Narcotic || Namjin

4

Bölüm 4 : Çıkmaz Sokak

Bölüm şarkısı : Bebe Rexha - I'm a mess.

"Onun bebeğim olmak istemediğinden oldukça eminim. O beni sevmiyor, o beni sevmiyor."

Kafamı soğuk suya soktuğumda tuylerim diken diken olmuştu. Bunu umursamadım ve buz gibi suyun altına bütün bedenimi soktum. Cidden düşüncelerime yön veriyordu bu yöntem. Sıcak su an nefret ederdim. Kış mevsimi harici pek sıcak su tercihim olmazdı.

Hızlıca duş alıp çıktıktan sonra sessiz adımlarla odama geçtim. Bu saatte bir de annemle uğraşmak istemiyordum.

Odama geçtiğimde odamın ışığını açıp bornozu üstümden attım. Dolabımın önüne geçtim. Aynada gördüğüm yansıma ile olduğum yerde duraksadım. Cidden karnım berbat görünüyordu. Beni eve bırakan Namjoon denen herifi düşünmekten morlukları yeni fark etmiştim. Sıkıntılı bir nefes aldım ve çekmecede ki kremlerden birini alıp canımı acitmadan karnıma yaydım.

Üstüme sarı pijama takımımı giydikten sonra ışığı kapatmadan yatağıma geçtim. Karanlıktan korkardım hemde çok fazla. Uyuşturucu aldığım o cadde hep karanlıktı tek bir sokak lambası bile yanmazdı. Benim için cehennemden farksız bir yerdi ama vücudum istediğinde oraya istemsiz gidiyordum. Bağımlı olmak istemiyordum ama bugün biraz vücudumun titrediğini hissetmiştim.

Gözlerimi sıkıca kapattım ve uyumayı diledim. Önüme gelen suratla gözlerimi açtım. Cidden bu çocuk beni nereden tanıyordu? İsmimi nereden biliyordu? Adresimi? Uyuşturucu kullandığımı?

Ah cidden delirmek üzereydim. Düşüncelerimin ortaya çıkmasına izin vermeden hemen tekrar gözlerimi kapattım ve kendimi olmak istediğim bir yerde hayal ettim.

Elimde gitarım ile sahnede şarkı söylerken.

*****

Gözlerimi açtığım da çalan alarmımı kapatıp ayaklandım. Hızlıca üstüme formamı giyip saçlarıma çeki düzen verdim. Aynaya bakmaya doyamıyordum. Dünya yakışıklısı olabilir miydim?

Kendime çok fazla dalmamaya çalışıp kimse uyanmadan evden çıktım. Genelde ben evden giderken kimse olmazdı ben eve girdiğimde de uyumuş yada benle ilgilenmez bir şekilde odalarına çekilmiş olurlardı.

Benden 2 yaş küçük bir kardeşim vardı. Ama o özel bir okulda okuyor ve yurtta kalıyordu. O yüzden ayda bir görüşürdük. Onu özlemiştim. 1 hafta sonra hafta sonu gelecekti. Cidden aile de bana ilgi gösteren biriydi. Annem ona çok ilgiliydi. Bunu benim bir devlet okuluna gitmem ama kardeşimin özel bir okula gitmesiyle anlayabilirsiniz.

Okula vardığımda çoktan dersin başlamış olduğunu gördüm. Adımlarımı hızlandırıp sınıfa doğru ilerledim.

Kapıya tıklayıp hocanın gel komutundan sonra içeri girdim. Başımla hocaya selam verip özür diledikten sonra yerime ilerledim. Genelde yanımda Mark denen inek çocuk otururdu. Ama bu sefer benim sıramda oturan bedene gördüğümde duraksadım. Çünkü yanımdaki sırada oturan kişi Min Yoongi'den başkası değildi. Bozuntuya vermeden sırama doğru ilerledim. Çantamı sıraya bıraktım daha sonra çantamdan defterimi ve kalemimi çıkardım.

Yanımdaki beden beni dikkatlice süzdü. Neden yanıma oturdu hakkında tek bir fikrim bile yoktu. Cidden bu son iki günde ben bayağı şanssız bir insan haline gelmiştim. Bakışlarımı Yoongi'ye döndürüp 'ne var' dercesine baktım. ben böyle bir hareket yapınca Yoongi bakışlarını önündeki sıraya döndürdü.

Derin bir nefes alıp hocayı dinlemeye koyuldum. Son sınıf öğrencisiydim ve ders çalışmam gerekiyordu. Cidden bu 5 aydır uyuşturucu yüzünden aklım çok fazla karışmıştı ama yine de çalışmayı ihmal etmiyordum.
Ders boyunca not aldım. Zil çaldığında elinde kalem bırakıp geriye doğru yaslandım. Hoca sınıftan çıktığında yanındaki beden bir hızlı bir şekilde bana döndü. Suratıma bir miktar bakıp konuştu.