Yasemin'in Deniz'i (TAMAMLANDI)

21. BÖLÜM: Her Şeyin Suçlusu Benim

Yasemin'den;

Saksı olsa da kafasına atsam.

"Yasemin benimle evlenir misin?"

"Aslan saçmalama. Bak git yoksa..."

"Yoksa bana aşkından ölür müsün?"

"Sen liseli ergen gibi konuşmaya devam edersen."

"Cevabını bekliyorum evet cevabından başka cevap kabul etmiyorum."

"HAYIR!"

"Kadınlar hayır dediklerinde aslında evet demek oluyormuş."

"Aslan eski haline dönebilir misin?"

"Eski halimi mi daha çok seviyordun?"

"Git yoksa!"

"Ne yoksa?"

"Acımam."

"Tamam gidiyorum ama bil ki bir gün geri döneceğim. Yarın olabilir mesela."

"Of gerçekten seninle uğraşacak halim yok." dedim tam içeri gireceğim sırada.

"Ben de seni seviyorum." dedi.

Salak bu çocuk. Ben onun yerinde olsam kendime asla aşık olmazdım. Ne sevmeyi biliyorum ne de sevgi göstermeyi? Yalnız yaşamaya o kadar alışmışım ki nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Biraz daha uzaklaşmak iyi olur mu acaba?

Karşımdaki boş tavana bakarak bunları düşünmek beni baya yordu.O sırada kapı çaldı.

"Gir."

"Küçük hanım sizi yemeğe bekliyorlar."

Çok tuhaf değil mi? Daha geçenlerde tek başıma küçük evimde ne yesem diye düşünürken. Şimdi küçük hanım oldum.

"Geliyorum." dedim ve kalkıp aşağı indim.

"Evet herkes burada olduğuna göre asıl konumuza gelelim." dedi abim.

"Asıl konumuz?" dedi babam.

"Ben evlenmeye karar verdim. Sizinde rızanız olursa yarın kız istemeye gidelim diyorum."

"Yarın?" dedi annem büyük bir şaşkınlıkla. Abim neden bu kadar aceleci?

"Oğlum kim? Ne zaman? Nasıl? Niçin? Nerede tanıştınız?" adamı 4N1K yaptı babamdaki tepki kimsede yok.

"Baba sakin. Hastanede tanıştık. Yasemin arkadaşı Rüya." dedi onlar şoklardan şoklara giriyor benim ise karnımı doyurmaya uğraşıyorum.

"Kızım sen bunu biliyomusun?" diye sordu annem.

"Anne vallahi bana hiç kızma ben de yeni öğrendim." dedim ve yemek yemeye devam ettim.

"Anne bırak abim çok heveslenmiş hevesi kursağında kalmasın. Yarın istemeye gidelim zaten buna kız vermezler." dedi yanımda oturan ikizim. Sonra elini havaya kaldırdı bana çak yaptı.

"Yavuz."

"Abi sen neden sinirleniyorsun asıl Park amca ona kız vermez."

"Kesinlikle." dedim.

"İkizim senin beni koruman gerekiyor."

"Tamam yeter artık susun." dedi babam. "Gül hanım sen kız tarafını ara hayırlı bir işin geleceğimizi söyle."

"Tamam." dedi annem tabi biz bu ciddiyetten sonra ortalığı pek kaynatamadık.

Herkes yemeğini yedikten sonra oturma odasına geçtik.