A Writer Damned Story (Soon to be published under LIB)

Kabanata 15

Kabanata 15

They didn't believe once, so they don't care. For me, its my dignity and my reputation. And if this things couldn't be justified, what happened to me? I'm free now, free from that cell.

        Sa oras na pinasok nila ako n'un sa kulungan, I never knew how to do things when I'm there. Iniisip ko pa lang, nasasaktan at natatakot na ako. Nagtagal ako ng isang araw sa kulungan at naghintay ng magiging resulta sa paginspeksyon sa cctv ng kumpanya. Naniniwala rin naman ako sa sarili ko na makakalaya ako dahil wala naman talaga akong kasalanan dahil kung meron man bakit ko pa ipagtatanggol ang sarili ko. Ngayon na nalaman na rin kung sino ang tunay na mastermind sa nangyaring roberry at sa mga nakalipas na nangyaring roberry. Iisa lang pala ang suspect sa mga 'yun at ang mga biktima ang bagong bank teller.

        Napatunayan na hindi nga ako ang babaeng nasa cctv dahil ang layo nito sa features ko at galaw ng katawan. Kung sino pa ang pinagkatiwalaan nila noon, itong tao pa na 'to ang nagnakaw. Ang lumabas lang naman na mastermind sa nangyaring robbery ay si Aira Dimasalan. Mala-anghel kapag kaharap ang boss pero demonyo kapag nakatalikod. Kaya rin ako nakalaya ay dahil na rin sa pagiging testigo ni Lailah.

        Matagal nang empleyado si Lailah sa kumpanya at minsan na rin daw siyang napagbintangan ni Aira at doon na daw nagsimula ang suspetsya niya dahil sa simula na mangyari ang mga nakaraang roberry ay si Aira daw lagi ang nagsusumbong sa boss upang hindi siya mahalata. Hindi na nakatanggi doon si Aira dahil huling huli na siya at walang takas sa katotohanan. Pero bago pa ako makalaya ay kailangan pa akong sentensiyahan at sa tulong ni John nakalaya ako.

        Jana texted John that I'm in jail, nag-alala daw kaagad si John kaya nung araw na 'yung na mag-gagabi ay dumalaw siya. He helped me. Hindi siya nagpaniwala sa mga akusasyon sa akin. Kahit hindi pa man kami halos magkakilala, napagkatiwalaan n ko ni John. 'Yun ay dahil sa laptop niya na isinauli ko.

        Limang araw na ang nakakalipas simula na mangyari 'yun. Hindi na ako pinapasok sa trabaho ko at hinding hindi na ako papasok don. Kasi simula na iwan ako doon sa ni Yuie, nasaktan ako sa sinabi niya. Siya pa talaga ang nawalan ng tiwala sa akin.

        Sampung libong piso ang sentensya na binayad sa akin ni John para lamang makalaya ako. Laking pasasalamat ko lang sa kanya dahil kung hindi ko siya nakilala ngayon, paano na ako ngayon. Walang John Fowler na tutulong sa akin. Nakakapangsisi din sa kumpanyang 'yun hindi muna sila nagimbestiga ng ibang tao kundi nagstick sila sa isang tao na alam nilang may posibilidad na gumawa doon dahil sa mahirap 'to. Pero ako ba nagtangka ba akong gumawa nang ganun syempre hindi, mas mabuti pang kumayod at maghirap sa pagtatrabaho kung ang resulta naman nito sa dulo ay kaginhawaan.

        I never wished this kind of life. I never ruined their life but my life they ruined it because of all this starts, when this happen my life is starting to be a damned but then the damn's in my life is them.

        I'm going to the National Bank of Freed for not working for I get my first and last payday. That's the result of everything. Hindi na naman ako nagbabakasakali na makabalik ako sa trabaho ko. Minsan na nila akong pinagdudahan at kung hindi man nila ako tanggalin. I have my rights naman, naagrabyado ako dito so ganun lang dapat ang mangyari. I'm no longer woking for them, even if they will.

        Tinawagan ko si Jana para samahan niya ako sa pagpunta roon, una ayaw niya pang pumayag dahil lamang sa sahod na makukuha ko pero napilit ko siya dahil pinaghirapan ko naman 'yun diba so bakit hindi ko kukunin. Napapayag ko naman siya at magkita na lang daw kami sa coffee shop na laging pinagtatambayan namin. Pumayag siya kasi baka may gawin na naman daw sa akin. Mabait talaga si Jana, minsan nga may booksigning daw ang publisher nila at kasama siya sa ma authors doon, hindi niya sinabi sa akin noon ang totoo kaya nanghinayag nama ako doon pero sabi niya, okay lang naman daw 'yun at hindi lang naman daw 'yun ang magaganap na booksigning. I feel relieved naman sa sinabi niya. Alam mo 'yun kahit published auor na siya hindi pa rin siya nakakalimot.