The Dream 2: The return > j.jk (√)

Κεφαλαιο 1ο : Πρωτη μερα στην δευτερα λυκειου

Μετά από δυο χρόνια...

     Σήμερα είναι Τετάρτη και η πρώτη μέρα στο σχολείο και κανονίσαμε να πάνε μαζί με τα κορίτσια. Μου χτύπησαν το κουδούνι.

Εγώ: Γεια σας!
Μάτια+Νίκη: Γεια! Έτοιμη για μια αρχή ;
Εγώ: Υποθέτω πως ναι.

      Πήγαμε πάνω και ντύθηκα. Έβαλα ένα μαύρο τζιν παντελονι και ένα άσπρο τοπ. Άφησα κάτω τα μαλλιά μου και τα έκανα μπουκλες. Η Μια ακόμα εδώ μένει αφου αποφάσισε να μείνει για να με προσέχει και σπουδάζει στο πανεπιστημιο της πολης. Τέλος παντων. Πηγαμε στο σχολείο πάλι καλα που θα καθόμασταν μόνο δυο ωρες. Μπήκαμε μέσα και χαιρετήσαμε τους συμμαθητές μας. Όλα καλα μέχρι εδώ και πηρα μια βαθιά ανάσα.

Μαρία: Αχ αυτή η χρονιά θα είναι καταπληκτική.
Νίκη: Ναι αυτό είπες και δυο χρόνια πριν...
Εγώ: Και ιδου τα αποτελέσματα.
Μαρία: Ώρα να το ξεπεράσουμε. Ας κάνουμε μια νέα αρχή.
 

        Είχε δίκιο. Περάσαμε όλο το καλοκαίρι της δευτερας-τριτης γυμνασίου φυσώντας τις μύτες μας με μυξομάντιλα. Ώρα για μια νέα αρχή.

Εγώ: Έχει δίκιο η Μαρία!

     Είπα και πηγαμε στην τάξη. Έκατσα μόνη μου σε ένα θρανίο κοντά στην πορτα και στο παράθυρο. Μου αρέσει να έχω ησυχία. Το κουδούνι χτυπησε και πηγα στο ντουλάπι μου. Ή μάλλον πήγαινα γιατί με σταμάτησε ο Μαξ. Τέλεια.

Εγώ: Καλώς τον
Μαξ: Για σου και εσένα.
Εγώ: Δεν με παρατας ;
Μαξ: Γιατί είσαι τόσο κακία μαζί μου ;
Εγώ: Αν θυμάμαι καλά στην δευτερα γυμνασίου προσπάθησες να με σκοτώσεις δυο φορες, στην τρίτη γυμνασίου έξι και στην πρώτη λυκείου οχτώ.
Μαξ: Μαζεύτηκαν πολλές ε ;
Εγώ: Ναι ασε με τώρα να φυγω.
Μαξ: Χαχαχ δεν έχεις σωματοφύλακα μαζί σου γιατί σε παράτησε!

      Με προκάλεσε... πριν το καταλάβω τον χαστουκισα και καλά έκανα. Κάτι όμως μου λέει ότι θα το μετανιώσω πικρά.

Μαξ: Και είχα σκοπό να μην σε χτυπήσω.
Εγώ: Συγγνώμη ήταν αυθόρμητο!
Μαξ: Μαλακισμενη τώρα κατάλαβα γιατί σε παρατησε αυτός και εφυγε.

      Είπε και άρχισε να με κοπαναει. Κανείς δεν τον στα τη σε όμως. Λογικό ήταν. Γυρισα πισω στο σπίτι γεμάτη μελανιές.

Μια: Τι έπαθες ;
Εγώ: Τίποτα.
Μια: Ο Μαξ ε;Αμα τον πιασω στα χέρια μου!...
Εγώ: Μην κάνεις τίποτα θα γίνει χειρότερο.

      Πηγα στο δωμάτιο μου και άρχισα να κλαίω . Με πηρε ο υπνος. Πάλι τα ίδια με εκείνο το αγόρι τα φτερά, τις φωνές, ο σεισμός... ξυπνησα απότομα για πολλοστή φορά. Λουσμενη στον ιδρώτα πηγα στην κουζίνα και έβαλα λιγο νερό. Αρχισα να κλαίω... η ζωή μου πηγαινει από το κακό στο χειρότερο...

       Ναιιι... το πρωτο κεφαλαιο! Νομίζω πειρατε μια γευση από την ζωή της Ευας τα τελευταία χρόνια... ελπίζω να σας άρεσε! Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια ; Γραψτε κάτω στα σχόλια ή περιμένετε μέχρι τα επόμενα κεφάλαια γεια... ❤