Amitie

Amitie-Pangako

Since I got few readers, here is another UD. :D 

Chapter 4

Tuesday… Kahapon Monday, First day of class…so ngayon… MAY PASOK AKO!!!!!

Tokwa’t baboy! 10:37 na!!!! (OoO)

Dali-dali akong bumangon.  At biglang may sumigaw. Ako ba yon? Parang may naapakan ako ah. Napatingin ako sa paa ko. Nakita ko si Nom.

Ako: Naman! Anong ginagawa mo dyan?

Nom: Dito kaya ako natulog kagabi.

Ako: Ay, OO nga pala. Pero ba’t nandyan ka?

Nom: Hinulog mo kaya ako.

Ako: ( ~_____ ^)  AYEEEE. Peace! Teka, bumangon kana dyan. May pasok pa tayo.

Nom: Mamayang hapon na lang tayo pumasok.

Ako: Buang! May Accounting tayo ngayon.

Nom: AHHH.. takoooot ako. (Sabay takip ng unan sa mukha niya.)

Ako: DAVEEEE!!!!! DENNIS!!!!!!

Biglang dumating ang dalawang mokong na pakamot-kamot ng ulo.

Dave: Bakit, Coli?

Ako: Si Nom ayaw bumangon.

Dennis: Kami rin naman eh.

I didn’t answer. Instead, binatukan ko sila isa-isa.

Nom: Sige na. Sige na!!! Papasok na.

Ganito kami kapag pasukan. Kailangan pang batuk-batukan para magising. Para kaming mga baliw. Sino ba namang magkakaibigang walang kabaliwan?  Kabaliwan.  Isa ito sa mga bagay na minahal ko sa mga Mokong. Minsan gusto kong tumino ang mga lalaking ito pero minsan naman masaya rin kapag sila’y ganito. Pero, College na kami. Kung parati kaming ganito wala kaming patutunguhan. Ayaw ko naman na maging Computer maniac ang D2 at maging wasted si Nom. Gusto kong matuto sila ng mga ibang bagay sa buhay. Iyon nga lang, hindi ko alam kung paano. Gayun pa man,  may alam akong isang bagay na makakapabago sa tao. Alam ko, alam mo rin kung ano ito…

LOVE.

Kaya pinapangako ko sa sarili ko, “Hindi muna ako magbo-boyfriend kung hindi magkaka-love life ang mga Best Boy-Friends ko.”