Amitie

Amitie- Francis Jeremy De Vega

Chapter 18

*Francis POV*

Pagkatapos akong iwan ni Necole sa parking lot ay wala na akong nagawa kundi pumasok sa klase ko.

Ano kayang nangyari kay Necole? Bat bigla na lang iyong sumibat? Hirap talagang intindihin ang mga babae.

Habang naglalakad ay nakita ko ang isa sa mga barkada ni Necole. Isa siya sa tinatawag na D2 pero hindi ko nga lang maalala ang pangalan. Nakaupo siya sa isang vacant room at parang tulala lang habang nakikinig sa kung anuman ang nasa headset niya. Tiningnan ko lang siya at dumiretso na sa paglalakad.

In a bit, nasa harap na ako ng classroom namin. Nakita ko ang mga classmates ko na nakatingin sakin at napatahimik lamang sila. Naupo lang ako sa pinakalikod at nakita ko muli ang nakita ko sa vacant room na nakaupo sa arm chair na nasa tabi ko. Nang makalapit siya ay napansin ko na iba ang itsura niya sa nakita ko at wala siyang dalang kahit ano.

Well, mas malala pa pala to sakin e!

Ako kahit papaano ay may dalang bag na ang laman ay isang binder at isang ballpen. Sa kanya? Wala talaga.

Anong tinitingnan mo?tanong niya habang nakatingin pa rin sa harap. Weird. Ako ba tinatanong niya?

Bigla siyang humarap sa akin at nagpoker face lang. Ikaw ang tinatanong ko,sabi niya.

Di ba, kaibigan ka ni Necole?tanong ko sa kanya.

Pagkabanggit ko ng pangalan ni Necole ay nag-iba ang expression niya pero hindi rin nagtagal ang poker face niya.

Oo. bakit?simpleng balik niya sa akin.

Wala naman. Na-curious lang, tol,sagot ko pero ang ikinagulat ko ay ang sagot niya.

Kung ano man ang balak mo kay Necole, huwag mo ng ituloy, iyon at bumalik na ang tingin niya sa harap.

Bakit ito ganito? Weird talaga.

I just continued listening to the boring lecture until magdismissal na. Since wala naman kaming practice ngayon dumiretso na ako sa opisina ni Christian-a.k.a Martin Christian Alvarez. Dean nga siya namin pero since magkababata naman kami, gusto niyang Christian na lang itawag ko sa kanya kung kami-kami lang. He is 8 years older kaysa sa akin pero parang magkabarkada lang kami. Siya na halos ang naging kasama ko sa lahat ng bagay. My mom died when I was three years old and my dad is always abroad dahil na rin sa business niya. Parang ulila na rin.

I forgot my thoughts nang makarinig ako ng isang tikhim mula sa likod ko.

O, Jeremy. Whats up?tanong ni Christian. Halatang nabigla siya sa presensiya ko. Hindi muna ako sumagot hanggang hindi niya nalalagay sa mesa niya ang lahat ng mga folders niya.

Ako: Kumusta ang meeting?

Christian: Tiring but there is an interesting thing that happened this afternoon.

May sumilay na ngiti sa labi ni Christian nang sabihin niya iyon. Im wondering what could that be

Ako: What?

Christian: I met Necoles mom. Shes quite good and decisive unlike her daughter. In fact, she agrees with me na i-separate silang apat kaya naimbyerna na naman si Necole.

Sabay tawa pa nito.

Ako: What???

Christian: O, bat mukhang upset ka? Naiinis ka bigla? (Tawa siya nang tawa ulit)

Ako: Wala. (Pssssh! Minsan parang timang itong si Christian. Parang hindi dean.)

Tumayo na ako para lumabas ng opisina niya at nagsalita siyang muli.

Christian: Naipasok ko na sa account mo ang kailangan mo. Dont worry. And Please dont be attached with her.

I clenched my fist at pinakalma ang sarili ko bago lumabas ng opisina niya. I directly went to my car and drove home.

As usual ako lang ang nasa bahay kaya dumiretso na lang ako sa room ko. Nahiga ako sa kama at naalala ko si Necole. I searched for her FB account. Madali kong nahanap ang account niya. She has the account na may picture nilang apat na parang wasted sila. Masayang-masaya sila. As I rummaged her account, puro mga memes lang at mga updates ng mga games niya ang nandoon.

Naku! Ano ba to! Bakit parang nagsa-stalk na ako? Weird.

Pero, I couldnt bear to see her sad and upset right now. Parang gusto kong pasayahin siya

AHHHHHH!!! SH*T!!! Kakainis.

Kahit gustuhin kong lumayo, parang hindi ko kaya. Heto ako ngayon, umagang-umaga sa labas ng subdivision ni Necole. Nagtext ako sa kanya

To: Necole

Hi! School ka na ba? Kung hindi pa, sunduin kita.

Ang panalangin ko tama ang binigay na number sakin ng source ko at sana magreply siya.

From: Necole

Hello! Wala pa. Sino to?

Napangiti ako at mabilis na nagreply.

To: Necole

Francis.

I tapped my stirring wheel nang hindi pa nagrereply si Necole at sinimulang humigop ng kape na nabili ko sa McDo Drive-thru nang biglang tumunog ang phone ko kaya mabilis ko itong binuksan at binasa ang message niya.

From: Necole

Ano kailangan mo?

Napatawa ako kasi kahit sa text suplada pa rin tong si Necole. Pero bakit ba talaga ako nandito?

To: Necole

I just wanna give you a ride.

Just like a while ago, medyo matagal magreply si Necole. Nag-aayos siguro. After another minute, I heard a Ping.

From: Necole

Ano ako? Pulubi?

To: Necole

Haha Feisty huh? Nabanggit nab a sayo ng mga classmates mo na may meeting lahat ng presidents ngayon?

I was about to take another sip of my coffee nang mag-Ping ulit ang phone ko. Bilis a!

From: Necole

What??? Seryoso??? O.O

Napatawa ulit ako. I can imagine her worried look.

To: Necole

OO.

From: Necole

Ok. Hintayin kita sa labas ng gate namin. Bilisan mo ha? Makaktikim ka sa akin.

I couldnt contain my laughter dahil sa sinabi niya.

To: Necole

Ill be there in 5 minutes.

I entered their subdivision and looked for their house. After a few turns, I saw a very familiar figure from a far and isa lang ang kilala kong ganoon at mukhang masusuntok niya ako mamaya.