Oğuz ölen karısı Nisa'nın organlarını bağışladığı ailenin, kendisi ile ısrarla görüşmek istemesi karşısında nihayet pes eder ve onları evine davet eder. Yalnız tek bir şart koşmuştur;
Karısının gözlerini ve kalbini taşıyan kızlarının gelmesini istem...
Uzun zamandır bölüm beklediğinizi biliyorum, bu yüzden kusura bakmayın biraz geciktim. Aynı anda üç hikaye yazmak zor olduğu için Aşk Engel Tanımaz'ın final olmasını bekledim. Çoğu yerde de bunu söylemiş idim. Finali dün verdim ve bu hikayeme inşallah düzenli aralıklarla bölüm gelmeye devam edecek. Yorumlarınızı bekliyorum efendim. Hakkınızı helal edin. (: Sevgiler..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ertesi gün Havin erkenden uyandı. Mutfağa indiğinde Sırma'nın kanepede yayılmış bir şekilde uyuduğunu gördü.Dalgın bir şekilde köpeği ile kedisinin mamasını ve suyunu verdi. Su ısıtıcısına su koydu ve aklı tamamen dağılmış bir şekilde dolabı açıp kahvaltılıkları çıkarmaya başladı. Gece boyunca Oğuz'u düşünmüştü. Onun iyi olup olmadığını merak ediyordu. Gece boyunca uyuyamamıştı. Çılgınca bir an onu aramayı düşünmüştü ama bundan hemen sonra vazgeçmişti.
"Uyuyamadın değil mi?"
Sırma'nın uykulu sesine döndü. "Suçluluk duygusundan öleceğim sanırım."
Sırma homurdandı. "Abartma kızım. İyi olduğunu biliyoruz ya işte. Kendin de konuştun."
Havin homurdandı. "Evet. Hastaneye. Şimdi gitsek ayıp olur mu?"
Sırma salondan mutfağa geçti. "Saat sabahın yedi buçuğu. Yani ziyaretçi alımı var mıdır bilmiyorum. Biraz erken gibi."
Havin dudağını büzüştürerek, "Çok mu erken?" diye sordu.
Sırma başını salladı.
Genç kadın oflayarak yeniden ayağa kalktı ve dolaptan iki yumurta alıp bir kaseye kırarak çırpmaya başladı. "Bu kadar merak etmem normal mi Sırma? Sence bu suçluluk duygusu yüzünden mi?"
Sırma arkasında ekmekleri dilimlerken, "Sen ne yüzünden olduğunu düşünüyorsun?" diye sordu.
Havin sessiz kaldı. Ne yüzünden onu bu kadar düşünüyordu? Sadece suçluluk duygusu yüzünden mi? Onun kafasındaki kanları görünce adeta eli ayağı buz kesmişti.
"Ben bilmiyorum. Sadece.."
Kapı çalınca sustu. "Kapıya bakar mısın Sırma?"
"Hallettim."
Havin tavaya biraz koyduktan sonra kızmasını beklemeye başladı. Başını çevirip kimin geldiğine bakmak istediğinde mutfaktan içeriye giren Oğuz'u görünce şaşırdı kaldı.
"Oğuz Bey?"
Oğuz başında sargı ile, yüzünde mahcup bir gülümseme ile içeriye girdi. "Günaydın Havin." Arkasından kardeşi Sena girdi.
