17. BÖLÜM: Aşk-ı İtiraf.

41 3 0
                                    

Rüya'dan;

Evet işlerin yoğunluğundan kurtulmak için iki kahve alıp babamın yanına gittim.

"Baba nasılsın?"

"İyiyim sen nasılsın?"

"İyi Yasemin'de hala bir gelişme yok. Çok merak ediyorum telefonuna da ulaşamadım. Birde bu ailesinin meselesi var. "

"İşleri yoğundur sonuç iyi olacak Allahını izniyle merak etme."

Kapı çaldı.

"Gir." dedi babam.

"Selamın aleyküm." dedi bu Yasemin abisi olduğunu söyleyen adam adı İsmail miydi?

"Aleyküm selam oğlum gel." dedi. "Rüya bu yani psikolog İsmail."

"Sen Yasemin abisi İsmail."

"Evet siz arkadaşsınız."

"Baba Yasemin'i bulan abisi anlatmıştım sana."

Kapı yine çaldı bu sefer gir demeyi beklemeden açıldı.

"Afedersiniz ama Rüya hanım arkadaşınızı getirdiler."

"Tamam hemen geliyorum." dedim ve odadan çıkıp hemşireyi takip etmeye başladım.

Yasemin'i yatırdıkları odanın önüne ikizi oldunuz idda eden kişi bekliyordu.

"Ne oldu anlatır mısınız?"

"Yemek yedik sonra restoranın mutfağına gittik bir anda yere yığıldı. Ben ne olduğunu anlamadım?"

"Tamam." dedim ve odaya girdim.

"Yasemin'in neyi var?" diye sordu İsmail bey.

"Disosiyatif kimlik bozukluğu."

"Kaç tane kişiliği var?"

"7 tane."

"O kadar ileri seviyede mi?"

"Çocukluğunda yaşadığı tranvalardan olduğunu düşünüyorum."

"Solunumu çok hızlı solunum cihazına bağlasak iyi olur."

"Tamam." dedim o solunum cihazını takarken ben de serum taktım.

"Şimdi ise beklemekten başka hiçbir çaremiz yok." dedim.

"Benim gidip Yavuz'la konuşmam gerekiyor merak etmiştir."

"Benim de babamın yanına gitmem gerekiyor." dedim ve onun ardından ben de çıktım odadan. Babam kapıda bekliyordu.

"Baba neden birden bire böyle oldu?"

"Rüya bizim dua ve şükürden başka kapımız yok kızım."

"Baba sen bir girip baksana durumu hiç iyi değil."

"Karalar bağlama hemen Yasemin güçlü kız ona öyle kolay kolay bir şey olmaz. Hadi gidip bakalım. "

"Tamam" dedim ve babamla beraber odaya girdik.

"Kan değerlerine bakalım büyük ihtimalle vücudu yorgun düşmüş. Yarın uyanır bu kadar büyütmene gerek yok."

"Baba ama çok hızlı nefes alıp veriyor."

"Rüya büyütmene gerek yok sabah uyanır."

"Ben ona bir şey olacak diye çok korktum." dedim ağlayarak ve babamın güçlü kollarına sarıldım.

"Korkma küçük kızım hadi gidelim biraz dinlensin Yasemin."

"Tamam." dedim ve odadan çıktık bahçeye çıkıp nefas almam gerekiyor.

Yasemin'in Deniz'i (TAMAMLANDI) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin