Black Roses

Capitulo 17

Wat vooraf begon:
Ik neem een beker bacardi en drink die in een teug op, ik neem er nog een 2e beker bij. Veel beter me hersenen zijn al wat stiller. Ik neem nog een 3e beker van de drank waarna ik me omkleed en me bed in val. Letterlijk ik voel me alsof ik zweef. Ik sluit mijn ogen en na even val ik in slaap.

_____________________________________________

Perspectief Jannat

Don't forget to hit that star! Thankuu💘

Ik boks nog een paar keer en loop dan naar 't bankje bij de automaat waar ik uitgeput plek neem. Ik heb Safa en Ouiam nog steeds niks verteld over me zus. Waarom weet ik niet, maar vanavond zal ik het ze vertellen. Ik heb een slapeloze nacht gehad met nogal veel nachtmerries. Iets zegt mij dat ik hier weg moet. Weg uit Spanje, ver weg.

Ik loop naar buiten waar ik Safa en Ouiam zie wachten in een van onze auto's. "Jannat kom we gaan naar huis" zegt Ouiam. Zal ik lopend gaan of met hun mee. Ik kies voor dat laatste, want de laatste tijd ben ik steeds minder met ze. Ik hou me afzijdig en praat bijna met niemand. Ik stap voor in en Safa gaat achter zitten terwijl Ouiam rijd.

"Ik moet jullie iets vertellen" val ik gelijk met de deur in huis. Ze kijken me aandachtig aan. "Me zus. Ze leeft nog en ze is hier" zeg ik starend naar het litteken op me vinger. Ze vallen stil, na een tijdje zegt Ouiam "hoe voel jij je hierbij? Wat vind jij?" Ik kijk uit het raam "ik weet niet wat ik moet vinden" zucht ik. "Snappen we" zegt Safa. "Je moet alleen wel weten dat als er iets is dat wij er voor je zijn, al wil je maar dat we met haar gaan praten" zegt Ouiam. Ik schud mijn hoofd "ik kan dit wel aan" zeg ik.

"Dat zeg je altijd" zegt Safa. "En dat zal ik blijven doen ook" voeg ik toe. Niet lang daarna stopt de auto en stappen we uit. "Vandaag wil ik koken" zeg ik. Ik open de deur en pak een blikje cola uit de koelkast. Ik pak ook alle ingrediënten voor een romige paste met zalm, spinazie en garnalen.

Terwijl ik kook schieten mijn gedachten allen kanten op. Na een tijdje ben ik klaar, maar voor ik ga opscheppen bel ik Lamyae. Ik pak mijn telefoon en bel haar, "Lamyae, hoe is het?" Vraag ik. Als ik haar stem hoor gaat er een rilling over mijn rug. Ik wil gewoon met mijn 2 zussen een normaal leven leiden en met geen 1 kan ik zijn en mijn leven is alles behalve normaal, dit is zo frustrerend dat het mij gewoon opvreet. 

"Hey zussie, ik kom over een tijdje alweer terug. Ik wil er voor je zijn maar eerst moet ik verleden tijd worden zodat de politie niet meer achter me aan zit." Zegt ze. "Rouada, ze leeft nog" zeg ik. "Oh ehm echt?" Zegt ze alsof ze verbaasd probeert te klinken. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. "Goh, wat klink je verbaasd" zeg ik sarcastisch. Ik hoor niks vanuit haar kant.

"LAMYAE WIST JE HET?" Barst ik uit. "Voor je gaat ophangen luister eerst waarom ik het je niet verteld heb" zegt ze. "TERINGWIJF ER IS GEEN REDE OM VOOR JE ZUSJE VERBORGEN TE HOUDEN DAT HAAR ZUS NOG LEEFT" sis ik hard waarna ik mijn telefoon hard tegen de muur gooi. Mierda!

Ik leun tegen het aanrecht en sla hard met mijn vuist erop. Hoe kan je zoiets verborgen houden? Ik loop woedend de keuken uit en pak mijn jas waarna ik deur uitloop. Frustreert en woedend en al begin ik te lopen zonder een bestemming. Ik bots tegen een man aan en loop door. "Geen sorry" Hoor ik hem zeggen. "Okey Jannat geen aandacht aan besteden gewoon doorlopen voor je iemand vermoord" fluister ik mezelf toe. Ik loop door tot ik naar achter word getrokken "jij gaat sorry zeggen" sist de man die ik niet eens ken, blijkbaar weet hij ook niet wie ik ben.

Woedend, dat was ik al maar als ik kijk naar zijn hand die mijn arm strak vast heeft begin ik vanbinnen te koken. "Los!" Bevel ik. Hij geeft geen kick. Ik kijk om me heen en zie dat niemand er is. Ik pak mijn pistool en houd die tegen zijn borstkas. Geschrokken knijpt hij zijn ogen tot spleetjes en aan zijn gezichtsuitdrukking te zien begint hij me te herkennen. "Dus je kent me toch wel" grijns ik en zonder nog te wachten haal ik de trekker over. "Adios" zeg ik triomfantelijk en ik loop door.

Bij Rouada haar woning sta ik stil. Antwoorden dat is waarvoor ik ben gekomen en wat ik wil, en oh die ga ik krijgen ook. 

 Ik klop aan en neem een stap naar achter. De deur gaat open en zie ik Lamnouar. Hij geeft me een knuffel waarna hij blij wegrent. Sinds ik zijn vader een lesje heb geleerd is hij veel blijer, hij ziet er ook verzorgder uit en gelukkiger. Rouada komt aanlopen en kijkt me verrast aan. "Ik wil praten" zeg ik als ze me een knuffel wilt geven. "Ik wil alles weten, van a tot aan z!" Ze knikt en sluit de deur achter me. "Je mag vragen wat je wilt" zegt ze.

Helllo mooiste mensen everrr❤️

Ik weet het dit duurde lang! Ik heb nog nooit zo lang niet geplaatst maar ik heb het ontzettend druk. Ben tevens ook niet bereikbaar of actief op wat dan ook. Maar ik kon jullie niet langer laten wachten. Ik voelde me allang schuldig. Ik heb 2 deeltjes geplaatst dus het volgende kun je ook al lezen en er komt nog veel meer. Niet alleen deeltjes maar ook drama!

Maargoed, Lamyae wist het dus al die tijd? Zal Jannat haar vergeven? Wie WERT.

Vergeet niet te stemmen en te reageren habiba💞

Dikke kus en knuffel Salma