Habersiz Evlilik

-21- Asla

Aras

Kaç saatir karakolda durumu anlatıyorum ama faydası yok. Yaren de özür dilemeden şikayeti geri çekmeyeceğini söylüyor. Ben bunu Masal'a söylesem beni de parçalar. Özür dilemek yerine müebet hapsi tercih edebilecek biri. İfadelerini almak için baş komiseri mi ne onu bekliyoruz. Kaç saatir gelemedi. Ya şimdi Masalım o pijamalarla orda üşür. Ne yapar ya..

Masal

"Ne bakıyorsun gerizekalı hiç mi kız görmedin"

Benim bildiğim kadın nezareti ile erkeklerin ki farklı odalarda olur ama burda öyle değil. Arada sadece demirler var. Şuan burda hepsi abaza olarak bize bakıyorlar özellikle Elif'e çünkü sonbaharın ortasında Şortu ve askılı badisi ile aşırı dikkat çekiyor. Ne yalan söyliyim bende erkek olsam bakarım taş gibi maşallah.

"Güzele bakmak sevaptır. "

"Ben bu bakmayla cennetlik olurum."

Elif daha fazla dayanamayıp demirlere yapışıp adamlara saldırmaya çalıştı. Tabi küfürlerle karışık bir bağrışma olunca görevli komiser geldi.

"Ne oluyor burda? "

Elif" Şu pezevenkleri ayıltıp öyle getirin laf atıyorlar "

Çocuklardan biri" Cık cık cık hiç sana yakışıyor mu piremses böyle kötü laflar. Hem seni görmeden önce ayıktım. Sen sarhoş ettin beni"
Polis memuru laf atan çocukları alıp diğer tarafa götürdü biz de tekrar oturduk.
Küçük bir kıza vuran kaşarın biri yüzünden buradayız.
Yakşlaşık 20 dakika sonra bizi yukarı da bir odaya götürdüler. İfademizi almak için. İfademizi alan komisere göre özür dilersek herşey bitecek evimize gidecekmişiz. Eğer özür dilemezsekte savcılığa sevk ediceklermiş. Yani anlayacağınız daha burdayız ve savcıya gitmeyi bekliyoruz.

Aras
"Yaren şikayetini lütfen geri çeker misin? Suçlu sensin Yaren.
Küçük bir kıza vurdun"
"Aras ben onu sinirle yaptım. İsteyerek olmadı. Hem biliyorsun ben çocukları severim. Hatta seninle sevgili olduğumuz zaman çocuğumuzun adını Ceren ya da Mete koymak istiyorduk. "
" Yaren saçmalama eski konuları da açma ben artık evliyim ve karımı seviyorum. Ya şikayetini çekersin ya da bir daha yüzümü görmezsin. Ben sonuç olarak onu oradan kurtarmanın bir yolunu bulurum. "
" Tamam Aras şikayetimi çekeceğim ama bunun karşılığında senden masum küçük bir öpücük istiyorum. Son bir kez beni öpmeni istiyorum "
Ben daha cümle kurmaya düşünmeye başlamadan Yaren dudağıma yapıştı. Her hangi bir karşılık vermedim. Ve nazik bir şekilde ittim.
" Bu kadar yeterliydi. Teşekkür ederim. Şikayetimi geri alıcam "

....

" Aras hala o sarı cadının şikayeti nasıl çektiğini anlamadım."
" Aşkım önemli olan çekmesi değil mi boşverelim bence"
"Tamam."

Aklımda hala soru işareti vardı ama düşünmek istemiyorum.Eve gitmeden önce yiyecek birşeyler aldık.Sabahtan beri hiç birşey yemediğim için açtım.Eve geldiğimizde Güneşle sarıldık falan baya oynadık.

2 Hafta Sonra

Aras" Artık ağlama Masal.Her hafta görmeye gideriz yine."
" Ya kendimi tutamıyorum.Çok alışmıştım sürekli yanımda olmasına."
"Ya tamam üzülme lütfen.Yanında olmasa da istediğin zaman görebilirsin.Bir de hem yanımızda olmayan hemde göremediklerimiz var"

Aras'a daha fazla cevap vermedim ve sırtımı dönüp gözümü kapattım.Güneş'in kaldığı yurdun tadilatı bittiği için yurda dönmüştü.Ona gerçekten alışmıştım.Önceden yine özlüyordum ama en azından hep yanımda olmadığından katlanıyordum. Kendimi uykuya teslim edersem daha iyi olacaktı.

Uyandığım da Aras yoktu. Aşağıya ve bahçeye baktım ama yoktu. Aradım telefonu kapalıydı. Borayı aradım onunda haberi yokmuş. Saat sabah dokuzdu .Haftasonu Aras'ın bu saate kalkması imkansızdı. Nerede olabilir ki?
Üstümü değiştirdim dakika başı telefona bakıyordum ama ne arayan ne de haber veren vardı. Belki Nermin Hanım'ın haberi vardır diye onu aradım.
"Alo Nermin Hanım bu saate rahatsız etmek istemezdim ama Aras yokta nerede olduğunu biliyor musunuz? "
" Kızım bu gün Pelin'in ölüm yılı"
"Pelin mi? "
" Aras'ın annesi"
"Başınız sağolsun acaba mezarlığın adresini alabilir miyim? "

Neriman Hanımdan adresi aldıktan sonra evden çıktım ve taksiye binip adresi verdim. Mezarlığa geldiğimde annemi özlediğimi ve yanına gitmediğim aklıma gelmişti. Sadece 1 ay kalmıştı benden ayrılışının 3.senesinin olmasına.
Mezarlık kapısından içeri girdiğimde bir kaç tane bebek mezarı gözüme çarptı. Biz anne özlemi ile mezarlığa gelirken başkaları evlatları için geliyordu. Babalarını kaybedenlerde vardı hayatta sevdiğini kaybedenler. Hayatımız da hep kaybetiklerimiz olacaktır. Bazıları da bizi kaybedecektir. Kaybedilenlerle veya kazanılanlarla hayat devam ediyor. Hayatımıza yeni katılanlarla yönü değişirken çıkanlarla aksaya biliyor ama her ne olursa olsun devam ediyor.
Mezarlığın sağına doğru baktığımda sırtı bana dönük Aras'ı gördüm.Mezar taşını okşayıp birşeyler mırıldanıyordu.Yanına gitmek için bir adım atacaktım ki vazgeçtim.Belki de annesi ile dertleşiyordu.Belki de ağlıyordu.Arasla beraber olduğum zaman boyunca onun ağladığını bir kere gördüm o da sadece bir damlaydı.Sinirlendiğini,tirp attığını,kıskandığını,güldüğünü, hüzünlendiğini bile gördüm ama ağladığını yani gerçekten ağladığını görmedim.Acaba ağladığında mavi gözleri nasıl oluyor?Bunu bilmek hiç istemiyorum.Aras'ın ağladığını görmek istemiyorum.Çünkü bu hayata tek dayanağım Aras.Babam vardı ama siz de farketmişsiniz beni bu oyuna hapsetiğinden beri kendisi yok.Ne aradı ne sordu. Hiç birşey yok.Arkadaşlarım var evet hep yanımdalar ama yine de Aras farklı.Onun verdiği güven ,onun sahiplenişi farklı.

Ben yine düşüncelerim ile savaşırken o istemediğim şey oldu ve Aras'ın ağladığını gördüm.Beni eliyle çağırdı.Yanına gitiğimde yüzünde buruk bir gülümseme eşliğinde akmak için bekleyen göz damlalarını gördüm.

"Bak anne hani sana anlatığım kız varya senin ölümünden sonra beni tekrar hayata döndüren kız işte o Masal anne.Senden sonra beni papatya kokusu ile hayata döndüren kız.Keşke yaşasaydın da onu sende tanısaydın.Ben yokken benim hakkımda konuşsaydınız.Ya da sen beni kıskanıp kaynanalık yapsaydın Masal'a .Biliyorum ki öyle biri olmazdın anne kötü kaynanalık yapmazdın Masal'a. Onu da benim gibi severdin.Ağladığında saçını okşardın öperdin anlından.O da seni annesi gibi severdi. Çünkü Masal'ın kalbine girmek için gerekli tek şey iyi kalpli ve dürüst olmak. "
Aras sustuğunda ben konuşmadım çünkü annenin toprağın altında olması seni duyup cevap vermemesini bilirim. Işte bu yüzden yapabildiğim tek şey Aras'a sarılmak. Kafasını omzuma koydu ve sıkı sıkı sarıldı. Bende saçlarını okşadım ve minik bir öpücük kondurdum. Sonra duyduğum iç çekişle ve ıslanan omzumla bende kendimi tutmayı bıraktım ve akmak isteyen göz yaşlarıma engel olmadım.
Kafasını kaldırıp suratıma baktığında o merak ettiğim aynı zamanda görmek istemediğim gözleri gördüm. Demek ki ağlayınca mavi gözleri deniz gibi uçsuz bucaksız gözüküyormuş. Aynı zamanda olabildiğince parlak.
"Masal beni bırakma olur mu? Hep yanımda ol, benim ol. Beni sev sadece . Başkası bilmesin bu iyiliğini. Masal sen de gidersen ve ben ikinci kez papatya kokulumu kaybedersem yapamam galiba "
" Aras tamam sakin ol bırakmayacağım seni yanındayım burdayım işte. Belki hep değil ama olabildiğince yanındayım yapabildiğimce. "