Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)

42 "Misafir"

BELİZ

Yavaşça gözlerimi araladım.

Nerede olduğumu idrak etmekte zorlanırken yeniden gözlerimi kapattım.

Kurumuş dudaklarımı ıslattım, her yanım ağrıyordu.

"S-Su." Dedim kısık bir sesle.

O kadar sessizlik vardı ki bu beni ürkütmüştü.

Gözlerimi yeniden açtım ve etrafımı izledim.

Odadaydım...

Hastane odası gibiydi, net olarak göremiyordum. Beynim allak bullaktı.

Gözlerim odada dolanırken neden burada olduğumu anlamaya çalışıyordum.

Elimi yavaşça karnıma götürdüm ve okşadım.

"Anneciğim..." Diye fısıldadım.

Benim burada ne işim vardı? Kim bilir bebeğim ne kadar korkmuştu...

"İyi misin bebeğim?" Diye sordum.

Fısıltıdan farksız çıkan sesim kendimi kötü hissetmemi sağlamıştı.

Karnımı okşadığımda aklıma gelen şeylerle birlikte karnımdaki elim durdu.

Tokat...

Hızla başımı iki yana salladım, babam Kurt'u vurmak üzereydi!

Zihnimi zorladığımda ise bacaklarımdan akan kanlar geldi gözlerimin önüne...

Hemen üstümdeki örtüyü kaldırdım.

Bebeğim, bebeğim ölmüştü!

Bütün gücümle çığlık atmaya çalıştım, Kurt neredeydi?

Elim yeniden karnımı bulurken gözyaşlarım yanağımdan süzüldü...

"A-Annem..." Titriyordum. "Ne olur bir şey olmamış olsun Allah'ım, ne olur... Ben ona bir şey olmasına katlanamam!" Sözlerime daha fazla devam edemezken ellerimle yüzümü kapattım.

Boşluktaymışım gibi  hissediyordum, derin bir boşlukta...

Nefes bile alamıyorken som gücümle acıyla çığlık attım ve yanımdaki komidine baktım, bir tane bardak vardı.

Güçsüzlükte bardağı yere ittim, bardak parçalara ayrılırken acıyla hıçkırdım.

"Bebeğim..." Dedim fısıltıyla, ben onun acısına katlanamazdım.

Kimse beni duymuyor muydu?

Elim ayağım titriyordu, bedenim tir tir titriyordu. Kendimde değil gibiydim, bilincim kapalıymış gibi hissediyordum.

"Kurt?!" Diye gürledim. "Gel buraya, gel işte!" Hıçkırıklarım yüzünden konuşamıyordum bile, elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim.

Lütfen anneni bırakmamış ol...

Odanın kapısı açıldığında başımı kaldırdım ve hemşireyle göz göze geldim.

"Beliz Hanım-" Sözünü kestim.

"Kurt nerede?" Sorumla birlikte genç kadın yanıma geldi.

"İnanın ki bilmiyorum, yaklaşık yarım saat önce yanınızdaydı." Dedi.

"K-Kurt!" Yataktan kalkmaya çalıştığımda hemşire beni durdurdu.

"Beliz Hanım daha yeni düşük teh-" Hızla sözünü kestim.

"Sus!" Diye bağırdım. "Sus!" Elim yeniden karnımı buldu. "Düşük deme bana, ben çocuğumu düşürmedim!" Hemşire yutkundu.

"Beliz Hanım lütfen uzanır mısınız? Ben hemen annenize haber vereceğim-" Gözyaşlarımı sildim.