Krasi Element Akademisi (-TAMAMLANDI-)

Büyük Barışma Antlaşması

Moonia'dan...

Dediklerim aklıma geldikçe haksız olduğumu düşündüm. Yanağımdan akan yaş ile fısıldadım.

"Özür dilerim abi..."

------------------------------------------------------------------

Haksız olduğuma karar vermiştim. Hemen geri uçtum. Abime biz özür borçluydum.

Mağaraya geldiğimde Jessica bir şeyler atıştırıyor ve Tyler'da dışarı bakıyordu. Mağaraya girdim.

"Abim nerde?"

Tyler: "Sen gittikten sonra o da bir ağaca yumruk atarak gitti"

"Ne?! Neden onu takip etmedin?!"

Tyler: "Çünkü yalnız kslması gerektiğini düşündüm"

"Ciddi olamazsın!"

Dedim ve mağaradan çıktım.

Tyler: "Moonia bekle"

Dese de onu dinlemedim ve uçmaya devam ettim.

Damon'dan...

"Anne, baba... Ne yapacağımı bilmiyorum... Lütfen ysrdım edin"

Kaçıncı kez yalvarmıştım bilmiyorum ama bir cevap alamıyordum.

"Yine kendim halletmeliyim öyle mi? Oh buldum... Halledicem"

Dedim ve uçuruma doğru yürüdüm.

"Hatta tam şimdi halledicem. Üzgünüm Moonia istediğin gibi bir abi olamadığım için..."

Gözlerimi yumdum. Islak yanaklarım daha daha ıslandı. Kendimi bırakmak için hszıedım.

Moonia'dan..

"Abiiii"

Bir türlü bulamamıştım. Ama sonra uçurumun orda atlamak için bekleyen biri gördüm. Hayır bu Damon!!!!

"Abi dur!"

Hemen yanına indim ve onu kolundan tutup çektim. Ağlıyordu...

Damon: "M-moonia?"

Ağlaması biraz daha şiddetlendi.

Damon: "B-ben özür dilerim. İstediğin gibi bir abi olamadım"

Ona içten bir şekilde sarıldım. O da beni yavaş yavaş daha çok sıkarak sarılıyordu.

Damon: "Özür dilerim. Çok özür dilerim" Dedi fısıldayarak

"Shh... Üzülme abi. Asıl ben özür dilerim. O an ne dediğimin farkında değildim. Üzgünüm"

Dedim ve ikimizde ağlamaya devam ettik. Abim bana sarıldığı için güvende hissediyordum, ve mutluydum...

Sarılma merasimimiz bittikten sonra mağaraya doğru uçmuştuk. Tyler bizi görünce şaşırmıştı.

Tyler: "Garip, şuan da intihar etmeni falan beklerdim."

Damon: "Hala küçük bir kız kardeşim varken olmaz"

Tyler: "Seni abi olarak görmeyen bir kız kardeş mi?"

"Aaaa! Yeter artık! İkinize de kavga etmeyi yasaklıyorum yoksa... Yoksa ben  intihar ederim!"

Damon: "Moonia?!"

Tyler: "Ne hayır saçmalama?!"

"Ben dedim diyeceğimi. Şimdi el sıkışın! Hadi sıkışın dedim"

İkisi de isteksiz şekilde el sıkıştı.

"Ve bir özür"

Tyler: "Özür dilerim"

Damon: "Ugh.. Özür dilerim"

"Belki bir de sarılma-..."

Damon&Tyler: "Moonia?!!"

"Tamam be kızmayın. Altı üstü abim ve sevdiğim kişinin yakın olmasını istedim"

Dedim ve ikisinin de yanağından öptüm.

Jessica: "Wow... Neyse şimdi ne yapıyoruz?"

Damon: "Yola devam ediyoruz. Sevgi Tyler hazretleri de gelmek isterse tabii"

Damon eğilirmiş gibi yaptı. Ben de omzuna vurdum.

Tyler: gülerek "Tabii ki de isterim sevgili Damon hazretleri" Dedi

Sonra herkes güldü. Ve yola çıkmak için hazırlandık...

Hadi bu da kısa olsun. Şuan aşırı mutluyum çünkü ve devamını yazarken üzülürüm diye korkuyırum jshjshd. (Beş dakika önce abim ile kavga ettiğim bölümü yszdım ve şimdi bunu yazarak kendimi mutlu etmeye çalışıyorum.jshsjdsjsh)

Neyse umarım beğenmişsinizdir Kurt Sürüm. Alfanız hepinizi ayrı ayrı seviyor... 💙💜🐺