Black Roses

Capitulo 14

Wat vooraf begon:
Het komt nooit meer goed en ik zal dit nooit kunnen vergeten, daar is het zelfs meer dan te heftig voor.....

_____________________________________________

Perspectief Jannat

Vergeet niet om op dat sterretje te klikken a zine💋

"Nee ik weet 't niet" zeg ik en ik stop mijn sigaret weer in mijn mond. We lopen het schoolgebouw uit en Safa kan maar niet stoppen met grijnzen. "Weet je zeker?" Vraagt ze. "Detener ahora! (Stop nu!) Telkens dat gegrijns." Zucht ik geïrriteerd en ik gooi mijn sigaret weg.

"Hallo Jannat, hoe kom je zomaar opeens thuis? Denk je echt dat de ooievaar je heeft gedragen naar huis ofso" zegt Ouiam nu ook.

Eigenlijk wie heeft me naar huis gebracht? Ik was gisteren zo dronken veels te dronken om überhaupt iets te herinneren.

"Boca cerrada! (Monden dicht!) Wie heeft me gebracht dan?" Zeg ik met gespleten ogen. We stoppen voor ons cafetje. Hier komem we altijd wat drinken na school precies aan 't tafeltje daar links achter. Inmiddels weten de werknemers allang al wat we willen drinken. "Het was Kamal" zegt Safa grijnzend als we zitten.

Wacht wat, huh hoe bedoelt ze?

"Kamal? Ik werd nog liever overreden!" Grom ik. "Weet je iedereen vreest Kamal, nog erger dan jou he Jannat. Hij is een legende zonder gevoelens. Hij helpt nooit mensen of doet nooit iets liefs. Hij vermoord mensen random als hij daar zin in heeft maar jou Jannat, hij heeft je gewoon naar huis gebracht. Dat is niet niks, ik zou dat mischien zelfs waarderen" zegt Ouiam aan een stuk door.

"Weet je Ouiam heeft gelijk, waarom doet hij eigenlijk alleen tegen jou zo?" Vraagt Safa. Okey Jannat, rustig diep in en uit ademen. "Ustedes son loco! (Jullie zijn gestoord) Ik wil hem op dit moment alleen maar slaan. 'T tegenovergestelde van jullie. Zo walgelijk dat ie me mischien zelfs heeft aangeraakt. Ik word al ziek als ik eraan denk" zeg ik met mijn ogen gesloten.

"Rustig Jannat, je hoeft niet boos te worden of je hoofd heet te maken als dat onnodig is" zegt Safa. "Onnodig? Hij is irritant als ie me ziet moet ie wel iets zeggen sinds de 1e keer dat hij me heeft gezien!" "Jannat hallo mischien heeft hij dat wel helemaal niet door!" Zegt Ouiam.

"O en Emre heeft zeker ook niet door wat hij doet. Ik mocht gister zijn fucking restaurant niet binnen!?" Verbaasd kijken ze me aan. "Serieus Emre is gewoon jou broer, dan moet je weten dat dat niet zomaar was" zegt Safa. Ik uit een zucht van frustratie " Dios mío (mijn god) beginnen jullie ook al. Ik kan er niet tegen als er gelogen word, als er dingen achter mij om worden gedaan of dingen voor mij verborgen!"

"Dat snap ik Jannat, maar je weet niet waar het omgaat" zegt Safa. "Stil jullie alsjeblieft. Allebei" zeg ik en ik begin te drinken van mijn mojito. "Kort lontje he" zegt Ouiam. "Nada que ver. (Helemaal niks aan te doen)" grom ik.

//

"Linkse" "rechtse" "linkse" hoor ik de trainer zeggen. Er is een nieuwe bokschool geopend in de buurt en deze is veel beter en groter en bekender dan die andere boksschool hierzo. "Je bent oprecht echt goed en sterk" zegt de trainer.

Hij heet Anass en zijn broer heet Safouane. Ja mensen Safouane, de wereld beroemde bokser Safouane. Wereldkampioen! Hij heeft al meerdere bokscholen geopend en is sinds kleins af aan al succesvol. Heel de wereld ziet hem als voorbeeld. Vooral de jongeren van tegenwoordig, want hij heeft een  mooie toekomst terwijl hij eerst net als Kamal en ik was. (Yes peepz, de enige echte wereld beroemde Safouane. Wie kent hem;))

"Dankjewel" zeg ik. "Weet je, je hebt veel meegemaakt he" zegt hij opeens. "Doei, mischien zie ik je nog wel eens" zeg ik en ik maak aanstalten om weg te gaan maar ik word vastgepakt. "Ik heb ook dingen meegemaakt. Je moet je erbij neerleggen" zegt hij waarna hij wegloopt.

Ik word zo ziek van iedereen die maar iets te zeggen heeft over mijn leven. Dit is mijn leven en die leid ik zoals ik wil.

Ik bal mijn vuisten. Soms vraag ik me echt af waarom ik zo snel boos word. Waarom ik niet blij kan zijn. Waarom er zoveel frustraties in me zitten. Waarom ik me zo ongelukkig voel. Waarom ik liever dood ben. En nog zoveel meer. Ik zie 't nut van mijn leven gewoon niet. En over gevoelens praten lukt me niet. Hoe graag ik ook wil. Ik kan 't niet.

Ik buk om mijn tas te pakken maar schiet weer overeind. Wat was dat? Ik zag een schaduw langsrennen en daarna ging het snel de hoek om. Hij was 't gewoon. Ik weet 't zeker. Alles was hetzelfde als hem. Alles wat te zien was, ik voelde gewoon zijn aanwezigheid.

Uit woede begin ik zwart te zien voor mijn ogen. Ik ren het gebouw uit en kijk de straat in. Waar is hij? Hij gaat er hoe dan ook aan. 'T moet! Ik scan de hele straat. Mierda! Niets. Helemaal niets. Kankerzooi. Ik ben te laat. Ik moest sneller zijn.

Ik verbeeld het me toch niet? Hij was er toch echt. Ik ben verdomme niet gek.

Ik wil hem ophangen. Zijn lichaam in stukken hakken maar zorgen dat hij dat voelt. Hem tazeren en vervolgens hem levend verbranden zodat ie dat ook voelt. Ik wil zoveel meer doen bij die hond maar mijn kans is voorbij. Mijn fucking hoeren kans is voorbij!

Ik sla hard tegen de muur van 't gebouw en spuug op de grond. Mierda! Een voetganger loopt langs en kijkt me aan. "Caminar sobre! (Loop maar door!)" Sis ik. Hij schrikt en loopt direct angstig door. Ik steek een sigaret aan en steek die vervolgens in m'n  mond.

Pff, zoals altijd hoofdpijn.

Ik stop mijn oortjes in en begin te lopen naar het park. Precies naar 't bankje van altijd. Daar bij de spelende kinderen. Ik neem plaats en leun naar achter. Mijn tweede sigaret gooi ik ook weg en een kindje komt naar me toe gelopen. "Hola" zegt hij. "Lamnouar?" Vraag ik. Hij knikt. "Hey broertje" zeg ik en ik ga met mijn hand door zijn haren.

Met moeite kijk ik hem aan, hij lijkt gewoon teveel op haar. Zoveel dat ik de pijnlijke gebeurtenissen opnieuw beleef. Dit is gewoon onmogelijk. Zodra ik zijn speciale groene ogen zie, die alleen in ons gezin zat. Haar naam doet gewoon te pijn om te zeggen. Maar hij lijkt sprekend op haar.

Ik slik en pak mijn hoofd vast. Ik ga het hem vragen. "Hoe heet jou mama?" Kwam er moeizaam uit mijn mond. Mijn maag begon rondjes te draaien en mijn hart versnelde enorm. Bang was ik, voor de eerste keer in mijn leven was ik bang. Bang voor het antwoord. "Rouada" zei hij.

En dat was het. Het woordje die mij recht in mijn hart stak, meerdere keren. 'T woord dat me pijn meer deed doen. Het woord die alle herinneringen omhoog haalde. Ik slikte en de wereld begon te vervagen. De grond omder mijn voeten verdween. Was dit het dan?

Hello damn people❤

Aittt, enorme cliffhanger.

Wie denkt te weten wat Emre verbergt, wie die hij is of op wie Lamnouar lijkt? Ene Rouada?🙈

En mensennnnnn ik denk dat ik Safouane en Safiyae terug laat komen in dit boek! Anass zit er al in😏 Vele vroegen mij dat omdat Safiyae en Safouane bijna afhgelopen is.

En nee schatjes, je hoeft Safiyae en Safouane niet gelezen te hebben om dit verhaal te snappen❤

Sorry dat dit deeltje vandaag pas erop staat, ik dacht serieus dat ik deze al had geplaatst. Ik heb zoveel aan mijn hoofd dat ik niet eens door had ik 'm nog niet geplaatst hebt.

En nog bedankt voor al jullie felicitaties lieverds💗 you all are such a beauty'ss.

Big kisses for you all my lovviess💕

Dikke kus en knuffel Salma