Habersiz Evlilik

Final-Part- 2

Aras gözlerini karısının çığlığı ile açtı inanılmaz ki kabusu da böyle başlamıştı. Kabusunu o kısa uykudan kendine gelme kısmında gözlerinin önünden geçtiğini hissetti. Bu çok korkunçtu. Rüyasında biriciği ölüyordu. Ikinci bir çığlıkta karısına döndü.
Masal karnına giren sancı ile çığlık atmıştı. Aras,Masal'ın karnını tuttuğunu görünce hemen kanaması var mı diye baktı. Aras büyük bir lanet okudu kanaması vardı karısının.Aras ,Masal'ı kendine çevirdi. "Canım ne oldu? Söyle!" dedi ve karısını biraz daha kucağına doğru çekti.
Masal'ın söyleyebildiği tek kelime "Karnım" olmuştu.
Aras daha fazla oyalanmadan Masal'ı kucağına alıp odadan çıktı. Kabusu ile bu kadar benzerlik taşıyan gerçeklik onu çileden çıkarırken Elif sordu ne olduğunu. Aras da çocuklara bak yeter deyip aşağı indi.
Aras
Rüya olarak gördüğüm o iğrenç şeyleri tekrar yaşamak cok korkunç. Özellikle sonunu hatırladığımda içimde olan yıkım ap ayrıydı. Geçtiğim en az 5 kırmızı ışığı da takmamıştım.
Masal'ın iniltileri kesilmişti.Aynadan baktığımda baygın öylece yatan karımı görmem gaza biraz daha yüklendim
Hastaneye vardığımda karıma ancak Ameliyathaneye kadar eşlik edebildim.
Kabusum da ki her an yeniden canlanıyordu gözümün önünde burada karısını kaybeden adamı o minik kızı hepsini hatırlıyordum. Telefonum bir kez daha çalınca açtım. Arayan Derin'di.
"Aras ne oldu?Elif ,Masal'ı hastaneye götürdüğünü söyledi. Hangi hastane çabuk söyle."
"Derin doğru söyle Masal hasta mıydı? Neyi vardı? Söyle çabuk. "
"Hastaneyi söyle gelince anlatacağım "
"Evin aşağısında ki Doğa Hastanesi"
Hastaneyi söyledikten sonra telefon elimden düştü ve tuzla buz oldu.Bunu önemsemek yerine duvara kendimi yaslayıp yere oturdum. Tekrar uyanmak için dua ederken minik bir kız geldi yanıma.Bu kız rüyamda ki annesini kaybeden minik kızdı.
"Merhaba abi.Ben buraya tek geldim annemi bekliyorum acaba yanına oturabilir miyim?"
"Tabi ki fıstık. Neden yalnızsın? söyle bakayım. "
"Benim annem merdivenlerden düştü evde sadece ben vardım. O yüzden ben aradım ambulansı "
"Baban nerede arayalım mı onu? Merak eder sizi."
"Benim babam yok ki"
Bu cümleyi kurduktan sonra boynuma sarılıp ağlamaya başladı. Bu küçük yaşında ne kadar da acı çekmişti herşey ortadaydı. Saçlarını okşadım ve minik bir öpücük bıraktım anlına.Anneler ölmemeliydi.
Derinlerin gelmesi üzerine hemen miniğin yanından kalkıp Derin'nin yakasına yapıştım.
"Söyle karımın neyi var söyle!!"
"Şey Aras.Masal benden rica ettiği için böyle oldu.Yoksa ben saklamak istemezdim."
"Neyi saklamazdın doğru düzgün söyle şunu "
Benim Derin'e bağırmam ve boğazını sıkmam üstüne Ozan kolumdan tutup beni çekti. Sinirim son evresinde olduğum için yumruğu suratına geçirdim. Burnu kan içinde kalan Ozan yere yığıldı. Tekrar Derin'e döndüm "Söyle şu siktiğimin olayını artık "diye bağırdım.
Derin hıçkırıklarının arasında "Masal hamileydi.Fakat annesinden gelen genetik bir hastalık sonucu bu gebeliği gerçekleştirmesi mümkün değildi.Aldırması gerekirken o bunu reddetti.Doktor gebeliğin en fazla 1 hafta süreceğini 1 hafta sonunda bebeğin rahminden düşeceğini söyledi.Masal yine dinlemedi. 1 hafta oldu bu doktor kontrolünün üstünden geçeli. Masal sana ve diğerlerine tehlike geçince söylemek istedi.Çünkü senin zorla bebeği aldırtacağını düşünüyordu."
Derin lafını bitirince doktor da içerinden çıktı.
"Masal Aşar yakınları burada mı?"
"Buyrun ben eşiyim."
"İnanilmaz bir olay bu.Daha önce hic bu hastalığa rağmen gebeliği devam eden biri olmamıştı. Bebeğiniz de hayatta kalmak için çok çabalıyor. Anne de bebekte şuan çok iyi fakat en ufak bir sorun da kanama açılması kaçınılmaz son.Bu sebep ile bir kaç gün bizimle kalacaksınız ve haftada 1 kere kesinlikle kontrole gelinmesi gerekli."
Doktorun dediği üzerine ilk onu öptüm sonra kenarda bizi izleyen minik hanımı. Hayat bazen bir hayalden bir rüyadan bile güzel olabiliyordu.
Elif
Evde çocuklar ile kalmak yetmiyor gibi bir de kimsenin benim telefonlarıma cevap vermemesi her saniye sinir kat sayımı artırıyordu. Derin'i zibilyonuncu kez arama girişimindeyken kapı çaldı.Koşarak açtım kapıyı.Karşımda Atlas'ı ve çocuklarını görmek aklımda yoktu. İki minik çocuğu ile karşım da öylece duruyordu."Eğer izin verirsen son bir kez konuşmak istiyorum "dedi.
İçeri geçmesi için kenara kaydım. Çocukları yukarı Güneşlerin yanına bıraktıktan sonra salona geldi ve tam karşıma oturdu. Elleri terlediği için pantolonuna sildi. Bunu derslerde sözlüye kalktığı zamanda yapardı.Histerik olarak güldüm fakat Atlas ile göz göze gelince tekrar ciddileştim. Sağ bacağımı sol bacağımın üstüne atarken "Anlat dinliyorum.Biraz acele et yalnız hastanaye Masal'ın yanına gitmeliyim." Şaşırmış gibi bakmadı hatta Masal deyince baya içten gülümsedi. "Hastaneden geldik.Masal hamileymiş sadece biraz zor bir süreç olacakmış." dedi. Kafamı salladım söyledikleri baya mutlu etti ve içime bir nebze su serpti. En azından kötü birşey yok.Atlas'a anlat da git bakışı attım o da hemen başladı.
"Elif biliyorum bir kızın yaşayabileceği tüm acıları sana yaşattım ama bilmeni istediğim en önemli şey sen her zaman benim tek sevdiğim insandın. Artık buraya taşındım. Jale beni çocuklarla bırakıp gitti ulaşamıyorum. Açıkça söylemeliyim ki çokta aramadım. Buraya geldim çünkü sana ihtiyacım var Elif . Ben ne çocuklara bakabilecek biriyim ne de senin evlendiğini görecek biriyim."
Söyledikleri karşısında ne diyeceğimi bilemiyordum. Bir insan daha ne kadar bencil olabilirdi? Kafa karışıklılığım bu dakika sona ermişti ve kararımı vermiştim.Benim evlendiğimi görecek biri değilmiş. Bak bak ben seni çocuğunla görebilecek biriydim ya ondan bu durumdayız sanki. Kendi içimde ki konuşmalarıma bir son verdikten sonra ona döndüm ve " Çok geç kaldın. Ben kararımı verdim Semihle muhteşem bir düğün ile evlenip mutlu olacağım ." dedim. Benim cümlelerime hiç bir cevabı olmadan çocuklarını da alıp çekip gitti. Hep yaptığı şeydi inanın hiç bir his uyandırmadı.

-Bir kaç gün sonra-

Masal
Hastaneden ne kadar nefret ettiğimi daha fazla anlatmama gerek yok her halde...
Tüm surat asıklığıma ,halsizliğime ve mızırdanmama rağmen beni burada tutmaya devam ediyorlardı.
Kapının açılması üzerine bir korku salınmıştı içime. Doktorun beyaz önlüğünü görmem ise bende ki korkuyu arttırmıştı. Yüzünde kocaman bilmiş sırıtışı ile " Çıkmak için gayet iyi durumdasınız Masal hanım. Sadece haftada bir kontrole geleceğinize dair sizden söz istiyorum." dedi. Cümle bitince içime bir su serpildi çok mutlu oldum. Hemen kalkmak için hazırlanırken doktor parmağını sağa sola salladı. "Bu kadar acele etmeyin Masal hanım. Aras beyin kesin uyarısı var o gelmeden sizin çıkışınızı asla veremeyiz" dedi.
Oflayıp puflamama kalmadan Aras içeri geldi ve "Hadi çıkıyoruz !!" diye heyecanla bağırdı. Valizi falan toplayıp beni tekerlekli sandalye ile dışarı çıkarmıştı. Aras'ın çıkış işlemlerini yapmasını beklerken Ozan ve Derin geldiler. "Sonunda şu hastaneden çıkıyoruz. Sürekli sevdiklerimden birinin hastanede olması beni çöküntüye sürüklüyordu." diye yakındı minik kuşum. Ozan ise pis pis sırıtıp tekerlekli sandalyemin arkasına geçip beni hızlı hızlı sürmeye başladı. Bu delicesine hoşuma gidiyordu ama ben hamileyim be adam !!. Aras'ın "Ozan!" diye kükremesi ile Ozan da yaptığının yanlış olduğunu anlayıp frenledi ve yavaş yavaş beni sürüp kocamın yanına götürdü. Minik çocuk gibi sağ ayağı ile yere daire çizerken "Özür dilerim ya unuttum bir an hamile olduğunu güldüreyim istedim " dedi. Aras burnundan soluyarak "Sen büyüyene kadar Masal'a yaklaşmayı sana yasaklıyorum" dedi ve beni arabaya götürdü.
Aras
Bir haftanın bu kadar uzun bir süre olması çok tuhaftı.Gördüğüm rüya hala uyuyamama neden oluyordu. Daha doğrusu gördüğüm rüyanın hafifletilmişini yaşamak beni paranoyak etmişti. Yine de şükürler olsun ki karım sağlamdı ve evimizde çocuklarımızlaydı. Çocuklarda bu süreçte çok yıpranmışlardı ama o kadar akıllı ve olgun çocuklarım vardı ki bana bile onlar destek olmuştu. Bir kez daha baba olacak olduğumu düşündüğümde sanki ilkmiş gibi büyük bir heyecan yaşıyorum. Yeniden minicik elleri ile bana ve dünya güzeli karıma sıkı sıkı tutunan bir bebek. Kulağa harika geliyor.

9 Ay Sonra
Bu kadar kötülüklere rağmen mutlu olan Aras ve Masal çiftinin harika bir kız çocukları daha olmuştu bu sabah. Herkes sabırsızlıkla evde onları bekliyorlardı. Elif'in bir tık heyecanı daha fazlaydı herkese göre ve bu çok belli oluyordu. Semih hareketlerine anlam veremediği karısının gönlünü yapmaya çalışsada yinede ondan azar işitmekten kurtulamıyordu.
Kapının çalması üzerine çocuklar hemen koşup açmışlardı.
Her yerde pembe balonlar ve pembe olan bir çok şey daha vardı.
Görkem'in "Kardeşimi görücem!" diye bağırmasının ardından gelen büyük bebek çığlığına 3. çocuğunu doğurmuş Masal Anne bile engel olamamıştı.Burdan da anlaşıldığı gibi uykusuz geçecek bir çok geceye ve gündüze merhaba demeliydi bu çift.
...
Elif ,herkesin yerleşip birbiri ile sohbet ettiği sakinleştiği ortamı kollamış ve yakalamıştı.
"Herkes bana baksın. Size kocaman bir süprizim vaaar" diyerek dikkatleri üstüne toplamıştı. Koltukların arkasına koyduğu büyük bir kutuyu çekiştirerek herkesin göreceği bir yere getirdi öncelikle. Sonra ellerine beline koyup "Sizce bunun için de ne var ?" diyerek herkesin heyecanını biraz daha arttırdı. Aklı hep midesinde olan Ozan atlayıp "Bence kocaman çikolatalı bir pasta "dedi dilini dudaklarında gezdirerek. Elif gözlerini devirerek ona cevap vermişti bile o cümlesini sonlandırmadan.Gelen bir kaç saçma ve değişik bir fikirlerden sonra Elif umudu kesmişti. Heyecanı kaçmadan Semih'i yanına çağırdı."Hadi aç bakalım kutuda ne varmış öğrenelim" dedi. Semih kutuyu açtığında içinde biri pembe biri mavi kıyafetli iki oyuncak bebek görünce anlam veremedi. Ne yani çocuklara oyuncak almıştı ve sürpriz bu muydu?
Anlamsızca bakışlar atan kocasına eliyle bak bak bebek bunlar diyen Elif'in yanında beliren İrem "Yaa Elif  teyzee bana bebek mi aldın. Çok teşekkür ederim." deyip Elif'e sarıldı.
Elif hiç kimsenin onun yaptığına anlam verememesi ve anlamaması sonucu her şeyi bırakıp koltuğa oturdu ve ellerini bağlayıp küstü.
Diğer herkes birbirinin suratına bakıp "Ne oluyor be !" derken. Masal kalkıp "Yuphiii yine teyze oluyorummmm" diye bağırdı. Herkes artık anladığı için rahatlamıştı. Elif'e sarılıp gönlünü alma işi ise tabi ki Semih'e kalmıştı.

Böyle gelip geçen dostluklar ve aşklar böyle güzel çocuklarla süslenince serüvenler daha güzel oluyor. Umarız ki hikayede kurulan tüm aileler kötü hiç bir anıya tekrar denk gelmeden mutluca yaşarlar...