Just Love Me

1.bölüm

Yine Bahçedeki herzaman oturduğum masada oturuyordum.

Ve ona bakıyordum. Yine çok tatlı. Yine gülümsemek ona çok yakışıyor.

Ama beni fark etmiyor.

Ben Park Chaeyoung. Sessiz sakin bir kişiliğim vardır. Çoğu zaman insanlardan uzak dururum. Ama erkekler sanki daha önce böyle bir kız görmemiş gibi benimle sevgili olmak istiyor.

Onlara göre diğer kızlardan çok farklıyım. Şu zamana kadar erkekler peşimde dolandı ama ben yüz vermedim.

Sanki bu da aşırı büyük bir şeymiş gibi okulda olay konusu oldum ve ben böyle şeylerden nefret ederim.

Bir kere ben zaten birisini seviyorum. O gülünce bende mutlu oluyorum. O ağladığında bende ağlıyorum. Onu çok seviyorum.

Min Yoongi...

Okulun popi çocuğu. Ama aynı zamanda benim kalbimi çalan bir kişi.

O bilmesede ben onu çok seviyorum. Ama o bana bir kere olsun bile bakmadı. Gerçi benim onu sevdiğimi biliyor mu emin bile değilim.

Bu zamana kadar söyleyemedim. Bende o cesaret yok çünkü.

Yine ona bakıyordum. Yanında onun takıldığı erkekler vardı. Hep onlarla takılır. Ve yanına gelen değişik kızlarla.

Her zaman yanında bir kız oluyor ve ben sadece uzaktan izlemek ile ilgili oluyorum.

Aslında o kızları dövesim oluyor ama ben böyle birşeyi hayatta yapamam.

Neden bu kadar kız var yanında ? Ve neden onlara gösterdiği ilgiyi bir kez bile bana göstermedi ?

Ben yine onu izlemeye devam ederken koluma hafifçe dokunulması ile irkilerek koluma dokunan kişiye döndüm.

Ve bir adet benden vazgeçmek bilmeyen platonik Sehun. ( Arkadaşlar lütfen yanlış anlamayın Sehun bu kitapta bir hatası dışında kötü bir çocuk değil.  Benimde çok sevdiğim bir kişi. )

Her zaman yanımda bitiyor. Onun kalbini kırmak istemiyorum ama bazen beni çileden çıkarıyor.

"Ne oldu Sehun ?"

Bu çocuk ne zaman benden vazgeçecek ? Ben kalp kırmaktan nefret ederim ve bu çocuk da sanki bunu istiyormuş gibi davranıyor.

"Birşey olduğu yok Chaeyoung. Ne yapıyorsun ? Ah, Tanrım. Cidden Chaeyoung hala o çocuğu mu izliyorsun sen ?"

"Hayır. Ben şimdi sınıfa gidiyorum. Hem ne alakası var ki ?"

Aceleyle masadaki eşyalarımı çantama koymaya başladım. Tam bir kalemimi daha alıyordum ki elimde bir el daha hisettim.

Sehun elini elimin üzerine koymuştu. Ne diye böyle birşey yapmıştı ki ?

"Chaeyoung ben seni seviyorum sen neden bana böyle davranıyorsun ?"

Ben kimsenin kalbini kırmak istemezdim.

"Üzgünüm Sehun. Nasıl telafi edeceğim bilmiyorum ama istersen bugün okul çıkışı bir cafede yemek yiyebiliriz ?"

Açıkcası Sehun ile dostça bir yemek yemek fena sayılmazdı. Hem bende en azından bir kişiyle konuşmuş, buluşmuş olurdum.

"Ne ? Ash Tanrım. Sen ciddi misin Chaeyoung ? Tabii ki olur olur.
....cafede buluşalım istersen ?"

"Tamam olur. Benim şimdi gitmem lazım. Şey ver istersen elimi artık. Ona ihtiyacım var da." Deyip elimi gösterdim. Elim hala onun elinin altındaydı.