Yasemin'in Deniz'i (TAMAMLANDI)

12. BÖLÜM: Belkide En İyisi Budur.

Yasemin'den ;

Gözlerimi açtım ve etrafıma bakmaya başladım burası neresi? Beyaza boyanmış duvarlar gayet sade ve düzgün şekilde dizilmiş eşyalar bir tane çalışma masası ve sandalye. Üzerinde oturduğum yatak da gayet rahat. Ama sorun şu ki burası neresi ve benim burada ne işim var?

Benim kulağımda kulaklık mı var? Bunun ne zaman taktım ben?

Tefonumu elime aldım tuş kilidini açtım ve bir tane video. Bu ne şimdi?

Videoyu açtın.

"Merhaba Yasemin. Ben Uzay şimdi sen kendi kendine soruyorsundur burası neresi benim burada ne işim var diye. Ben sana söyleyeyim burası senin yeni evin. Vazgeçmeye kalktığın o burs vardı ya ben onu kabul ettim ve tam bir haftadır buraya gelmek için uğraştım. Şu anda gördüğün gibi başardım da artık Güney Kore'desin. Yeni okulun ve yeni hayatın hayırlı olsun."

"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Ne saçmalıyorsun dediğini duyar gibiyim. Yasemin eğer vazgeçemezsen okulun bitene kadar hiç bir kişiliğin ortaya çıkmasına izin vermem. Eğer geri dönmeye kalkarsan bedeninin ele geçiririm anladın mı beni?"

"Benim neden hiç normal bir hayatım olmadı Deniz bitti bu başladı."

"Bu arada unutmadan o arkadaşlarınla da konuşma. Eğer onlarla konuşursan benimle değil Deniz'le uğraşmak zorunda kalırsın. Belki de herkes için en iyisi budur sürekli etrafındakilere zarar vermektense yalnız ve sessiz bir hayat yaşa."

"Sana ne acaba istediğim kişilerle konuşurum. Bir de tehtit ediyor. "

"Yasemin emin ol bütün kişiliklerin içinde en zekisin ve en güçlüsü benim her attığın adımında haberim var. Gelelim asıl şartıma eğer bu dediklerimin hepsini yaparsan okulun bittikten sonra Türkiye'ye dönebilirsin ve ben dahil olmak üzere bütün kişiliklerin seni rahat bırakırız ve gideriz." dedi ve video bitti. Resmen benimle oyun oynuyor.

Acaba gerçekten gider mi? Yani kişiliklerimden kurulabilir miyim? Beklemekten başka hiç bir çarem yok. Bekleyip göreceğiz hem burada okumak güzel olabilir ama arkadaşlarım onlar.

Gerçekten Kore'de miyim diye merak edip camdan dışarıya baktım.

Evet burası Kore hep filmlerde gördüğüm yer. Ama ben arkadaşlarımı çok özleyeceğim.

Bir de mektup yazmış çok üzülmüşlerdir kesin. Of Uzay of benim bu çilem ne zaman bitecek?

Masanın üzerindeki kağıtlara gözüm takıldı. Bu okula giriş belgesi hangi okul acaba?

Kore'nin en iyi üniversitelerinden biri iyi bari bu konuda şanslıyım. Şimdi üzülsem mi sevinsem mi bilemedim? Şimdi nasıl geçecek bu 4 yıl.

Ben ne saçmalıyorum ya. Kim bilir bana ne kadar kırılmışlardır ne kadar üzülmüşlerdir. Bazen çok bencil oluyorum ben kendimi düşünürken onlar benim için endişeleniyor.

Yasemin bu dünyadaki varlığın sadece insanları üzmekten başka hiç bir işe yaramıyor. Keşke hiç doğmasaydın keşke hiç yaşamasaydım.

İsyan yok kimseyi üzmek yok sessiz sakin göz önünde olmadan yaşamalıyım. Etrafımdaki insanlara zarar vermekten başka yaptığım bir şey yok.

Kendimi daha fazla tutamayıp ağlamaya başladım.

...

Gözlerimi açtım ve sabah olmuş ek olarak da inanılmaz derecedeki baş ağrısı. İlk günden okula geç kalmak istemediğimden gerekli eşyaları alıp evden çıktım.