Habersiz Evlilik

-14- Tatil(part3)

"Neyi biliyorsun Aras?"

Yine sustu cevap vermedi on dakikadır yürüyorduk ama cevap vermiyordu. Neydi bildiği?

Daha fazla dayanamadım ve durdurdum. "Aras yeter artık söyle ya."

Kolunu çekti aniden elimin arasından sonra sinirli bir şekilde saçlarından geçirdi. Ne olduğunu anlamadan bağırmaya başladı "Masal bildiğim ne biliyor musun? Benden nefret ettiğin. Beni asla sevmediğin. Ben seni severken senin sadece bana yardım etmek adına yanımda kalman.
Biz evliyiz ama ben sana dokunduğumda acaba Masal çemkirecek mi ya da kızacak mı diye düşünmekten sıkıldım. "

Nasıl ya? Ondan nefret etmek mi? Ben onu bu kadar çok severken onun dediği bu muydu? Bunu mu düşünüyordu? Ya da pardon bana sahip olmak istiyor ve ben izin vermediğim için bunları söylüyor. Gerçekten Masal nerde senin aklın?O Aras Aşar seni sevecek biri mi? Her gün farklı kızla olmak varken seni mi seçecek?

Evet yine o gözümden akmak için çırpınan gözyaşlarımla savaşım başladı ama bu sefer ben de susmayacağım.

"Senden nefret ediyorum öyle mi o zaman neden burdayım? Neden bu saçma oyunu oynuyorum? Aras senin böyle olman diğer kızlar gibi üstüne atlmamam yada altına girmek için çırpınmamam. Ne oldu yoksa bay Aşar'ın egosu tatmin olamadı mı? Yoksa yenilmezliğin mi zedelendi. Aras kabul et bu hayatta herkes yenilir. Ben gibi ve sen gibi. "

Daha fazla konuşamayacaktım sadece eve gidip uyumak istiyordum. Arkamı döndüm eve gitmek için" Anahtarı al ben bugün Melih'te kalırım. " dedi. Yüzüne bakmadan elinden anahtarı aldım ve tekrar eve gitmek için yürüdüm.
Hiç birşey düşünmüyordum yada düşünüyordum bilmiyorum nasıl olduğunu anlamadan eve gelmiştim.
Sanki ruhum bedenimi terk etmişti ve sadece Aras'a kırgın olan duygularım ile kalmıştım .
İçeri girdiğimde salondaki herşeyin dağınık olduğunu gördüm. Ne olmuştu burda? Hırsız mı girmişti? Diğer odalara baktım hepsi dağılmıştı. Valizler boşaltılmıştı. Nasıl bu kadar soğukkanlı davrandığımı anlamadım ama şuan hislerimi kaybetmiş gibiydim ve bir hırsız girdi diye korkamayacak kadar yorgundum. Yatak odasına gittim yatağında altı üstüne getirilmişti. Bende sırtım yatağa gelecek şekilde yere oturdum ve bacaklarıma kendime çekip sarıldım. Hiç birşey hissetmiyor olabilirim ama bu her boka akan gözyaşlarıma engel değildi. Ağlıyordum hemde hıçkırarak hatta haykırarak ama faydası varmıydı. Yoktu! Aras asla bilmeyecekti onu sevdiğimi çünkü ben söylemeyecektim. Söyleyemem allah kahretsin ki söyleyemem.
Ağlamaktan ve hıçkırmaktan ağrıyan boğazımda acıma acı katmaya devam ederken gözlerim kapanmak üzereydi. İzin verdim ve gözlerimi kapattım. Belki kabustur gözlerimi kapatır açarsam geçerdi.
Gözlerimi açtığımda iki kol sımsıkı beni sarmıştı ve bırakmıyordu. Kafamı kaldırıp baktığımda Aras olduğunu gördüm.
Neden böyleydi? Yapıp yapıp gidiyor sonra gelip sarılıyor. Bende her seferinde Evet diyorum ama bu sefer öyle olmayacak. Kolarından çıkmaya çalışırken uyandı. "Masal dur Lütfen uykum var. Gece boyunca uyuyamadım."
En sonunda kurtuldum ve odadan çıktım konuşmayacaktım. Peşimden geldi"Masal böyle yapma bebeğim dün ikimizde birbirimizi kırdık affet hadi. "

" İkimizde kırdık mı ben gerçekleri söylerken sen benim yerime düşünüp saçma salak şeyler söyledin. Hem Aras sıkıldım her seferinde beni kendine alıştırıp aniden yalnız bırakmandan. Sonra tekrar gelip birşey yokmuş gibi davranmandan.Bende insanım ve canım acıyor.Eğer bu oyunu oynuyorsak sadece oyunu oynayalım lütfen."

Sustu cevap vermedi zaten ne diyebilir ki.Bu kadar olana rağmen hala beni sevdiğini söyleyemez bence.

Aras'tan Devam

Masal'ı bu sefer gerçekten kaybettim sanırım.Ben böyle olsun istemedim sadece bana olan sevgisinin kendisinin ağzından kendi isteği ile duymak istemiştim. Artık aynı evde,aynı oda da iki yabancı olacaktık biliyorum ama bunu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum.Belki de yine ölümün eşiğinden dönmeliyimdir.Ya da Masal'ın mutluluğu için ölmeliyimdir.

Dün gece yatağa yatığımda papatya kokusu olmayınca o her şekilde güldüren Masal olmayınca uyuyamamıştım.Ona o kadar alışığım ki ona oksijenden daha fazla ihtiyacım var.O bana acılarımı unutturuyor. O yanımdayken annemi özlesemde canım acımıyor.O bana bakarken kendimi kötü hissedip ağlamıyorum.Anlayacağınız her badboyun bir ilacı varsa benimki de Masal.Ama benim badboyluğum sadece Masal için.Sadece onu üzüyorum,sadece onu kırıyorum.Beliki de bunun sebebi beni umursayan ve yanımda olan tek kişi olmasıdır.

Ben Aras Aşar yenilmedi.Masal'ı bırakmam hiçbir şekilde onun da beni sevdiğini bilirken onu bırakmam ama Masal Hanım bildiğimi söylemeyeceğim siz bana benim size söylediğim gibi söyleyeceksiniz.Bunu her türlü başaracağım ama öncelikle şu depresif havamdan kurtulup seninle barışmam lazım.

"Masal dur bekle!"

bağırdım kapıdan çıkmadan önce arkasını dönüp suratıma baktı ve tekrar kafasını çevirip çıktı.Tabi bende peşinden.

Masal'dan Devam

Şuan gelip sarılsa eminim ki bu trip işi bitecek çünkü ona uzak olmak bana iyi gelmiyor.Bu yüzden sarılmasına izin vermeyeceğim.Kırıldığımı anlamsı ve bana değer vermesi gerekli.Ben de inatsamAras Aşar size sevdiğimi söylemeyecek ve sizin egonuzu tatmin etmeyeceğim.

Yine ben bu aralar sürekli bölüm yayımlıyorum bence bunu göz önünde bulundurun ve o çok değerli vote ve yorumlarınızı benden esirgemeyin. :D :D :D