Πρέπει να αλλάξω! ;)

Πρέπει να αλλάξω! ;) Παρτ 19

 
Ο αποστολέας λεγόταν 'iwantemadead'. Guess who? Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα η Ντέμι. Βγηκα όσο πιο γρήγορα μπορουσα από το λογαριασμό μου και έκλεισα απότομα τον υπολογιστή.
-Εμα είσαι καλά.
-Ναι μια χαρά, γιατί; ειπα παρα πολύ γρήγορα και καταπια το σάλιο μου.
-Παιδι μου εσύ εχεις χλωμιασει..είσαι σίγουρα καλά; Μήπως θέλεις λίγο νερό;
-Οχι, όχι ειπα. 
Θολωσα, το μονο που ήθελα ηταν να της τα πω όλα. Νόμιζα πως είχα ξεμπερδεψει. Νόμιζα πως είχε τελειώσει αυτή η ιστορία. ΟΧΙ! Οχι παλι. Πάλι θα προσποιούμαι, θα λέω ψέματα. ΠΑΛΙ! Μακάρι να πέθαινα. Αλλά γιατί να πεθάνω εγώ; Να πεθάνει αυτή. Αυτή μου καταστρέφει τη ζωή. ΑΥΤΗ!
-Ντεμι θέλω να σου πω κάτι...
-Πες μου..
-Εχει να κανει με εμένα και τον Νιαλλ...
ΤΙ; Τι λέω; Έτσι είναι σαν να αυτοκτωνω. Η Ντέμι θα με παρατήσει. Θα καταστρέψω και εμένα και τον Νιαλλ. Τι κάνω; Ωχ Θεέ μου...
-Αντε θα μου πεις;
-Χαχα, πλάκα σου εκανα, ειπα αμήχανα και χωρίς ίχνος επιτυχημένης θεατρικότητας..
-Τι εννοείς;
-Ηθελα να δω την αντίδραση σου. Μόλις ακούς Νιαλλ λιώνεις..Τσσσς!
-Αντε καλε και τρομαξα..
-Μμμμ μοσχομιριζει η πίτσα. Ελα βάλε τη ταινία.
Ευτυχώς δεν της ειπα τίποτα. Η ταινία με χαλάρωσε λίγο και ξεχάστηκα. Εκείνο το βράδυ ξαπλωσα και κοιμήθηκα με τη Ντεμι..Το βράδυ την αγκαλιασα και της ειπα: Θα έκανα τα πάντα για εσένα, θα εχανα τα παντα για εσένα. Μέχρι και θα σκοτωνα.. Αυτό είναι το σωστό. Στο υπόσχομαι. -Ειπες κάτι; μουκγρισε μες στον ύπνο της η Ντέμι. -Οχι, κοιμησου, της είπα... Μέχρι να το πω, είχε ηδη κοιμηθεί. Το βράδυ ξύπνησα μες στον ιδρώτα. Έκλαιγα. Είχα δει παλι εφιάλτη...εκείνο τον καταραμένο εφιάλτη. Όμως είδα και συνέχεια. Μιλάω για τον εφιάλτη που υπάρχει σκοτάδι και όταν μπαίνει φως βλέπω παντού αίματα και την Ντέμι απαγχονισμενη. Όμως αυτή τη φορά δεν τελείωσε εκεί. -Τι εκανα; Αυτό έλεγα, το θυμάμαι ξεκάθαρα. -ΑΧΑΧΑ.. ηταν το γέλιο της Σιλβι. Τι έκανες; Τη σκοτωσες.... Εκεί ακριβώς ξύπνησα. Μα δεν ηταν τυχαίο το όνειρο. Είχε τεράστια σημασία. Απεικόνιζε το θάνατο της Ντέμι. Αλλά όχι τον σωματικό, τον ψυχικό. 'Κάτι πρέπει να κάνω' έλεγα στον εαυτό μου 'δε γίνεται να βασανιζομαι ακόμα και στον ύπνο μου συνέχεια...θα την σκοτώσω. Και το εννοώ'.