Πρέπει να αλλάξω! ;)

Πρέπει να αλλάξω! ;) Παρτ 20

..θα την σκοτώσω. Και το εννοώ.' 
Την επόμενη μέρα ξύπνησα με περισσότερη αυτοπεποίθηση απο ποτέ. Η Ντέμι ακόμα κοιμόταν. Σκεφτόμουν την Σιλβι. Θα πιστεύει πως είμαι απίστευτα φοβισμένη και πως θα υπακουσω σε οτιδήποτε με διατάξει. ΛΑΘΟΣ! Είμαι αποφασισμένη. Ή όλα ή τίποτα. Σε ένα παιχνίδι είναι ένας ο νικητής. Αυτό λοιπον το παιχνίδι ειναι δικό μου. Άλλωστε το κακό δε νικάει ποτε το πόλεμο. Ζήτημα να νικήσει κάποια μαχη, όμως το καλό υπερέχει. Ας μη ξεχνάμε οτι ο Θεός έδιωξε το κακό από το παράδεισο. Η Σιλβι, είναι το κακό προσωποποιημένο. Χωρίς ίχνος ανθρωπιας! Το συννεφάκι των σκέψεων μου διαλύθηκε απο τα λογια της Ντέμι.
- Καλημέρα. Είσαι ωρα ξύπνια;
Στο μυαλό μου ακόμα τριγύριζαν σκέψη και η φράση που κυριαρχούσε ηταν 'πρέπει να είμαι ενα βήμα μπροστά της.'
- Hello? Μιλάω.
-Ελα.. Συγγνώμη αλλά κοιμάμαι ακόμα. Όχι δεν έχω ώρα που ξύπνησα.

Η ωρα κύλησε γρήγορα. Η αλήθεια είναι οτι όταν βρίσκομαι με τη Ντέμι ξεχνιεμαι...
Όταν φτάσαμε στο σχολείο το πρώτο άτομο που είδα ηταν η Σιλβι. Με κοίταξε. Αυθόρμητα τη κοίταξα κι εγώ, όχι όμως αφηρημένα. Τη κοίταξα με πείσμα στα ματια. Οι ματιές μας κλειδώθηκαν...Είχα μείνει εκεί να την κοιτάζω με το βλέμμα του νεκρού. Φαινόταν πως είχε ξαφνιαστει. Δεν περίμενε ότι θα την κοίταζα στα μάτια. Η Ντέμι με έπιασε από τον ώμο.
-Αντε πάμε. Μη της δίνεις σημασία. Το μονο που θέλει είναι να τραβάει τα βλέμματα. Κάτι για το οποίο δεν είναι ούτε καν άξια.
Η Σιλβι πλησίασε. Κανονικά θα έπρεπε να ετρεμα. Και αυτό ηταν το σωστό. Έπρεπε να της δείξω ότι φοβάμαι για να μην είναι προετοιμασμένη. Αντιθέτως, τη κοίταζα όλο και πιο έντονα στα ματια και με περισσότερη αυτοπεποίθηση.
-Μμμ, ωραίες φίλες Ντέμι. Να τις χαίρεσαι.
-Ευχαριστω! Πότε εμαθες να μουγκρίζεις αγελαδιτσα;

Όλοι γύρω, οι οποίοι εδω και ωρα παρακολουθούσαν τις κινήσεις μας έσκασαν στα γελια. Η Σιλβι κοκκινισε και απευθύνθηκε στη Ντέμι με αγριο ύφος 
-Να θυμάσαι αυτό που είπες, γιατί μια μέρα θα με παρακαλας. Ή μάλλον θα με ευχαριστεις που σου ανοιξα τα ματια.
-Παμε να φύγουμε Έμα. 
Η Ντέμι με έπιασε απο το χέρι και με τράβηξε προς το μέρος της. 
Τα λογια της Σιλβι γύριζαν στο κεφάλι μου σαν ενοχλητικές μύγες όλη τη μέρα.

Ήμουν στη τουαλέτα και μυρισα το άρωμα της Σιλβι. Την είδα, με είδε. Την επιασα απο το χέρι και την κατεύθυνα προς το άδειο Γ5. 
- Τι θες Σιλβι επιτέλους; Ποιο είναι το πρόβλημα σου;
-Το πρόβλημα μου εισαι εσύ που μου εχεις καταστρέψει τη ζωή.
-Μωρε τι μας λες; Ξεχνάς ότι οταν ήρθα σε αυτό το σχολείο έστρεψες τους πάντες εναντίον μου; Ότι εβαλες τον Λιον να με κανει ρεζίλι; Οτι η Κρίστι με παράτησε για τα ψέματα σου; Λιγα πέρασα εξαιτίας σου; Αλλά εσύ είσαι ενα ανώριμο πλάσμα δίχως ίχνος ανθρωπιάς πάνω σου που το μονο που θέλει είναι να καταστρέφει ζωές.
- Να θυμάσαι αυτά που μόλις ξεστόμισες...αυριο θα σου έχω καταστρέψει τη ζωή! Σου δίνω όμως μια ευκαιρία. Σήμερα το βράδυ μόλις νυχτώσει σπίτι μου.
-Και αλλες απειλές; Κάνε οτι θες. Πραγματικά δε με ενδιαφέρει.
-Να θυμάσαι πως ήταν επιλογή σου ο θάνατος σου!
Η Σιλβι αποχώρησε απο την αίθουσα. Μα τι έκανα; Ας μην πανικοβαλωμαι...ας μη ξεχνάμε πως έδωσα μια υποσχεση στη Ντεμι....
Τι είπε; Όταν νυχτώσει σπίτι της; Τέλεια...άλλωστε οι καλύτεροι φόνοι γίνονται ή το βράδυ, ή το βράδυ σε τρένο...