Kapag nasaktan. ✉

A/n: dedicated sa mga taong Pagod. Try mo ding magpahinga minsan ha? Play its over now by Kyla while reading this. Thanks (:

Now read,

- - - -
Flashback

Nakakapagod masaktan, ni minsan inisip ko noong bata ako kung paano nga ba ang umibig. Umibig daw na kasama ang isang tao sa masasayang araw. Bubuo kayo ng mga alaala na masasaya. Inisip ko noon na pwede ka namang bumuo ng mga alaala na kasama ang mahal mo sa buhay di ba? Tulad ng pamilya, kapatid o kaibigan. Ngunit ng lumaon, noong highschool na ako. Nag iba na ang pananaw ko simula ng makilala ko siya.

Bakit nga ba?

Dahil masaya?

Masaya kapag kasama siya?

Masaya sa mga araw-araw na dumadaan?

Hindi dahil kapag nagmahal ka ay pagmamahal lamang ang mararamdaman. Dito dadating sa punto na madami kang matutunan. Sa masakit na paraan o sa masayang paraan.

Masaya naman noong una hindi ba? Halos wala na akong inisip kung hindi ikaw at ako. Tayong dalawa lang ang inisip ko. Minahal naman kita hindi ba? Pero bakit ganun? Bakit noong nasa punto na tayo na sobrang saya at ayaw na kitang bitawan doon mo ako iniwan?

" Hindi na kita mahal. Ayaw ko na."

Halos mabasag ang puso ko noong sinabi mo iyon. Bakit? Binigay ko naman lahat hindi ba? Lahat ng oras,atensyon. Pero bakit iniwan mo ako? Naiinis ako dahil hanggang ngayon pinapatay pa din ako ng alaala mo. Masasayang alaala nating dalawa. Alaala na minsan, hirap akong ibaon at kalimutan.

Mahal kita. Yaan naman lagi kong sinasabi hindi ba? Hindi lang naman ako panay salita hindi ba? Pinapakita ko naman. Ang hirap, dahil sayo lang umikot ang mundo ko. Siguro kaya ako nasasaktan ng sobra dahil dumipende ako sa iyo ng sobra. Ikaw lang kasi ang gusto at kailangan ko eh. Alam mo yan, mahirap bang paniwalaan?

Iniwan mo ako, wala kang itinira sa akin. Lahat kinuha mo. Ngayon nag-iisa ako, pilitin ko mang huwag umiyak pero wala eh. Masyado kitang minahal, minahal kita higit pa sa lahat. Naiinis ako dahil kahit anong pilit ko na kalimutan ka, hindi ko magawa.

Kaya heto hanggang ngayon sarado ang puso ko. Naging manhid na kasi ako sa lahat eh. Manhid na ako sa sakit na naramdaman ko sa iyo. Dahil iniisip ko, umiyak man ako ng umiyak. Wala na akong magagawa, dahil kailan. Kahit kailan, hindi ka na mapapa-saakin pa.

End of flashback. (way back Highschool.)

Advice: Kapag nasaktan, mahirap. Sobra, to the point na gusto mo na lang mag-dissappear like anybody else. Kapag nagmahal ka ng sobra, ibibigay mo lahat. Pero kung sino pa tong handa ibigay lahat siya pa itong iniiwan sa huli eh. So from me, wag ibigay lahat. Magtira ka sa sarili mo. Love yourself first bago magmahal ng iba. Love is not just kind of fairytales na Happy Ending will exist in the end. Love is not just hapoy endings, its about sacrifice everything before you got that happy ending thingy.

Kapag nasaktan, huwag isara ang puso. Mahirap yan dahil mas papatayin ka ng alaala ng nakaraan. Edi hindi ka makaka-move on. If your heart breaks, that's all. Don't close it.

Someday, someone will pick up those broken pieces and make it whole again. Just, don't give up. That's life.

Hindi masamang umiyak kapag nasaktan.

Alam mo yung  masama? Yung umiyak ng ilang linggo, ilang bwan, ilang taon sa iisang tao.

Life is about moving on. Just move forward no matter what. :) Moving on isn't just for someone whom had a relationship before. Moving on is also for those people whom trusted somebody but was left nothing but a broken heart.

Heartbreaks are really just a blessing in disguise. That sometimes we have put things down in order to pick up something better. -tumblr  

by: yourOrdineriGirl