Dokunulmaz ve Ateş

***Oyun Başlasın***

      Amelia'nın göğsüne değen bıçakla kızın sıçraması bir oldu.Kafamı çevirdim.Bunu neden yapıyordu? Anlayamıyorum daha önce yanımda bir çok kişiye işkence etmişti ama hiçbirinde birşey hissetmemiştim.Şimdi ise onun çektiği acıyı ben hissediyordum.Ağzı bağlı olmasına rağmen ,çığlıkları kafamın içince yankılanıyordu.Hayır !!!Neden yakınımdaki tüm varlıklar yanımda açı çekiyordu?Kafamı çevirmek istiyordum fakat onun gözlerine öyle bir acı yerleşmişti ki onun acısı benimde canımı yakıyordu.Lanet olsun!!Bu kadar bencil olmamalıydım ,o kızın canı şuan benim yüzümden yanıyordu ve ben ona her şey geçecek bile diyemiyordum.Beş kuruş bile etmezdim.Şimdiye kadar her dakikamı kendi değerimi artırmak için herkesi kandırarak geçirmiştim ama şimdi kendimi o kadar değersiz bir mağluk gibi hissediyordum ki ...

Çenemi tutan elle boynum sağa çevrildi.O sıra Minu'nun sesini duydum "Aşkım oyunlar izlenmek için vardır değil mi?Neden izlemiyorsun ki sen ama kalbim kırıldı.Burada ki herşeyi ben senin için yapıyorum ama sen gözlerinin kaçırıyorsun.Böyle olmaz ki ama ben buraya intikam almak için gelmişim sen bana kafanı çeviriyorsun."

"Minu lütfen artık şu saçmalığı bırak.Ne istersen yapacağım?Lütfen "sesim bile olduğum durumdan daha cılız çıkıyordu.Bu duruma nasıl düşmüştüm ben?

"Hımmm..Güzel teklif dur bir dakika düşüneyim.Hıh düşündüm ve hayır .Neden diye sorma çünkü sen istediğim her şeyi yapsan bile asla ama asla şu anki intikamın tadını asla veremeyeceksin."

Ahh! Ne yapacağım ben ?O kadar güçsüzdüm ki ne dönüşebilecek durumdaydım ne de burdan kaçacak.Melek tacı aşkına ne olursunuz Melek Tanrılar bana güç verin hiç yoktansa Ameliayı kurtaracak kadar.Önümde duran vampir elini çekince gözüm önce Minu'nun elinde ki yere kan damlatan hançere daldı sonrada beyaz tişörtü kırmıya boyan olan Amelia'ya ,gözlerindeki tüm ışık neredeyse gitmişti.Geriye sadece bir kaç pırıltı kalmıştı.Muhtemelen ruhu ve bedeni ayrılmak üzereydi.

Gözlerim dolmaya başladı.Yıllardır hiç ağlamamıştım şimdi ise baktığım gözler beni yıkmaya yetmişti.Acı dolu gözlerin bakışları bana döndü ,suçlulukla beraber gözlerimden yaşlar akmaya başladı ,kapanmak üzere olan gözlerinde son bir kaç ışıltı gördüm.Bununla beraber dudaklarında hafif bir gülümseme belirdi ve gözleri kapandı. Minu tam arkasını dönmüş giderken "Eğer beni şuan bırakırsan hem istediğin şekilde onu iyileştiririm hemde sonsuza dek ne istersen yaparım "dedim.Sözcükler dudaklarımdan o kadar sessiz dökülmüştü ki Minu bile zor duymuş gibi arkası dönük biraz bekledi.

"Sonunda istediğim teklifi sundun Rapheal'cim.Thomas ellerini çöz ve sen de canım sakın hata yapma " Her şey bitmişti.Yanıma yaklaşan Thomas'ın gözlerinde bile bir nebze acıma vardı bunu okumak zor değildi.Hızlı olmalıydım hemde gereğinden fazla hızlı.Ağacın arkasına geçip bir hamlede çözdüğü ellerime baktım.Hemen ayağa kalkıp Amelian'nın yanına çöktüm.

Onu kucağıma aldım ve odaklandım.Onun içine girmeliydim.Beynine ,anılarına ,duygularına .Derin derin nefes alıp ,onun tüm duygularına odaklandım.Bu bir boşluğum içinde herşeyi hissetmek gibiydi.Tüm duygularıyla anılarını dolaştı.Ona tüm nefretimi verebilirdi bu hem hızlı iyileştirirdi ama Amelia sandığım kadar sakin biri değilmiş meğersem herşeyden çok nefrete sahipti eğer benimkinide verirsem safkan bir iblisden farkı kalmayacaktı.

Tüm duygularına tek tek girdim anılarında dolaştım sadece tek bir şey boştu "Aşk".O...O hiç aşık olamamıştı bu duyguyu hiç tatmamıştı.Ben onun zihnindeyken elime sıcak kan geldiğini hissettim acele etmeliydim.Ona aşkımı verirsem ,Minu beni hapsederdi ama bu kız benim yüzümden bu haldeydi ,derin bir iç çekerek ona tüm aşkımı ve sevgimi verdim bir daha hissetmemek üzere...

İçimdeki tüm aşka dair hisler ona akarken kendi mi koca bir boşlukta gibi hissettim.O iyileşiyordu mutlu olmam gerekirdi ama olamıyordum ben ona bağlanmıştım.Artık birdik bu bu nasıl olmuştu?Kimsede böyle olmamışken neden ona bağlanmıştım o an aklımda bir ses yankılandı "Çünkü sen onun için en büyük fedakarlığı yaptın.Unutma ki melekler fedakarlık yaptıklarında doğru kişiye bağlanırlar"bu yıllar önce okuduğum bir kaç satırdı gerçek olamazdı.Olamazdı.Ben kimseye bağlı yaşayamazdım böyle olmamalıydı.Ben artık onsuz bir hiçtim.

    Bu imkansızdı.Olamazdı !!!Bir elin beni çekmesiyle Amelia'nın zihninden ve duygularından çıktım.Boyut atlamıştım ,aniden olması beni mehvetmişti.O anın şokuyla ne yüzüme yediğim yumruğu durdura bildim ne de söylenenleri anlaya bildim. Tüm dünya durgunlaşmıştı, hiçbirley artık umurumda değildi.Dünya yavaşça bulanmaya başladı ve kendimi Amelia'nın soluklarında buldum.Artık acı hissetmiyordu ,iyileşmişti ama oda bana bağlanmıştı.En tuhaf kısmıda bundan habersiz  baygın bir şekilde yatıyordu.

    Yüzüme yediğim onca yumruğa rağmen elimi bile kaldırmamıştım.Birileri yanımda çılgınca bağrıyordu ama duyularımda hiçbir şey net değildi ,sesler bulanıktı görüntü bulanıktı,ben bulanıktım hiçbir şey net değildi.

                            Sadece tek birşey netti oda artık Amelia bana bağlıydı .Onun çektiği acı benim acım benimki ise onun acısı olacaktı bunu bilse belkide ölmeyi tercih ederdi.