetje moe, hoofdpijn" zuchtte ik en speelde wat met mijn rietje.

"Waar denk je dan steeds aan?" Zuchtte hij. Ik slikte "verleden" zei ik moeizaam.

Weten jullie nog dat ik vertelde dat er maar 1 iemand was die alles wist? Diegene is Emre. Hij is letterlijk de enige ik ben gewoon echt als zijn zusje en hij als mijn broer. Onze band is gewoon niet te breken.

Hij pakte mijn hand vast en liet hem me aankijken. "Ik weet waarom je maar aan je verleden blijft denken, omdat je het nog niet heb afgesloten je hebt het nog niet achter je gelaten. Pas op dat moment, op het moment dat jij het loslaat en bereid ben om verder te gaan zal het stapje voor stapje lukken" zei hij en hij trok me naar zich toe zodat hij zijn arm om me heen kon slaan.

Ik legde mijn hoofd op zijn borstkas en sloot mijn ogen kort. "Ik heb het gevoel dat ik mijn verleden nog niet kan afsluiten Emre. Ik denk dat het nog niet achter de rug is. Ik heb sterk het gevoel dat alles weer gaat beginnen" zei ik zacht.