Unicode
"Han"
"........"
"Han!"
"........"
"Han!!"
"ဟမ်... "
"ကိုယ်ခေါ်နေတာကြာပြီ....
ဘာတွေစိတ်ရှုပ်စရာရှိနေလို့လဲ"
"ဘာမှမရှိပါဘူး"
Ray အားတင်းကာပြုံးလိုက်ပေမယ့် အပြုံးကအသက်မဝင်ခပ်ရေးရေးသာ..
သူ့ပန်းကန်ထဲကိုဟင်းတွေထည့်ပေးနေသည့် Jump ကိုကြည့်ကာ Ray တကယ်ကိုအပြစ်ရှိသလိုခံစားရသည်။
"စားလေ Han"
"အင်း"
နေ့လည်စာကိုအချိန်မှန်မှန် hotel restaurant မှာ သူနဲ့အတူ Jump ကလာစားပေးတတ်သည်။
Ray စားချင်စိတ်မရှိပေမယ့် Jump စိတ်ချမ်းသာအောင်နည်းနည်းချင်းစားနေလိုက်သည်။
ထိုအချိန် restaurant ထဲသို့ လေချွန်ပြီးဝင်လာသော Jasper....
Jump ကကျောပေးထားသောကြောင့် Jasper ကိုမမြင်ပေ။
Ray နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဝိုင်းမှာ Jasper ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်ခြောက်ချောင်းထောင်ပြလေသည်။
Menu မှာပြီး သူ့ကိုပြုံးပြုံးကြီးထိုင်ကြည့်နေသော Jasper့ ကြောင့် Ray အစကတည်းကစားချင်စိတ်မရှိခဲ့သည့် နေ့လည်စာကိုပြီးပြီးရောထိုးသွတ်နေတော့သည်။
"Han ဖြည်းဖြည်း စားလေ...
အစာမကျေဖြစ်လိမ့်မယ်"
နေ့လည်စာစားပြီးသည်နှင့် Jump က company ကိုတန်းပြန်သွားလေသည်။
Jump ကားထွက်သွားသည်နှင့် restaurant သန့်စင်ခန်းသို့ Ray ပြေးရတော့သည်။
"အော့....အော့...."
လည်ချောင်းထဲတွင်ဆို့နင့်နေသော စားထားသမျှကို Ray လက်ထိုးအန်ပြစ်လိုက်သည်။
ပျို့တက်လာလိုက် အန်လိုက်နှင့် Ray တစ်ကိုယ်လုံးနုံးချိကာ အိမ်သာနံရံကိုမှီထားလိုက်ပြီး ခဏနေမှ အိမ်သာတံခါးကိုဖွင့်ပြီးထွက်လိုက်စဉ် ဘေစင်မှာရပ်နေတဲ့ Jasper....
"babe အဆင်ပြေရဲ့လား"
စိုးရိမ်မှုတွေနဲ့သူ့မျက်နှာ.....
Ray ပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းဘဲ ဘေစင်မှာလက်ဆေးကာ ပလုတ်ကျင်းပြီး မျက်နှာသစ်လိုက်သည်။
မောဟိုက်နေသောခန္ဓာကိုယ်ကိုယိုင်နဲ့မသွားစေရန် ဘေစင်မှာလက်ထောက်ပြီး မှန်ထဲမှပုံရိပ်ကိုသာကြည့်နေလိုက်သည်။
YOU ARE READING
The Promise (Completed)
Teen FictionNever give a promise if you can't keep ! 🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 Story about a young man who know how much love is painful.....
