~Rapist~ ITomTordI Zakończone

Epilog

2 miesiące po ostatnich wydarzeniach.

Per. Edda

Minęły już dwa miesiące od śmierci Toma. Dostałem w tedy załamań nerwowych. Tak to nazwałem jednak każdy dookoła sądził, że to już depresja na szczęśnie Matt mnie wspierał przez co zbliżyliśmy się do siebie dosyć mocno. Tord został skazany w sądzie na dożywocie w psychiatryku. Minęły dwa miesiące od tego dnia a ja dalej nie mogę pojąć jak mógł doprowadzić Toma do samobójstwa. Aktualnie ja i Matt mieszkamy w innym domu aby nie przeżywać tego co stało się w naszym poprzednim domu. Regularnie chodzimy na cmentarz aby zaświecić znicz na grobie Toma. W jego urodziny,imieniny, każdy pierwszy piątek miesiąca.

Nie odwiedzamy Torda. Nienawidzę go tak bardzo.. Nie umiem już na niego patrzeć tak aby nie zacząć płakać. Z resztą on nadal jest chory... Bardzo cierpiałem w pierwsze tygodnie od śmierci Toma i pewnie teraz mówię chaotycznie lecz naprawdę ciężko mi się pozbierać mimo upływu czasu. Jednak gdy wieczorami siedzę na kanapie wtulony w Matta przy kominku, zapominam o całej sprawie.
Wciąż mam tą kartkę, którą Tom zostawił nam przy drzwiach do swojego pokoju...wyciągnąłem ją z dna szuflady i przeczytałem jeszcze raz.

" Edd jeśli to czytasz to znaczy, że już mnie nie ma na tym świecie. Drzwi są zamknięte. Tord ma do nich klucze. Przepraszam za to co zrobiłem ale nie mam już siły na to wszytsko. Dziś było najgorzej. To nie był pierwszy raz kiedy Tord mnie zgwałcił ale na szczęście ostatni. Tord jest chory psychicznie, pokazywał mi badania. Ma schizofrenię . Proszę nie miejcie mi z Mattem zazłe, że odeszłem bez pożegnania. Wszytsko będzie dobrze.

Kocham was. Tom. "

Tak...wszytsko będzie dobrze Tom.. Jesteś szczęśliwy tam w niebie.. A ja i Matt równierz dochodzimy do siebie w sumie to tylko ja, Matt przyją to z zimną krwią ku mojemu zaskoczeniu nie przeraził się tylko zadzwonił po policję i karetkę. Jestem z niego dumny cały czas.

Teraz siedzę na jego kolanach i przytulam się z nim. Rozmyślam nad tym czy to iż Tom się zabił nie było nasza winą? Bo w końcu daliśmy się przekonać Tordowi aby iść do sklepu. Teraz już nam na szczęście nie zagraża.

Też cię kochamy Tom.
Wszytsko jest dobrze.

-----------------------------
I w ten piękny sposób kończę tą książkę. Mam nadzieję, że się podobała i zachęcam do czytania pozostałych moich książek.