Amitie

Amitie- Can We Be Friends?

Chapter 23

*Francis POV*

After an awful scenario between Necole and I, wala na akong choice but to visit my Happyland. I sat on the cold Bermuda grass as I watch the sun set. This reminds me of my joyful childhood memories with my dad. Those sweet times when I am kind enough to laugh on simple jokes that Dad used to tell me; when I only care about the toys he gave me; when everything my Dad and I planned was fun stuff; and when everything was all right.

Hindi ko napigilang mapapikit habang inaalala ang lahat ng iyon. Suddenly, a recent memory pierced in mind-the time when Necole screamed how she hates Christian. I chuckled at that memory. She looked like a crazy lady but I like replaying it because I just saw the raw and candid side of Necole. It was the one and only memory that I know I will not regret to cherish forever lalo pa ngayon na wala na akong pag-asang makapasok sa buhay ni Necole.

This may sound cheesy and gay pero Necole is my sunshine in a cold morning; my moon during my darkest time; and my Earth to keep me grounded. Honestly, Necole has been a VIP in my life since Ive known her.

*Flashback*

Last day of school noon at naglalaro akong mag-isa sa playground ng Sacred Heart of Jesus Elementary School. 9 years old pa lang ako non. May nakita akong isang batang babae na nakaupo sa swing at may kasama siyang ibang bata. Pulos mga lalaki ang kasama niya noon. Lalapitan ko na sana dahil akala ko binu-bully siya pero bigla silang tumakbo palayo sa playground. May nakita akong nahulog ng batang babae mula sa bulsa niya kaya mabilis kong pinuntahan ang pinanggalingan nila.

ID pala ang nahulog ng batang babae. Nakita ko ang batang babae na ang buhok ay bobcut(usong hairstyle noo) at nakasimangot ang bata sa litrato na parang ayaw niyang kuhanan. Kahit na ganoon ang cute pa ring tingnan ng batang babae.

Tapos tiningnan ko ang pangalan.

Necole Olivien C. Gonzalo

Grade 2 St. Matthew

Ibabalik ko pa sana sa kanya pero wala na siya. Tapos pagkasunod na school year, hindi ko na siya nakita pang muli sa SHJES.

*End of Flashback*

Everytime I look at her Grade 2 ID Card na nakasabit sa closet ko, napapangiti ako dahil that cute little girl grew up into a very kind and beautiful lady. Sana nakipagkaibigan na ako sa kanya noon

Jeremy,he called me. I dont have to look back to know who it is.

Hindi ka pa rin nagbabago. Dito ka pa rin pumupunta during your bad days. What is it this time?he asked me.

Naalala ko lang si Dad. Matagal din kasing hindi ako nakadalaw dito,I answered with great hope that he will believe me.

Naramdaman ko ang palad niya sa balikat ko.

Jeremy, alam kong hindi ito tungkol sa Dad mo but I will not push you to tell me. Tandaan mo lang. Focus sa goal mo. Kung ano man ang nararamdaman mo para sa kanya, set it aside. Makakasira iyan sa pagtapos mo ng misyon mo,sabi niya.

Ilang sandali ng katahimikan ang namagitan sa amin nang

Christian, I will not fail you this time,I told him at nakita ko ang ngiti niya.

After all, Im no longer the 9-year old Francis Jeremy De Vega.

*Coli's POV*

Ilang araw din ang lumipas pero hindi ko talaga siya makita sa campus. I just learned na president pala siya ng section nila pero wala siya sa meeting namin. I have this feeling na iniiwasan niya ako but I just cant blame him. I was so harsh towards him.