Sakin kalmaya çalışıyordum ama bunu başardığım pek söylenemezdi.Babam resmen beni bırakıp gitmişti ve bu yaptığının akla gelen tek mantıklı açıklaması yoku.
Evden çıkıp Topraklara ulaştığımda kapıya bir kaç kez vurdum, kapıya vurmayı kestikten bir süre sonra Toprak uykulu bir şekilde kapıyı açtı.
"Günaydın, iyi geceler Mihri?"Dedi tek gözünü ovuşturarak.
"İyi Toprak da, babam gitmiş sizinkiler burada mı?"dedim.
"Ya şey, bizimkiler burada, - sen geç içeri , annem burada ona soralım."Dedi.
Tebessüm ederek içeri girdim.
"Arka bahçede."Dedi Toprak eliyle işaret ederek toprak.
Arka bahçeye girdiğimde Toprak'ın annesine selam verdim ve boş bir yere oturdum.
"Merhaba canım."Dedi Toprak'ın annesi.
"Merhaba Yeşim Hanım ben bu gün evde yoktum babam erken dönmüş bana haber vermedi,siz bir şey biliyor musunuz?"dedim.
"Hayır bilmiyorum, fakat evde kalmak zorunda değilsin bizde kalabilirsin canım."Dedi Yeşim Hanım gülümseyerek.
"Teşekkür ederim ama ben evde tek değilim arkadaşım da var ."dedim.
"Ya anne bu arkadaşım diyor ama o da kız ,iki kız kocaman evde tek başına gece bir şey olsa başlarına bir iş gelse bence biz de kalsınlar benim odamı onlara verelim ben aşağıda bir odada kalırım ."Dedi Toprak.
Annesi Toprak'ın bu hızlı ve ilginç cevabına kaşları havada bakarken gülümseyerek bana döndü.
"Evet bence de mantıklı, ben babanla konuşurum bu akşam Toprak sizde kalır değil mi Toprak?"Dedi.
Toprak tabiri caizse otuz iki diş sırıtarak annesine baktı.
"Oha, yani pardon olur annem. Sen istersin de gitmez miyim hiç değil mi Mihri aşkım."Dedi. Gülümseyerek onu onayladım.
Yeşim Hanımla konuşmam bittiğinde Toprak'la evden ayrıldık ,Toprak Dolunay'ın Boralar'da olduğunu söylediğinde eve gitmek yerine Boralara gidecektik ama önce ben sahile inip babamla konuşacaktım. Toprak'ı postaladıktan sonra babamı arayarak sahile doğru ilerledim.
Çaldı, çaldı, çaldı
"Alo, Prensesim."Dedi babam neşeli tutmaya çalıştığı sesi ile ama sesindeki garip ton 'ben de buradayım' diyordu.
"Baba neden giderken bana söylemedin en azından arasaydın."dedim o sırada bulduğum boş sakin bir yere oturdum. "Çok acildi kızım,evden nasıl çıktığımı bile hatırlamıyorum."Dedi . "Baba yapma ne olur ya not yazacak vaktin var ama beni arayacak vaktin yok öyle mi ? Gerçekten neden gittin bunu bana söyler misin?"dedim "Sonra konuşalım mı kızım? dikkatli ol beni aramayı unutma harçlığa ihtiyacın olduğunda mesaj atman yeterli öptüm."Dedi ve telefonu kapattı. Hala benden bir şeyler saklaması canımı o kadar sıkıyordu ki anlatamam.
"Mihri nasılsın?"arkamda duyduğum sesle ayağa kalkıp arkamı döndüm.
"Alp şuan hiç havamda değilim gider misin lütfen? Ya da sen kal ben gidiyorum zaten."dedim .
Şuan Alp'le uğraşacak havamda gerçekten değildim.
"Sıkmıyorum seni istiyorsan şimdilik git."Dedi.
Söylediğini umursamamaya çalışarak sahilden ayrıldım.
Boraların evine geldiğimde kapıyı Ekim açtı zoraki bir şekilde tebessüm ederek salona geçtim. Bora, Eylül ve Dolunay oturuyordu.
"Kaçak hanım hoş geldiniz sefalar getirdiniz ."Dedi Bora neşeyle.
" Sera gelmedi mi?"dedim.
"Birlikte çıktınız birlikte gelirsiniz sanıyordum"Dedi Dolunay.
"Evet doğru siz takılın ben ararım onu."dedim ve mutfağa yöneldim.
Telefonumun rehberine girdim
Sera Aşkım aranıyor...
Çaldı,çaldı,çaldı
Hat meşgule düştükten sonra bir iki defa aradım. Aynı şekilde Kerem'i de aradım ama sonuç pek farklı olmadı.
Son çare Mert'i aradım.
Mert Güngör aranıyor...
Mert'e aramama cevap vermeyince sinirle salona geri döndüm.
"Aradın mı?"Dedi Dolunay.
"Açmadılar."dedim sinirle.
"Neden sinirlendin bu kadar?"Dedi Eylül kaşları havada.
"Ailesine ne diyeceğim şimdi. En son benimleydi, sorumsuzluk yapıyor."dedim.
"Elbette gelecek ailesi sorarsa burada deriz."Dedi Bora.
"Mantıklı."Dedi Dolunay.
"Peki madem."dedim her ne kadar yalan konuşmak istemesem de.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızlar Şahidim
Novela JuvenilHikâyemizin esas kızı annesinden kaçmak uğruna babasıyla yeni bir şehre taşınır ve orada başta babası zorlandığı için tanıştığı Toprak ve sera olmak üzere bir çok arkadaş edinir. Arkadaşları dışında bir de aşık olduğunu fark etmediği Mert vardır ve...
