Yasemin'in Deniz'i (TAMAMLANDI)

26. BÖLÜM: Çok Ucuza Gittin

Yasemin'den;

"Yasemin hanım Burakcan'ı bulduk sizi bekliyor." dedi Cenk.

"Gidelim." dedim ve şirketten çıkıp Burakcan'ı götürdükleri yere doğru yola çıktık.

"Burada mı?" diye sordum. Boş sakin bir depoya getirmişler.

"Evet." dedi ve hışımla içeri girdim.

"Sen ne yaptığını sanıyosun?"

"Ben ne yaptığımı hatırlamıyorum?"

"Sen nasıl sevgilin olduğumu söylersin? Ben evliyim sen ne yapmaya çalışıyorsun?"

"Ben seni çok seviyorum Yasemin."

"Yok abi yok bu sevgi değil. Beni rezil etmen sevgi değil!"

"Ben..."

"Bir daha karşıma çıkma sakın eğer bir daha karşıma çıkarsan sana bu kadar nazik davranmam."

"Ben seni bırakıp..."

"Üç günün var ya yok olursun ya da ben seni yok ederim." edim ve depodan çıkıp arabama bindim.

Aslan'ın söylediği şey karşısında hala ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Abi sen o adamla sevgili mi oldun? Nasıl bir cümle ya bu? Sen beni hiç mi tanıyamadın?

Şeytan diyor ki boşanma davası aç şuna. Ama o kadar kolay değil önce bir güzel sürünecek o. Bu kadar kolay kurtulamaz.

Eve girdim hiç kimseye bir şey demeden odaya girdim.

Aslan elinde telefon yatakta oturuyor. Kapıyı hızlı bir şekilde kapattım.

Sonra lavaboya girdim o kapıyı da hızla kapattım. Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmem lazım yoksa Aslan'a dayak atabilirim.

Lavabodan çıkıp giysi odasına girdim. Oranın kapısını da hızla kapattım. Benim bu kapılardan istediğim nedir abi?

Bavulumu aldım ve bütün kıyafetlerimi içine koydum.

Küçük bavulumu alıp odaya geçtim oradaki bir kaç eşyamı da alıp içine koydum.

"Ne yapıyorsun?" diye sordu. Yok sana cevap falan.

"Cevap versene?"

"Yasemin ne yapıyorsun?" dedi tabi ben hiç takmıyorum. Giysi odasındaki bavulumu da alıp kapıya doğru gitmeye başladım. Tam o sırada kolumu tuttu. Hiç yüzüne bile bakmıyorum tabi.

"Yasemin özür dilerim bir anlık sinirle söyledim. Beni bırakıp gitme lütfen." dedi. Abi sinirlerim bozuldu gülmemek için kendimi zor tutuyorum. Bütün sinirimi kapılardan çıkarmamlıydım.

"Yasemin lütfen gitme ben sensiz yaşayamam." dedi ve ağlamaya başladı. Benim küçük kedim.

"Bırak kolumu." dedim.

"Yasemin lütfen çok özür dilerim lütfen gitme. Bak gerçekten çok kıskandım. Kıskançlık yüzünden çıktı o sözler." dedi hala ağlıyor ya.

"Tamam ağlama." dedim ve yanına oturdum.

"Gitmiyorsun değil mi?"

"Yok gitmiyorum ama eğer öyle bir şeyi söylemek değil düşünmeye kalkarsan..."

"Yok yok asla." dedi. Çekmecenin üzerindeki peçeteyi verdim. Tam kalkacağım sırada beni kendine çekip sarıldı.

"Beni bırakma asla." dedi. Kalbim o kadar hızlı atıyor ki şu an.

"Aslan mutfağa gitmem gerekiyor." dedim ve yanından kalkıp dışarı çıktım.

Ama gerçekten gidecektim kafama koymuştum. Ağlamasaydı giderdim ama işte benim yufka yüreğim.