Narcotic || Namjin

7

Bölüm yedi : Kurşun.

Bölüm şarkısı: Monsta X - Destroyer

"Gerçeğin sınırlarının ötesinde zaman yeniden kuruldu. Uyulması gereken kurallar yok artık."

Kapıyı arkamdan sessizce kapatırken kimsenin uyanmamasını diledim. Onlara yeterince yük olmuştum zaten. Üstümdeki uyuduğum için kırışmış olan gömleği elimle biraz da olsa düzeltmeye çalıştım. Çantamı da sırtıma takıp etrafıms göz gezdirip nerede olduğuma baktım. Burası benim uyuşturucu aldığım caddeydi. O caddenin sonu gibiydi yada başı bilmiyorum. Tanıdık sokakları gördüğüme yine de sevinmiştim. Sokağın içine doğru adımladım. Gündüz olduğu için ürkütücü gelmiyordu bu sokaklar bana.

Karnımın gurultusunu duymasam acıktığımı hissetmezdim. Okula gidince çift kaşarlı tost yemeyi aklıma not edip sokağın bitimine doğru ilerledim.

Yaklaşık 1 haftadır uyuşturucu almıyordum. Genelde zaten almadığım haftalar oluyordu. Ama bazen kabuslarımda gördüğüm o çocuğun ölme sahnesi beni cidden uyuşturucuya sürüklüyordu. Ben cidden aciz biriydim. Orada şoka girmek yerine polisi arayabilirdim. Taehyung o gece defalarca arasam bile kimsenin yetişemeyeceğini hatta benim de orada öleceğimi söylemişti. Haklı olabilirdi ama ben elimden geldiğini yapmamıştım. Yapmamıştım.

Düşünceli bir şekilde yürürken bir bedene çarptığımda geriye doğru sendelemiştim. Çantamdan sıkıca tutan el dengemi sağlamada yardımcı olmuştu. Kafamı kaldırdığımda gördüğüm beden yine o tanıdık korkuyu beraberinde getirdi.
Bu Ha-dong denen adamın yanında ki serserilerden biriydi. Beni tanımaması için dua ediyordum.
Eğilip selam verdim ve yanından adımladım. Birinin beni kolumdan tutmasını bekledim ama aklımda olan bu olay gerçekleşmedi. Derin bir nefes aldım beni tanımamıştı.

Okulun çıkış zili çaldığında zafer ulaşmış gibi sınıfın dışına adımladım. Cidden bugünkü derslerde sıkıntıdan öleceğimi düşünmüştüm. Daha fazla okulda kalmak istemediğimi düşünüp adımlarını hızlandırdım. Yaklaşık iki gündür müzik odasına gitmiyordum. Yarın müzik odasına gitmeyi aklımın bir köşesine yazdım.
Kim Namjoon gelmiş ve bütün dengemi alt üst etmişti.

Eve vardığımda kapıyı ben açmaya kalmadan kapı açıldı annem bana ifadesiz bir şekilde bakıyordu. İçeri girmek için adımlamıştım ki annem eliyle beni durdurdu.

"Git bir arkadaşında kal. Bu gece misafirlerim var." Suratına anlamsızca bakmıştım. Zaten odamdan dışarı çıkmıyordum ki. Yemek yemeye bile.

"Odamda otururum ben size rahatsızlık vermem." Deyip tekrar adım attım ama annem yine beni durdurdu.

"Lafımı dinle Jin. Eşyalarını al ve çık oğlum." Oğlum kelimesini bastırarak söylemişti. Cidden Tanrı tarafından sınanıyor olabilirdim.
"Peki." Dedim ve bu sefer içeri girmeyi başardım. Evden gelen yemek kokuları karnımı daha çok acıktırmıştı. Annem evde nadir yemek yapardı. Gelen kişileri istemsizce merak etmiştim. Oğlunu evden kovacak kadar önemli olan bu misafir kimdi?

Üstüme beyaz tişört ve eşofman giydiğimde şarj aletimi ve çantamı tekrardan sırtıma takıp evden çıktım.

Karşı komşum Jungkook'un evine doğru adımladım. Umarım müsaittir.

İki katlı evin kapısını tıkladığımda kapıyı açan olmamıştı. Saate baktığımda saatin daha onun okul çıkış saatinin gelmediğini görmüştüm.
Gidecek pek arkadaşım yoktu kimseyle o kadar samimi değildim. Bahçeli evin merdivenine oturdum ve Jungkook'u beklemeye başladım