Habersiz Evlilik

-10- Korku

Gözlerimi açtığımda gözleri kıpkırmızı olmuş Derin ve ona sarılarak destek veren Ozan vardı.Derin gözlerimi açtığımı farketmiş olacak ki hemen gelip elimi tuttu Ozan da hemsireye haber verdi.Ne olduğunu hatırlamaya çalışırken Aras'ın kafasının kanadığı hatırladım.
"A-aaras nerede?"
Gözleri tekrar dolan Derin sustu.
Ne olmuştu ki Aras'a sadece kafasını vurmuş ve yarmıştı bunun için bu kadar ağlaması saçmaydı.
"Kızım ne oldu söyle Aras yoksa benim bavulumun suçu olduğu için bana trip mi atıyor?"
"Masal, Aras beyin kanaması geçirdiği için ameliyathaneye aldılar.Durumu çok kiritikmis ve acil 0Rh- kana ihtiyaç var ama kimseninki uymadı sen de baygın oldugun için sana soramadık."
Ne? Nasıl?Hayır? Beyin kanaması saçma olamaz.Benim kan grubum A Rh+ ya allah kahretsin.Yatığım yerden kalkmaya çalıştım ama bir yandan basım dönüyor bir yandanda Derin izin vermiyordu."Derin beni bırak ben Aras'ın yanına gideceğim."
Derin beni tutamayacağını bildiği için koluma girip destek olarak beni odadan çıkardı.Daha sonra Ozan da diğer koluma girdi ve beni Ameliyathanenin bekleme salonuna götürdüler.Bora yanıma gelmişti.Ellerinde kanlar vardı.Bunlar Aras'ın kanlarıydı.İçimde bastırmaya çalıştığım hıçkırık ağzımdan kaçtı ve ağlamaya başladım.Ameliyathaneden aniden çıkan hemşirenin önünü kestim "Ne oluyor?Aras iyi mi?"
"Hanımefendi aranan kan bulundu."
Hemşire beni itip koştura koştura gitti.Geri geldiğinde elinde iki torba kan vardı. Kafayı yemek üzereydim.

Ozan'ın Anlatimindan

Ben ne yaptim ya siktiğimin valizi elimden kaydı ve Aras'ı bu hale getirdi.Masal'a bakamıyordum çünkü hali hiç iyi değildi.Tükenmişti onu en son böyle gördüğümde Güneş Teyzenin ölüm haberini almıştı.Şimdi ise ölümü bekliyordu.Annesi ölürkende benim yüzümden yanında olamamıştı.Çünkü ben o gün sikik bir adam olduğum için içmiştim ve kavga etmiştim.Masal da bunu duyunca beni almaya bara gelmişti.Beni alıp evime götürmek yerine arkadaşının evine götürmüş ve sabaha kadar başımda beklemişti.Daha sonra sabah Masal'ın çığlığı ile uyanmış ve Güneş Teyzenin ölüm haberini almıştım.
O gün benim yüzümden Masal annesini son bir kezde olsa görememişti.Şimdi ise onu şu iki yıldan sonra tekrar hayata döndüren tekrar onun içten gülmesini sağlayan çocuğu yine ben ölümün eşiğine sürükledim.Eğer Aras'a birşey olursa Masal bu sefer asla benimle konuşmaz.Doğrusu ben bu güne kadar onun başına hep olmadık belalar açmıştım ama o her ne olursa olsun hep benim yanımda oldu.Ben galiba Masal'ın hayatından çıkmalıyım.Ben kafam önde beklerken Masal'ın hıçkırıklarını duymak istemiyordum.

Masal'dan Devam

Şuan yaşadığım duyguları bilmiyordum.İçimde bir korku vardı bu korku kaybetme korkusuydu bu duyguyu ilk kez yaşıyorum demek isterdim ama annem kemoterapi olurken yanındaydım o zaman da içimde bu korku vardı.Şu ameliyathane önünde benimle bekleyen dostlarım ve ailem dışında kimsem yoktu ve Aras aniden çıkıp herşeyim oldu bunu yeni farkediyordum çünkü Aras'ın ameliyatta olduğunu duyduğumda boşluğa düştüm ve o boşluktan çıkmak için Aras'a ihtiyacım var.
"Masal.Masal.Masal"
Bora'nın seslenişi ile düşüncelerimden sıyrıldım.Konuşmak için enerjim yoktu sadece kafamı kaldırıp baktım.Elinde telefon vardı.Aras'ın telefonu ve arayan kisi 'Nermin Sultan' .
Ben ne diyeceğim konuşamam olmaz.Bora telefonu elime tutuşturdu."Sen konuşmalsın Masal"
Belki kapanır umudu ile bekledim ama kapanmadı.En sonunda pes edip açmaya karar verdim.Göz yaşlarımı sildim ve açtım.
"A-alo?"
"Aras? oğlum"
"Şey benim Masal "
"Kızım iyi misin? Kaç saat oldu? Neredesiniz? "
"Ben iyiyim Nermin Hanım.İşimiz biraz uzadı o yüzden"
"Masal kızım sen ağladın mı? Aras'ı bir telefona verde sesini duyayım."
"Şey Mehmet Amca orada mi? "
"Evet kızım."
"Telefonu ona verir misiniz?"
"Bana söyle kızım.Bir şey oldu ve benden saklıyorsun.Aras'a ne oldu? "

Sesi o kadar endişeli ve korku doluydu ki kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım.Ben daha fazla konuşamayacaktım bu yüzden telefonu tekrar Bora'ya verdim ve o durumu anlattı.

Aras'ın Anlatimindan(iki gün sonra)

Burnuma dolan koku ile midem kalktı.Hastane kokusu çok berbattı.Gözlerimi açmaya çalışırken elimi tutan o narin eli ve koluma damlayan o yaşları hissettim.Hala gözümü açamıyorken hıçkırıklarının arasında konuşan Masal'ı duydum ve gözlerimi açmak yerine onu dinlemeyi tercih ettim.
"Aras neden uyanmıyorsun? Lütfen aç gözlerini.Doktorların dediğine göre herşey iyiye gidiyormuş tek problem senin gözlerini açmamanmış.Bana mı kızdın o valizi o kadar doldurduğum için.O yüzden mi açmıyorsun gözlerini.Ne kadar korkuyorum biliyor musun? Seni kaybetmekten, seninle bir daha konuşmamaktan, seninle evcilik oyunumumuzu oynayamamaktan korkuyorum.Oyunu oynamayı bende istiyorum hata oyunun gerçek olmasını istiyorum çünkü sen aniden gelip benim herşeyim oldun.Gerçekten insan kaybedince anlıyor bazı şeylerin değerini.Bende anladım senin değerini.Sana aşık değilim ama seni seviyorum hemde çok.Sevmek ve aşk arasında ne fark var diye sorarsan aşk biter ama sevgi bitmez o karşında ki her ne yaparsa yapsın bitmez.Ben seni seviyorum. Sende beni seviyorsan aç gözlerini.Intikamımı kenara bırakıcam gerçekten sende eğer beni seviyorsan sana karşılık vereceğim.Sen yeter ki gözlerini aç."

Bu duyduklarım gerçekmiydi yoksa rüya mi görüyordum? Masal beni seviyormuş.Bende onu seviyorum ama peki ben onu ya üzersem.Bu kadar zamandır beraberiz ve çoğu zaman benim yüzünden ağladı.Ben ona hak etiği değeri verebilecek miyim? Bilmiyorum.Belkide oyunu devam etirmeliyiz ve olacakları görmeliyiz.Tekrar gözlerimi açmayı deneyecekken dudaklarımın üzerinde narin bir dokunuş hissetmiştim.Masal beni öpmüştü.Onu utandırmamak adına kendimi tuttum ve karşılık vermedim.Tekrar elimi tuttuğunda gözlerimi açtım.
"Aras uyandın. Gözlerini açtın."
"Evet Masal uyandım.Neden ağlıyorsun.Eğer benden kurtulmadığın içinse boşuna göz yaşı dökme çünkü senin peşini bırakmıyorum."
"Saçmalama salak iki gündür başında bekliyorum uyanman için ama yok beyfendi buldu rahat yatağı kalkmıyor"
"Evet ya çok rahat ama sana sarılarak uyumayı tercih ederim."
"Tabi tabi.Neyse ben doktora ve bizimkilere haber vereyim."

Tam giderken elini bırakmadım.Simdi gidecek millet doluşacak bende Masal'ın söylediklerinin mutluluğunu yaşayamam olmaz.
"Aras elimi bırakta gidip çağırayım."
"Hayır gitme lütfen ya bak gelecekler kalabalık falan bak başım ağrıyor.Ne olur?"
"Ama hepsi çok merak ediyor.Nermin Hanım özellikle çok kötü kadın sürekli ağlıyor birşey olacak diye korkuyorum."
"Tamam ama en azından yarım saat dinleneyim.Lütfen."
"Tamam"

Üzerimdeki battaniyeyi açıp kenara kaydım.Saf saf suratıma bakıyordu." Yatmayı planlamıyor musun? "
"Ya hastasın sen bir yerin falan acır"
"Eğer yatmazsan kalbim acır" deyip bıraktığım elini tekrar tutup çektim.Sırtını göğüsume yaslayip elerimi belinden dolayıp sarıldım.Kokusunu içime çektim ve gözlerimi kapattım. Ona sarılmak bana gercekten huzur ve mutluluk veriyor. Bu zamana kadar bir çok kişiyle yatmıştım aynı yatakta ama hiçbirine sarılmamıştım. Çünkü onların hepsi sürtüktü.Hiç biri Masal gibi masum ve güvene ihtiyacı olan saf ve temiz değildi. Huzur ile uykuya dalarken Masal'ın uyuduğunu dengeli nefes alışından anlamıştım.Yarım saat demiştim ama umrumda değil. Evet merak ediyor olabilirler ama eminimki hastalığım geçtiğinde Masal eski haline dönecek ve bana karşı olan sevgisini göz ardı edecek.Bu yüzden şuan ki koşulları değerlendirmeliyim.