I'm Yours to Keep

Chapter 17

Habang kumakain sa biyahe, binasa ko ang ilan sa mga text ni Chelsea,

Pupuntahan ko si mig sa inyo

Uy

Punta ko ha, mabilis lang

I smiled habang nagtitipa ng reply,

Duda ako sa mabilis lang

Saka ko binulsa ang cellphone ko at inubos na ang kinakain kong burger. Nang matapos akong kumain, lumingon kay Gerard na marahang naghe-headbang mula sa tungtog ng stereo. Noong hindi ako magawang kampihan ni Miguel, he made sure that I feel fine when he's around. He did his best to help me and I admired him for his kind soul. Sometimes, I wonder if he's too good for me. May kaunting takot din sa 'kin baka panandalian lang ito. Baka hindi naman kami naiiba, baka tulad ng karamihan, magsasawa rin kami at maghihiwalay. The thought of losing him scared me.

Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nakapatong sa hita ko at marahang hinaplos ang ugat nito. Lumingon siya sa 'kin. "Ayos ka lang ba? You ready to tell me now how the meeting went?"

"They will be expelled."

Marahan siyang tumango. "That's good."

I smiled and stared at him. Kung nagkataong siya at hindi si Miguel ang ginamit ni Vida para gantihan ako, baka binalaan ko lang siya at wala nang gagawin pa. Pero naninikip ang dibdib ko kapag iniisip ko ang gano'ng posibilidad ngayon. I can't even think of letting him be with Vida. I have never been this selfish. Wala pa akong pinagdamot na kahit sino dahil alam kong mali 'yon, dahil alam kong hindi mo pwedeng angkinin ang isang tao. But staring at him right now and thinking that I'd lose him someday, nanghihina ako.

Is it still healthy kung parang mas mahal ko siya? Hinawakan ko ang kamay niya kaya saglit siyang bumaling sa 'kin.

"Malapit na tayo, are you bored?"

The stereo is playing a soulful song and I get to admire him quietly so I'm far from bored. Umiling ako at tumanaw sa labas.

"Have you told Mae about us?"

Napakurap ako at lumingon pabalik sa kaniya. "Hmm, bakit mo natanong?"

"I can sense what you felt when you found out that Mae and I were together yesterday."

Natigilan ako pero unti-unti ring ngumisi. "Yeah? What do you think I felt?"

"Betrayed?"

My smile faded because I expected him to say, jealous. That I can deny, but betrayal? My face gave him an overwhelming confirmation.

He smiled at me and caressed my thighs. "You should tell Mae."

Ngumuso ako. I never saw Mae admire anyone, ngayon lang at si Gerard pa. I'm a woman so I know what women like me do when they're interested, and Mae is not really good at hiding her feelings. Hindi ako komportableng sabihin dahil para akong nagyayabang, pero ayoko rin namang itago.

I smiled at him. "I'll tell her if she asks."

Ngumiti si Gerard at inayos ang salamin niya. "Do I sound childish? Wanting the whole world to know that you're mine?"

Napangiti ako agad at hindi na sumagot. Bumigat na ang mga mata ko kaya hinayaan ko ang sarili kong makatuog. Pagdilat ko, agad akong napaupo nang diretso dahil para kaming nasa isang probinsya. Maraming puno sa paligid at kaunti lang ang nadadaanang kabahayan.

"Where are we?" Nilibot ko ang paningin ko sa kakahuyang pinasukan ng sasakyan. "I said, where are we?"

"Care." Gerard held my thighs and I jolted in surprise. Mabilis niyang naipreno ang sasasakyan at saka ako hinawakan sa magkabilang balikat. "Care... What's wrong?"