The Dream 2: The return > j.jk (√)

Κεφαλαιο 28: Φαγητό

             Μετά από λίγο κατεβήκαμε με τα κορίτσια κάτω στο σαλόνι. Είχαμε παρεθ ένα περίεργο βλέμμα στο πρόσωπο μας αλλά τι να κάνουμε τώρα.

Eva's POV~

            Όταν κατεβήκαμε κάτω σαν τους πιγκουίνους ο Ντέιμον με πηγε στην άκρη για να μιλήσουμε.

Ντέιμον: " Όλα καλά ;"

Εγώ: " Ναι  καλε "

Ντέιμον: " Θα ήθελες να βγούμε ραντεβού εδώ ;" ρώτησε χαμογελαστος.

Εγώ: " Ναι φυσικά! Και ξέρω και το κατάλληλο μέρος... "είπα με ένα πονηρό βλέμμα καρφωμένο στο προσωπο μου.

Ντέιμον: " Σε μια ώρα να είσαι εδώ. "

Εγώ: " Εντάξει! "είπα και τα κορίτσια με ακολουθησαν μέχρι πανω. Με είδαν να χοροπηδάω για αυτό.

                Τους είπα ότι θα έβγαινα ραντεβου και εκείνες έκαναν σαν τρελές. Έβαλα ένα μαυρο τζιν με σκισίματα και ένα άσπρο μπλουζάκι με μια μαυρη ζωνη γιατί μου έπεφτε το παντελονι. Τέλος ένα μαυρο δερμάτινο και τα super star μου. Δεν είμαι εγώ για τακουνια. Η Μαρία μου έκανε σπαστά τα μαλλιά και η Νίκη με έβαψε απλά. Αγία τα χέρια αυτών των κοριτσιών. Κατεβηκα κάτω και είδα τον Ντέιμον να με περιμενει.

Κάι: " Για που το βάλατε ;"ρώτησε με ένα πονηρο βλέμμα.

Ντέιμον: " Ραντεβου "είπε και τον αγριοκοιταξε.

               Τα κορίτσια από πισω μου κοιταχτηκαν χαμογέλασαν και έκανα ένα κόλλα πέντε. Γελασα και γελασαν και αυτές. Αν και κανεις δεν κατάλαβε γιατί γελούσαμε. Ο Ντέιμον με πηρε αγκαζε και βγήκαμε απο το σπίτι.

Jungkook' POV ~

            Ακολουθούσαμε ολη την ώρα τα κορίτσια μέχρι που σταμάτησαν έξω από ένα παλιο ωραίο σπίτι. Μετά από κάτι ώρες πισω απο εναν θάμνο και έναν σκυλο που επηχειρησε να κατουρήσει τον Jimin βγήκε έξω η Ευα αγκαζέ με τον Ντέιμον. Πάει νατο το εγκεφαλικό. Ήταν τόσο όμορφη! Αχ το ασπρόμαυρο είναι η αδυναμία μου στα κορίτσια..

               Αποφάσισα να τους ακολουθήσω. Οχι που θα καθόμουν να με κατουρήσει και εμένα ο σκυλος. Προσπαθούσα όσο γίνεται να μην φαίνομαι καθόλου. Να μπορουσα να γίνω αόρατος! Τους είδα να πηγαινουν προς ένα εστιατόριο που έγραφε κάτι στα ελληνικά. Τίποτα δεν καταλαβα. Κάθησαν σε ένα τραπέζι δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο τέλεια.Δεν ακουγόταν τίποτα όμως και το μόνο πραγμα που κατάφερα να ακουσω ήταν το γέλιο της. Αχ ποσο μου λείπει αυτό το γέλιο...