Suga's POV
Από το πουθενά εμφανίστηκε ένα γαλάζιο - κόκκινο φως και αρχισα να ζαλίζομαι. Όταν το φως άρχισε να ξεθωριάζει η τριάδα είχε εξαφανιστεί και η αδερφη μου βρισκόταν λιπόθυμη στο πατωμα.
Jimin: " Πηγανε να τους πιασεις θα της φροντίσουμε εμείς. "
Εγώ: " Δεν το πιστευω αυτό που κάνω αλλά θα σας εμπιστευτώ οτιδήποτε πάει στραβά θα είναι δικό σας φταίξιμο. "είπα και αρχισα να τρέχω και να ψάχνω.
Jimin's POV
Ο suga έφυγε τρέχοντας πηγαίνοντας να τους βρει. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να τους βρει αλλά... δεν ξέρω γιατί το είπα αυτό. Πήγα προς το μέρος της Μαρίας και την πηρα στην αγκαλιά μου.
Jungkook: " Πήγαινε εσυ εμείς θα μείνουμε εδώ... "μου είπε και ο V κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
Αρχισα να περπατάω με αυτήν στα χέρια μου. Ακουσα κεραυνό και σκέφτηκα να την παω κατευθείαν σπίτι της γιατί θα έβρεχε. Ξαφνικά ανοιγε τα μάτια της και με κοίταξε.
Μαρία: " Jimin ; Τι κάνεις εσυ εδώ ;"
Εγώ: " Κάποιος έπρεπε να σε προστατέψει... "
Μαρία: " Χα και αυτός είσαι εσυ ; Ας γαλάσω! "είπε και με κοπανησε και εφυγε απο την αγκαλιά μου.
Έκανε ένα βήμα και γονάτισε κάτω και έπιανε το στομάχι της. Πέρασα το χέρι μου γυρω απο την μέση της και την σήκωσα πανω και την πηρα κοντά μου. Εκείνη άρχισε να κλαει και να με κοπανάει.
Μαρία: " Σε παρακαλώ jimin φυγε. Θέλω να γυρίσω πισω μόνη μου. Σε παρακαλω δεν μπορώ να βλέπω ουτε να σε κοιτάω. Ασε με επιτέλους ησυχη! "
Εγώ: " Σσσσσ ησυχασε!.. "της είπαν και την πηρα αγκαλιά ενώ αυτή συνέχιζε και εκλαιγε.
Μαρία: " Σε μισώ park jimin για όλα.Τι θέλεις επιτέλους ;"
Maria's POV.
Εγώ: " Σε μισώ park jimin. Τι θελεις επιτέλους ;"του είπα κλαίγοντας κοπανώντας το στήθος του.
Έπιασε το χέρι μου και το περασε μεσα απο το δικό του. Τράβηξε την μέση μου και κολλησε το σωμα του στο δικό μου. Πλέον ειμασταν σε απόσταση αναπνοής και η καρδιά μου χτυπουσε τόσο γρήγορα που νόμιζα ότι θα την άκουγε.
Jimin: " Θέλω εσένα. "μου είπε και ένιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα ποδια μου.
Μου χαμογέλασε πλατια και με φίλησε. Ποιος? Ο jimin! Τραβήχτηκα αμέσως και τον χαστούκισα. Έπιασε το μάγουλο του και πήρε μια λυπημένη έκφραση.
Jimin: " Συγγνώμη εγώ δεν..."
Εγώ: " Αρκετά άκουσα φευγω! "
Jimin: " Νομίζω το ξέχασες αλλά δεν μπορείς να περπατήσεις. "μου είπε και με πηρε αγκαλιά σε στυλ νυφης. " Βλέπω ακόμα το φοράς. "
Εγώ: " Ποιο ;"
Jimin: " Το δαχτυλίδι "
Εγώ: "... " δεν μπορουσα να του απαντήσω δεν ήξερα τι να του πω. Χωρια οτι αρχισα να ζαλίζομαι.
Jimin: " Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις καταλαβα. Απλώς ξεκουράσου. "μου είπε και με πηρε ο υπνος στην αγκαλιά του.
Την πηγα στο σπίτι της. Θα την αφηνα στους δικους της αλλά δεν ήταν κανεις εκεί. Ομως... και πάλι ποτε δεν μου είχε πει τίποτα για τους γονείς της. Την ξαπλωσα στο κρεβάτι και προσεξα μια πληγη στο πλευρο της. Δεν ήξερα τι να κάνω αλλά έτρεχε παρά πολυ αίμα και έπρεπε να της σηκώσω την μπλουζα. Ντρεπόμουν πολυ αλλά τελικά έπρεπε να το κάνω. Έσκισα ένα κομμάτι της μπλουζας μου και το έδεσα γυρω γυρω απο την πληγη της. Πήρα την κουβέρτα και την σκεπασα.
Την κοίταξα και χαμογελασα. Καθησα δίπλα της και της χαϊδευα το μαλλια. Την φιλησα για μια τελευταία έφυγα από το σπίτι της ελπίζοντας ότι όλα θα πάνε καλά...
BINABASA MO ANG
The Dream 2: The return > j.jk (√)
Fanfiction« c o m p l e t e d » Η Ευα και οι φίλες της έκαναν πολύ καιρό να ξεπεράσουν αυτό που τους έκαναν τα αγόρια τότε... τότε στην Δευτέρα Γυμνασίου. Τώρα τρία χρόνια μετά στην Δευτέρα λυκείου προσπαθούν να το ξεπεράσουν επιτέλους και να κάνουν μια νέα α...
