The Past Is In The Present

The Finale

Ano nga ba aasahan natin kapag alam nating sa mali nagsimula ang lahat? Maling panahon, maling sitwasyon at maaring sa maling tao?

There's no wrong in fighting for love and for being in love.

Hindi lang tama ang panahon at ang taong napili mo.

Sino ba ang hindi nag-aasam na sumaya? Sino ang hindi nag-aasam na makasama ang mamahalin nila?

The past is not reversible and no one can changed it because it's already happened.

Kung may pagsisisihan man ako sa mga nangyari. Iyon ay iyong mas inuna ko pang masaktan at mahalin ang iba kesa sa sarili ko.

Kahit anong pilit mong ipaglaban ang isang tao kapag hindi talaga kayo walang mangyayari.

I was born to tell Miko how much I loved him but I wasn't born for him.

Masakit ang mga nangyari pero naghihilom siya at nakakalimutan, but there's always a scars.

Limang taon na ang nakakalipas nang umalis ako ng Pilipinas at sumama ako kay Isaac sa Paris. Sinamahan niya akong baguhin ang buhay ko at lahat ng bagay na nagulo sa akin.

Akala ko iyon na ang huli sa akin at ang matitirang alaala sa amin ni Miko. Isang buwan ang nakalipas simula nang umalis kami ay nalaman kong buntis ako.

Masaya ako na malungkot dahil hindi niya makikilala si Miko bilang ama niya at hindi si Miko ang makakasama namin kung hindi si Isaac.

Masaya na ako dahil doon. Ayos na sa akin na meron kaming anak ni Miko kahit siya na lang ang magiging remembrance ko kay Miko.

Apat na taon na rin ang anak ko at gusto nila Mama at Papa na sa Pilipinas kami mag celebrate ng birthday niya.

I named him, William Harry. He's the Harry Potter in our family, dahil sa glasses nito at sa buhok nito. Masaya akong nakikita siyang lumaki pero may sakit sa puso ko dahil deserve niyang makasama si Miko pero ayoko nang makihati kay Nathara.

Hindi dapat si Isaac ang kasama niya kung hindi ang totoo niyang ama. Ayokong matulad sa iba na pinapaako sa kani-kanino ang mga anak nila.

I want my son for Miko and only for him.

Sinalubong nila kami ng yakap at halik. Nararamdaman ko at nakikita ko sa mata ng anak ko na masaya siya at ganoon na rin sa pamilya ko. Ako na lang yata iyong hindi masaya dito.

Years had passed but for me. Parang lahat ng nangyari ay dalawang araw lang ang lumipas.

Hindi pa rin ako nakamove-on at hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako.

I have Isaac, na pwedeng palitan si Miko sa buhay namin and I tried to love him pero hindi ko magawa.

Gusto niyang magpakasal kami para sa anak ko pero hindi ako pumayag. Isang pagkakamali nang ipakilala ko siyang tatay ng anak ko at ayaw ko na iyong dagdagan ng isa pang pagkakamali.

I don't want to be in mistakes again. I want everything to be right just for my son.

Dumiretso kami sa isang beach na laging binabalik-balikan raw ni Kuya Paolo. Sabi nila Tito ay dito niya nakilala ang babaeng bumihag sa puso niya. Masaya ako para sa kanila and I'm thankful for having them in my life. Isa si Kuya Paolo sa naging parte ng buhay namin ni Miko noon.

Ilang beses na nilang sinabi.

I should have live in the present with my son but I answered them, my happiness is in the past and I can be with my son in the past. I let him see and watch me in the past because everything that has been happened to me. It's all worth to be remembered.