Krasi Element Akademisi (-TAMAMLANDI-)

Dönüştüğüm Şey De Ne?

Deska "Bakin burda kim varmış. Dragwogel'ların diğer çocuğu. Büyük olmana rağmen kıyameti kurtarma gücünün sana bahsedilmemesi seni üzmüş olmalı değil mi?" dedi dudaklarini büzerek. Damon yüzünü yere eğmisti. Gerçekten bu durum onu üzüyor muydu yani?

"Deska ne istiyorsun?!"

Deska "Belli değil mi? Sadece insanlardan intikam istiyorum. Onlar Diana acı çığlığı atarken bile ona işkence etmeye devam ettiler neden ben durayım ki" dedi ve duman hâli gökyüzünde yok oldu...

-------------------------------------------------------------

Kötüler neden kötü olur?  Geçmişi yüzünden ya da sadece psikopattır. Geçmişi kötü olanları kaybettiği sevdiklerinin intikamını almak isterler. Deska da onlardan biri. Sadece sevdiği birinin intikamını almak istiyor. Ama bunu bütün insanları o öldürerek ya da köleleştirerek yapamaz. Bizler de bunu önlemek için varız.

Herkes şaşkındı. Deska'nın gelipte böyle birşey demesi onları hem üzmüş hem de korkutmuşt. Beni şaşırtan tek şey Damon olmuştu. Deska öyle diyince cevap olarak sadece başını eğmişti.

Onun yanından yavaşça geçtim. Geçerken de zihinden "Benimle gel" dedim. Akademiden çıkıp ormana doğru yürürken arkamdan gelen ayak sesleri ile peşimden geldiğini anlamıştım. Ormana girip dağın olduğu yöne yöneldim. Orda durdum. Yavaşça arkamı döndüm. Karşımda Damon değil Stefan vardı!

"Burda ne işin var Stefan?!"

Stefan "Unuttun mu ben de tayfadayım"

"Seni tayfadan atalı çok oldu"

Stefan "Neden beni artık 'ölüm tayfanda' istemiyor musun?"

"Sen Deska ile iş birliği yaptın"

Stefan "Tyler'da yapmamışmıydı"

"Ty-Tyler'ı karıştırma"

Stefan "Neden?! onu seviyorsun diye mi tayfaya kabul ettin?"

"B-bu seni ilgilendirmez"

Stefan "Hâlâ anlamıyorsun değil mi? O seni sevmiyor!"

"Yalan söylüyorsun!"

Dediği söz aklımda yankı yapıyordu... o seni sevmiyor. Başıma ağrı girmişti. Kendimi çok... güçlü hissediyordum. Ani bir çığlık attım. Bunu Stefan'da beklemiyordu anlaşılan. Sırtımın yandığını hissettim. Ardından 2 tane kocaman siyah kanatlarım çıktı. Ben onları kontrol edemeden beni havalandırmaya başladılar. Bacaklarımda çıkmaya başlayan mor-mavi semboller yukarı doğru çoğalınca yüzüme kadar çıktığını anladım. Belimden 2'şer tane daha kol çıktı. Saçlarımın havalandığını hissedebiliyordum. Yukarı doğru bakınca saçlarımın bembeyaz olduğınu gördüm. Gözlerim tamamen mor olmuştu ve ışık saçıyordu. Stefan bu görüntüme korkuyla bakıyordu. 4 kolumu da iki yana açtım. Tiz bir çığlık attım ve gücümün ellerimin arasında toplandığını hissettim. Elimde oluşan mor güç topuna baktım. İçinde bütün elementlerin olduğu belli oluyordu. Top elektrik dalgaları yaymaya başladı. Stefan kaçması gerektiğini hissetti ve harekete geçti. Ama ben elimdeki güç topunu çoktan ona atmıştım. Sembollerimden kanlar akmaya başlamıştı ve kanatlarım artık beni alçaltıyordu. Stefan top ona çarpınca oluşan patlama yüzünden yerde yatıyordu. Vücudunun yarı neredeyse erimiş ve yaralar ile kaplanmıştı. Yanına gittim ve çömelip

"Deska'ya söyle acı çığlıkları atma sırası onda" dedim ve onu ateş ile Deska'nın yanına ışınladım. Kanatlarım yavaş yavaş içeri çekilirken o kadar güç kullanmanın verdiği bitkinlik ile bayıldım.

Gözlerimi açtığımda bembeyaz ışık görüyordum.

"Öldüm mü?"

Tyler "Oh şükürler olsun ki uyandın"

"Ne oldu?"

Damon "Biz de onu sana soracaktık" Gözlerim alışınca gördüğüm manzara sadece bizim tayfadakilerin yatağımın yanında toplaşması ve vereceğim cevabı dikkatle beklemeleriydi.

"Ah,  Stefan.. sanırım ona çok fazla zarar verdim."

Jessıca "Nasıl yani?"

"Değişik bir şeye dönüştüm. Aslında zihinden Damon'a beni takip etmesini söyledim ama dağım oraya gelince arkamdan gelenin Stefan olduğjnu farkettim. Biraz konuştuk sonra ben sinirlendim ve mor mavi sembollerle dolu, dört kollu ve siyah kanatları olan bir şeye dönüştüm. Saçlarım havalanmıştı, gözlerim... onlarda tamamen mordu. Bütün gücümü ellerimin arasında toplayıp bir güç topu yaptım ve onu Stefan'a fırlattım. Ondan sonrasını pek hatırlamıyorum"

Damon "Dönüştüğün şey.. o son seviyeydi. Yani şu zamana kadar olan bütün elementleri kontrol edebilenler bile o seviyeye hiç ulaşamadı. Sadece 1 tanesi, o da 100 yıl önceydi"

Tyler "peki neden Stefan'a sinirlendin?"

"Ee.. Hatırlamıyorum.. Hem hâlâ yorgunum kafamı toparlayınca hatırlarım.. Sanırım" dedim yalan söyleyerek. Stefan'a ne kadar sinirlensem de haklıydı, Tyler beni sevmiyordu ki. Arkadaşı olarak görüyordu.

Damon "Pekala herkes dışarı küçük kontrolcümüz uyuyacak" dedi bana bakıp sırıtarak. Sanırım düşüncelerimi duymuştu. Ona 'teşekkürler' bakışı attım. Sonra o da ardından kapıyı kapattı ve çıktı. Bu boş ve sessiz oda da sadece düşüncelerim ve ben kalmıştım.

2 saat boyunca revirde uyumuştum. Uyandığımda abim Damon yanımdaydı. "Birileri uyanmış" dedi. Ben ama direk soru sordum.

"Birşey sorabilir miyim?  Neden Deska sana öyle diyince başını eğdin?  Gerçekten bu olay seni üzüyor mu?" aniden yüzü düştü. Herhalde bunu sormamı beklemiyordu.

Damon "Aslında ilk bunu öğrendiğimde seni öldürmek bile istemiştim. Ama sonra benim küçük kız kardeşim olduğunu hatırladım ve seni kıskanmaktan vazgeçtim."

"Ben üzgünüm. Keşke sen benim yerimde olsaydın. Ben bunu yapmaya hazır değilim"

Damon "Ben de bu yüzden burdayım işte. Sana yardım etmek için"

"Abi, teşekkür ederim" dedim ve yataktan doğrulup ona sarıldım. O da bana sarılarak karşılık verdi...

Biraz abi-kardeş birşeyler olsun istedim.

Arkadaşlar yeni bölüm atmam çok zor oluyor paketim bittiği için ama merak etmeyin yarın yeni paket alıcağız. Yani eskisi gibi bölümler hızlı gelmeye devam edicek.