Dokunulmaz ve Ateş

&&&Yanlızlık&&&

Rapheal'den...

    Öfkemi kontrol etmeyi öğrenmeliydim .Kabuslarımla baş etmeyi öğrenmeliydim.Ben ne yapmıştım böyle tek umudum olan kızın boğazına bıçak dayamıştım.Geri dönmeliydim hemde hemen .Çevreme bakındım buraya nasıl gelmiştim lanet olsun neden ordan kaçtım ki.

    Kendime hakim olamadan koşmaya başlamıştın.Her adımımda artan süretim içimdeki öfkeyi daha çok canlandırıyordu.Amelia'yı hemen bulmaliydim.Bana birtek o yardım edebilirdi .Neden kendime hakim olamıyordum ?Onu kullanarak melek görevimi yerine getirecektim ama onun yanında öfkemi ve geçmisimi herşeyi unutuyordum.Sadece beni tek bir şey rahatsız ediyordu oda bakışlarında ki tiksintiydi.
             *****

  Kamp yerine vardığımda ortalıkta kimse yoktu.Gitmişti.Geri dönmeye,intikama karşı tek umudumda gitmişti.Şimdi onu nasıl bulacaktım.Hersey buraya kadardı.Meleklere Demircinin Torunun götürümeyecektim.Asla ama asla Melodi'yi göremeyecektim.Asla.

    Bu yük çok aģır gelmisti.Titreyen dizlerimin üzerine çöķmüstüm.Ne ellerim tutuyordu nede bacaklarım.Ailem ,aşkım,sevdiklerim hepsini öldüreceklerdi bende bunu izleyecektim.

    O kızı hemen bulmalıydım.O demircinin torunuydu.Hayat kolyesini bir tek o tamir edebilirdi.Lanet olasıca iblis kız ,tüm hayatımı mahvedecekti.İcimde yanan ates gittikce kuvetlendi.Ormanın içine tüm hızımla koşmaya başladı.Amelia'yı bulmalıydım bir an öncé.Orman karanlıktı,umarım o buraya girmemiştir.Girdiyse işi biterdi .Çünkü burdaki yaratıklar iblis kanına bayılırdı.!!!

   İster kendi çıkarlarım için olsun ister başka sebebten olsun onu orda bırakamazdım.Lanet olsun oraya nasıl gireceketim?Bende yarı iblis sayılırdı.Yapacak hiç birşey yoktu.Şekil değiştirmeliydim.Yoksa Amelia -son şansım-geri gelmeyecekti.Ayağa kalktım.Tekrar o acıyı nasıl katlanacağımı bilmiyordum.Birşeylerden güç almalıydım.Ahhhh!!Burda güç alacak hiçbirşey yoktu.

   Artık acıya katlanmaya mahkumdum.Gözlerim yanmaya başlamıştı en aci veren kısmı burasıydı.Her yerimde ki acı beni iki büklüm etti.Bilincim silikleşmeye başladı.Gözlerim kararıyor ,tüm dünya başıma yıkılıyordu.Melek tacı aşkına bu kadar acıyı neden çekiyordum.
  ****
  Kurt gözlerimi açtığımda her yer kırmızıydı.Dört ayak üstüne doğrularak Amelia'nın kokusunu içime çektim.Koku o kadar tanıdık geliyordu ki.Sanki...Sanki annemin kokusu gibiydi.Zihnimi boşaltmalıydım yoksa o iblis yiyenlere yem olacaktı.Böyle bir baskı altında odaklanmak ve zihnimi boşatlmak o kadar zor bir işti ki .Derin nefesler alarak kokuya odaklandım.Gözlerimin önünde sanki termal görüşmüşçesine kokunun izi oluştu.

   Kalan tüm gücümle koşmaya  başladım .Umarım onu bulabilirdim yoksa hem sonsuza dek bir vicdan azabı çekecektim hemde sonsuza dek sevdiklerimi kaybedecektim.

     Karanlık ormanın içine daldım...