The Past Is In The Present

Chapter 4

Chapter 4

Pagkatapos kong sabihin sa kanya ang mga salitang gusto kong sabihin sa kanya noon ay niyakap niya ako ng mahigpit.

Ang mga luha ko ay sabay-sabay pa rin sa pagdaloy sa pisngi ko. Ang mga sakit na patuloy pa rin sa paglakbay sa dibdib ko.

This pain is unbearable and I don't know how to deal with it. Ayoko na ng ganito.

"Let's start again. I'll make it up to you. Give me another chance." Sabi niya sa akin pero tinulak ko siya sa pagkakayakap niya sa akin at tinitigan ko siya sa mata.

"You can't have me back not until you gave everything back to me. Give me the things that I lost before. Kapag naibalik mo iyon baka sakaling mapagbigyan kita." Pabulong kong sabi sa kanya.

"What is it? Named it." Mabilis niyang sabi na nagpangisi sa akin.

"There are things that once you lost it. You can't have the same thing again." Sabi ko sa kanya at ramdam ko na naman ang mga luha sa mata ko.

Ayoko ng maalala iyon. Mga alalang mas nagbibigay pa ng sakit sa akin.

"I assured you that I will give it back to you. But now that I already have you. You can't escape, Gab. You will be my prison."

Parang gusto ko ng umalis sa isla na ito ng marinig ko ang sinabi niya.

I'm aware of what Perez are capable to do. I know what William Miko Perez can do.

Pinunasan ko ang luha sa pisngi ko at matapang ko siyang tinignan at nilakasan ko ang loob ko.

"I'm not. Kill me first with your own hand, I want it physically. Patayin mo ko bago mo ko makuha ulit." Sabi ko sa kanya pero nagulat ako ng bigla niya akong isinandal sa pader at hinalikan.

Hindi ako tumugon kaya huminto siya at humarap sa akin. Halos maduling ako sa sobra niyang lapit.

"Those words are foul. I don't want to hear that." Bulong niya at hinalikan ulit ako but this time ay hindi ko na magawa pang hindi tumugon dahil sa kinagat niya na ang pang-ibabang labi ko na naging dahilan para ibuka ko ang bibig ko at makapasok siya.

Sinusunod ko ang bawat galaw niya. Nararamdaman ko ang parehong pakiramdam kapag hinahalikan niya ako.

Kung sana tama pa ang lahat. Kung sana hindi niya ako nasaktan ay baka sana matatanggap ko siya ulit ngayon. Pero hindi, hindi ganoon kadali ang ginawa niya sa akin.

I need to accept everything first before accepting him again.

Ang kamay niya ay nagsimula ng hawakan ang pwetan ko pababa sa hita ko. Mas madiin pa ang pagkakahalik niya sa akin kaya mas nawala na ako sa wisyo na makapag-isip pa.

Ang tumatakbo lang sa isip ko ay ang halikan siya. Ang bumawi sa 7 na taong hindi ko siya nakita.

Natigil lang ito ng marinig naming may nagsalita.

"Sir, nakahanda na po ang lahat sa yate." Sabi nito at biglang umalis.

Hinawakan niya ang kamay ko at hinila na ako. Nanlaban naman ako pero pagtuloy pa rin siya sa paghila sa akin hanggang sa makarating na ako sa pampang.

Hinihila ko ang kamay kong hawak-hawak niya.

"Hindi ako sasama!" Sigaw ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin at binitawan niya ang kamay ko kaya tatakbo na sana ako ng bigla niya akong buhatin na pa bridal style.

"Hook or by crook. I will get you back." Sabi niya at nagsimula na siyang maglakad.

Nagpumiglas ako kaya huminto siya sa paglalakad.

"Gusto mo bang mahulog?" Tanong niya sa akin kaya sinamaan ko siya ng tingin at nakita ko ang tubig sa ilalim ng pinapatungan niyang tabla para makapunta sa yate.

Narinig ko ang mahina niyang tawa kaya mas nairita pa ako kaya kinurot ko siya sa dibdib niya.

"Aw! What's your problem?" Maktol niya sa akin pero hindi ko siya pinansin.

Ibinaba niya ako ng makarating kami sa yate. Susubukan ko pa sanang bumaba pero inalis na ng isang crew ang tabla at umandar na ang yate kaya wala na akong magawa kung hindi ang pagmasdan na lamang ang dagat habang palayo kami ng palayo sa hotel na pinag-stayan ko.

Naramdaman ko ang presensiya niya sa likod ko kaya hinayaan ko na lang siya. Masyado na akong pagod sa mga nangyari ngayon.

I need a break from everything.

Naramdaman ko ang yakap niya sa akin sa likuran ko. Hinayaan ko siya sa ginagawa niya. Masasawa rin naman siya kapag hindi ko siya pinansin at hinahayaan ko lang siya sa gagawin niya.

Napapagod na akong ipaglaban ang nararamdaman ko at ang sakit na meron ako.

"Gab, I'm sorry." Bigla niyang sabi kaya nagulat pa ako dahil sa mismong tenga ko niya ito sinabi.

Nakapatong ang mukha niya sa leeg ko.

Hindi ko siya sinagot kaya narinig ko ang pagbuntong hininga niya.

"I know my sorry can't heal you but that's the only word that I know that is appropriate for what I did. I didn't mean to abandoned you, dumped you or to leave you. I don't have any choice, Gab. Madadamay kayo kapag hindi ko ginawa iyon." Sabi niya kaya nanatili lamang akong tahimik habang nakatingin sa dagat at nakikinig sa kanya.

"Sisirain ni Lolo ang kompanya niyo kapag hindi ako sumunod sa ipapagawa niya. Alam mong ayokong mangyari iyon. I don't want to be selfish. Ayokong masira ang pinaghirapan ng pamilya mo dahil lang sa ating dalawa. Gusto man kita ipaglaban but I left with no choice. Para rin naman sayo iyong ginawa ko at para sa atin. I hope you will understand my reasons."

Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib ng marinig ko ang sinabi niya.

Is it true?

"Lolo wants me to take care of the company. They train me in handling the company that's why I'm gone for almost 7 years. I badly want to see you. I can't sleep at night thinking that maybe your sleeping with another guy, that is not me. That you are now happy with other man, that thought killed me everyday. I want to be your first and last, Gab. I want to be your husband. Let's fulfill our promises together now."

---

-JustForeenJeo