Little Red Riding Hood (But Slightly Different)

Chapter One

Pov. Noah
Mijn moeder had me aan de rand van een groot bos afgezet en had mij daarbij verteld dat ik gewoon het pad moest volgen om bij het huis van mijn tante te komen. Dus liep ik  rustig door het bos naar het afgelegen huisje van mijn tante. Genietend van de heerlijke geuren om mij heen keek ik in het rond. Hier en daar hoorde ik wat vogels fluiten en soms zag ik zelfs een konijn wegschieten in de bosjes.

Ineens viel het hele bos stil. De konijnen bleven verstijft van angst zitten en de vogels braken abrupt hun lied af. Verward keek ik om me heen. Er was helemaal niks te zien. "Okeee..." mompelde ik terwijl ik verward verder liep.

Pov. Onbekend
Zodra ik het bos doorliep was het helemaal stil. Alle vogels staakten hun lied en de konijnen durfden geen vin meer te verroeren. Ik schudde mijn hoofd en nam de geuren om mij heen in me op. Ik rook de konijnen, de vogels, de vochtige aarde en de bloemen, maar één geur sprong uit het geheel. Voorzichtig kroop ik door de bosjes en volgde ik de onbekende geur. Een jongen! Het was lang geleden dat ik een gewone mensenjongen had gezien. Ik likte mijn lippen. Nee! Niet doen! Ik zuchtte. Dan niet.

Ik draaide me om en liep weer weg, mijn gedachten nog steeds bij de jongen die ik had gezien. Hij had rood, warrig haar en heldergroene ogen. Een bril sierde zijn gezicht waardoor de sproetjes op zijn neus niet helemaal zichtbaar waren.

Ik schrok toen er een takje knapte. Ik keek schichtig om me heen om vervolgens tot de ontdekking te komen dat ík op dat takje was gaan staan. Lekker bezig, kneus. Ik schudde mijn hoofd en liep weer verder het bos in.

Pov. Noah
Ik verbaasde me nog altijd over de stilte die in het bos heerste toen ik opschrok van een knappend takje. Met een ruk draaide ik me om en scande het bos. Niks te zien. Ik pakte mijn bril van mijn hoofd om hem te poetsen, maar hij bleek niet eens vies te zijn. Ik zetten mijn bril op en besloot maar verder te lopen. Mijn tante zou zich wel afvragen waar ik bleef.

Pov. Onbekend
Na een tijdje rennen kwam ik weer aan bij het huis van mijn pleegmoeder. Mijn zusje was blijkbaar nog niet thuis. Ik zei mijn pleegmoeder gedag en plofte op de bank. "He schat, kan jij de gastenkamer klaarmaken? Er komt komende weken iemand logeren." Vroeg mijn pleegmoeder. "Yeah sure. Maar daarna ga ik weer naar buiten, ik wilde de komende week bij Elouise blijven slapen." Antwoordde ik. Ik kreeg een vage "oké prima" als antwoord toen ik de trap van ons kleine huisje op sjokte om de slaapkamer voor de gast klaar te maken.

Toen ik eenmaal klaar was pakte ik mijn spullen bij elkaar en snelde ik het huis uit. Ik begon te rennen door het bos en de wind door mijn haar voelde heerlijk. Blaadjes en takjes bleven hangen in mijn haar maar ik bleef rennen. Alsmaar verder en steeds sneller en sneller. Ik rende aan een stuk door, tot ik bij Elouise's verblijfplaats aan kwam. Daar plofte ik uitgeput neer en begon ik te wachten op mijn vriendin.

Pov. Noah
Na een uurtje wandelen vanaf waar mijn moeder me had afgezet, was ik aangekomen bij mijn tante. Daar werd ik heel hartelijk ontvangen en kreeg ik meteen een kop warme chocomelk in mijn handen gedrukt. Mijn tante was weer verdwenen in de keuken en na een halfuurtje stond er een heerlijke maaltijd op tafel en hoorde ik de deur open gaan. Een meisje van rond de zestien kwam binnen. Ze had donkerblond haar en blauwe ogen. Ze was klein en tenger maar ze straalde iets uit dat mij duidelijk maakte dat ik absoluut geen ruzie met haar moest maken.

Ik liep naar haar toe en stak mijn hand uit om haar te groeten, maar ze keek me niet eens aan. "Noah." Zei ik tegen haar. Verbaasd knipperde ze met haar ogen maar het leek wel alsof ze nog steeds dwars door me heen keek. "Skye is blind, ze wist niet dat je daar stond." Zei mijn tante waarna ze de hand pakte van het meisje dat dus blijkbaar Skye heette. Ik mompelde een zachte "oh" en ging maar gewoon aan tafel zitten.

Na het eten werd ik door de blinde Skye naar mijn kamer gebracht. Ik mompelde een bedankje en plofte op het bed. Een zucht rolde over mijn lippen toen bleek ik mijn telefoon pakte. "Geen netwerk beschikbaar" stond er in mijn scherm. Fijn. Mijn tante moest ook gewoon besluiten om in het nergens te gaan wonen.

Met een enorm verveeld gevoel pakte ik uiteindelijk mijn aardrijkskunde boek en atlas uit mijn tas. Mijn boek sloeg open op de bladzijde van Drenthe. Mijn vinger volgde de weg van Assen naar Meppel. Ergens daartussen zou mijn tante moeten wonen maar...

Zo'n groot bos als waar ik me nu bevond stond niet eens op de kaart!

Ik ben gewoon echt in het nergens!

A/n

Wordcount: 847

Confusion: vrij hoog

Cute stuf: none

Aantal doden: geen

Inspiratie van de schrijfster: enorm
--------
Oké, sinds ik in de mood ben, plaats ik op deze vrijdag gewoon nog een hoofdstuk. Het lijstje dat hier boven staat zal ieder hoofdstuk terug komen.

Voel je vrij om dingen te vragen, op te merken of te verbeteren in de comments, ik zal niet bijten! (Denk ik)

Xx Lanah