14. BÖLÜM: Gülmeye Hakkımız Yok.

34 3 0
                                    

Yasemin'den;

İki yıl oldu memleketimden uzaklarda iki yıl. İki asır gibi iki yıl.

Ama bu gün artık özlediğim topraklara dönüyorum.

Evet yanlış duymadınız. Bu gün Türkiye gidiyoruz.

Bizim şirketin bir proje için toplantısı var. Ben Mi Joo abi, Dong Hyun amca, Min Sung ve tabiki Ji Won. Beraber uçağa bindik. Zaten aile gibi olduk sürekli beraberiz beni aileden görüyorlar artık.

"Yasemin toplantı için heyecanlı misin?"

"Evet ama Türkiye döneceğim için daha heyecanlıyım."

"Bende çok merak ediyorum Türkiye'yi abim gitti babam gitti ben bir türlü gidemedim. Ama sonunda hayalerime ulaştım. Annem vefat ettikten sonra babam beni evden çıkarmadı. Ama sonunda düzeldi senin sayende." dedi.

"Ben hiç bir şey yapmadım." dedim Bay Park eşi vefat ettikten sonra çok kötü olmuş. Min Joo ya da o yüzden bu kadar kötü davranmış.

"Kızlar sesiz olun sizin yüzünüzden uyuyamıyorum." dedi Min Joo.

"Abi sus ya kulaklıklarını tak uyu."

"Ben kulaklıklar taktım da Min Sung sizden rahatız oluyor."

"O teyhalarına bir şey demez." teyha teyze ve hala karışımı birşey bunu ben buldum. Çok zekiyim ya. Egom in aşağı!

Kızım uçaktayız nasıl aşağıya iniyim.

Sus lütfen.

Tabi biz susmadık sohbete devam ettik sonra yorulup uyuya kalmışız.

...

Ve sonunda uzun yolculuğumuz son buldu. Canım ülkemi çok özlemişim yeri öpesim var.

Önce havasını içime çektim sonrada muhteşem gökyüzüne baktım her şey aynı hiç bir şey değişmemiş. Aynı koku aynı gökyüzü.

Şanlı bayrağımızın dalgalandığı her yer insanın kendisini güvende ve evinde hissetmesini sağlıyor.

"Kızlar aval aval etrafa bakmayın hadi bir an önce otele gidip dinlenmek istiyorum yarın da toplantı var." bütün zevkimiz mahvetti.

"Min Joo kızlara bir şey deme sen git bavulları al."

"Tamam baba." dedi ve gitti Huyn amca yine bizim tarafımızdan ya.

"Evet kızlar nasıl buldunuz?"

"Müthiş ben çok beğendim."

"Ben de çok özlemişim."

"Sizi memnun ettiysek tamam o zaman." dedi ve hava alanından çıkıp otele dinlemeye gittik.

...

Şimdi ise elimde kahvem camın önünde özlediğim şeyleri izlemekle meşgulüm. Ne kadar özlediğimi şimdi fark ediyorum. Ama uzun bir süre burada kalacağım bir süre Kore'ye dönmeyi düşünmüyorum.

Ah İstanbul ah adına bu kadar şiir yazılmasına şaşırmamalı. Memleketimin havası suyu kahvesi bile daha güzel.

Kapı tıkadı bir anda. Ve ayağa kalktım.

"Yaşemin ben geldim aç kapıyı." bizim bücürük geldi. Kapıyı açtım ve.

"Min Sung."

"En sevdiğim teyha."

"Hey! Ben burdayım bücür."

"Ji Won ben o kelimeyi sana yasakladım. Ben bücür değilim."

Yasemin'in Deniz'i (TAMAMLANDI) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin