Sürgün

Bölüm 23 "Dostlar"

Sakura ormandan bir patlama sesi duyduğunda kafasını o tarafa çevirdi.Hızla o tarafa koşarken pembe saçları dalgalanıyordu.

"Yinemi?"diye mırıldandı.Bunun olmasından bıkmıştı.Dumanların yükseldiği yere yaklaştığında yeşil gözlerini orada duran adamlara dikti.

"Ooho şuna bakın kimler gelmiş kim derdi Su Kabilesi'nin biricik sürgünü bu kadar güzel olacak".Üzerinde ateş kabilesinin kıyafetlerine sahip olan adam can sıkıcı bir şekilde konuşmuştu.

"Erkekler"deyip göz devirdi Sakura."Burada ne işiniz olduğunu sormayacayım ne de olsa yıllardır aynı şeyi yapıyorsunuz".

Adam sırıttı "Başarılı olduk ama öyle deme sizi eskisinden çok yoruyoruz.Sahi Yi nerde o bile gücünü yitirdi diyorlar".

Sakura sinirlenmişti "Bu ormanı korumaya yemin eden tek kişi Yi değildi ve sizin gibilerin kıçına tekmeyi basacak çok kişi var".

Şimdide adam sinirlenmişti.Kendi gibi giyinen adamlara bağırdı "Saldırın !"

Sakura kendisine atılan ateşi suyla engelledikten sonra hızlıca eğildi ve suyu bükerek adamların ayağını bağladı buza çevirdi ve onları yere düşürdü.

Sakura gülümsedi "Antremanımı bölmemin cezasıydı".

Adamları orada bıraktı ve gitti.Zaten gidecek ve bir süre sonra tekrar geliceklerdi.Neden geldiklerini o da bilmiyordu sonuçta başarılı olmuşlardı daha ne kalmıştı ki ormanda?

Sakura Sasori'nin yanına uğrayacaktı.Birileriyle sohbet etmek kendisine iyi gelirdi.Dün gece ki kâbusunu unutturabilirdi en azından.

Sakura aslında her gece kâbus görüyordu ama dün gece hepsinden beterini görmüştü "O" günü.O günü pek ağızlarına almazlardı.Kötü anıları canlandırmak istemiyorlardı.Özelliklede Yi bu konuda çok titizdi.Belki de o yüzden ortaklıklarda pek görünmüyordu.

Sakura Sasori'nin kapısının önüne gelince durdu.Acaba kapıyı çalsamıydı?Ama buraya kadar gelmişti.Ama utanıyordu da.Sakura tam geri dönecekken kapının açıldığını duydu.Kapıyı bir kukla açmıştı.Gülümsedi "Her zamanki Sasori"dedi içinden.

"Bu güzel ziyaretinizi neye borçluyum acaba?"

"Hiç,canım sıkılıyordu".

"Benimde,oturda sana bir çay ikram edeyim".

Sasori kuklasına sandalyeyi centilmen bir edayla çektirdi Sakura beyaz elbisesini toplayarak masanin sandalyesine oturdu.Sasori tıpkı Sakura gibi bir kulübede yaşıyordu dikkat çekmediği için kulübede yaşamayı tercih etmişlerdi.

"Çok naziksin"dedi Sakura utanarak.

"Şey nazik olmayı annemden öğrendim".

"Ben annemden pek birşey öğrenmedim gerçi kendisi pek hatırlamıyorum yıllar oldu görmeyeli beni bir kere bile görmeye gelmedi".

"Eminim gelmemek için bir nedeni vardır".

"Bilmem belki Irelia'ya bir gelinlik dikmek ile meşguldur"dedi sinirli bir ses ile.

Sasori fincanları masaya kendi yerleştirdi ve çay koydu.Sakura çayının soğmasını beklerken konuşmaya devam etti.

"Sende ne var ne yok bu aralar kuklalarınla ilgili yeni bir teknik geliştirdiğini duydum".

"Henüz gelişme aşamasında ama istediğim gibi olursa işimize çok yarıyacak".

"Sanırım bende yeni teknikler öğrenmeye devam etmeliyim ama bu aralar içimden pek gelmiyor".

"Varus bana senin Evelynn'ın güçlerine grubunuzdaki en yatkın kişi olduğunu söylemişti".

"Evelynn kadar iyi olmasamda yapıyorum birşeyler".

"Sen tanıdığım en güçlü kadınsın sanırım".

"Evelynn?"

"Henüz gücünü tam göremedim sadece şeyde gördüm ... "O" günde".

Sasori "O" günü hatırlatınca ortam biraz gerildi bu gerginliği kapının çalınması bozdu.

Sasori kapıyı kuklasıyla açtı gelen kişiler suratlarındaki gülümsemeyle kimler olduğunu belli ediyordu.

Sakura heycanla ayağa kalktı kapının önünde artık uzun boylu olan Kong ve Naruto'ya sarıldı.

Sakura mutlu bir sesle "Buraya gelmenize çok sevindim ama neden geldiniz?"

"Seni görmeye"dedi aynı mutlulukla Kong.

"Veee krep malzemeside getirdik"dedi Naruto elindeki poşeti gösterirken.

Sasori Kong'a yardım edebileceği birşey olup olmadığını sordu Kong yalnız yapmakta ısrar etti.

"Buraya geldiğinize göre o kadarda meşgul sayılmazsınız ha ?"

"Hep aynıyız sadece biraz dinlenmek istedik"dedi Kong krepin malzemelerini çırparken.

"Hadi ama o kadarda meşgul sayılmayız Sakura sevgili yapmış,Kong'un ona aşırı yakışan biraz sakalı var ve bende... hala Hinata'mı bekliyorum".

"Sevgili mi? yo yo ben Sasori ile sevgili değilim arkadaşız".

Sasori biraz hayal kırıklığına uğramış görünüyordu."Evet iyi arkadaşız".

Naruto bir an üzgün bir mooda geçmişti Hinata'yı çok özlemişti ve duyduğuna göre babası onu dışarıya bile yollamıyordu.

"Sen hep aynısın Kong hiç değişmemişsin".

"Hiçmi?"

"Tamam itiraf ikinizde çok yakışıklı olmuşsunuz"

"Sende eskisinden daha güzel görünüyorsun"

Sakura utanarak başını öne eğdi.Dostlarıyla hâlâ aynı samimiyette olması onu çok mutlu etmişti nede olsa güvenilir kişiler az bulunuyordu.

Sasori kuklalarına masayı hazırlatırken konuştu "Sizce Yi ne zaman gelicek uzun zamandır görmüyorum 6 ay kadar oldu".

"Belkide tohum aramaya gitmiştir"dedi Naruto düşünceli bir sesle.

"Yada onların kazandığını kabul etmiştir".

"Onlar kazanmadı Kong!"dedi Sakura inkâr ederek.

"Gerçektenmi! yapma Sakura ormanda 100 den fazla canlı yok ruhlarla ne için savaştığımızı bile bilmiyorum neyi koruyoruzki Evelynn'ın çiçeklerini mi?"

Sasori konuyu değiştirmek isterdi ağzını açtı ama vazgeçti bu konuyu konuşmalıydılar."Eğer O günü konuşmayı düşünmüyorsak sorunumuza bir çözüm bulamayız".

"Sasori haklı ilk kim başlıyor?"dedi Naruto oturduğu yerde gerilerek.

Sessizlik oldu duyulan tek şey ocaktan gelen ateş sesiydi.Hepsi bu konuyu açmaktan nefret ediyordu ama konuşmak zorundaydılar.

Sessizliğin sonunda Sakura konuştu "Ben"dedi boğuk bir sesle."Pişmanım sanırım ve kendimi affedemiyorum bu yüzden sanki suçlu Master Yi'ymiş gibi davranıyorum ama aslında kimse suçlu değil".Cümleleri bittiğinde Sakura'nın gözleri dolmuştu.

Naruto yerinde biraz kıpırdandıktan sonra gözlerini Sakura'nın üzerinden aldı."Bende bencildim...Eğer eğer Hinata'yı değilde ettiğim yemini düşünseydim bu kadar zarar görmezdik".Naruto gittikçe oturdugu yere gömülüyordu.

Bu sefer Kong konuştu "Kibirliydim"dedi en az Naruto ve Sakura kadar pişmanlık belirten bir sesle."Kendimi Yi gibi birinin öğrencisi olduğum için güçlü sanıyordum oysa ki benden güçlüler bir hâyli fazlaymış".

Sasori onların bi itiraflarını dinlediğinde bir şeyler demesi gerektiğini düşündü.Gerçi "O" gün onun için tesadüf denilecek bir şekilde gerçekleşmişti.

Bu seferde o bozdu sessizliği "O gün tam olara ne oldu biri artık anlatabilir mi ?"

Sesli bir nefes verdi"Klasik başlamıştı herşey böyle olacağını az çok tahmin ediyorduk ama...