A Writer Damned Story (Soon to be published under LIB)

Kabanata 18

Kabanata 18

Ang lapit na namin sa isa't isa pero mistulang mga titig lamang ang aming pinaparating sa isa't isa. Hindi siya nagbago, walang pinagbago sa mukha niya. Siya pa rin ang Yuie Danaro na nakilala ko.

        Tinalikuran ko siya at mabilis na naglakad. Tinawag niya ang pangalan ko pero hindi ko siya nilingon pero mabilis nitong nahabol ang braso ko gawa na para mapatingin ako sa kanya. Mas malapit na kami sa isa't isa, ilang pulgada ang pagitan sa mukha at hindi ko maatim kung paano ko muli siya nakakikita ngayon.

        "Celina..." his husky voice turn me on. "We need to talk."

        As I look at his lips turn to his eyes. "Wala na dapat pag-usapan, Yuie." Saka ako pumalag sa pagkakahawak niya sa akin pero mukhang mahigpit ito at hindi ko magawa kumawala.

        "You know what I've done to you, Celina. So may I talk to you." Diretsyo nitong titig sa akin. Mata sa mata at walang kurap. Titig kung titig at ang sagot ng bawat ang isa ng tanging hiling. Hindi ko alam kung paano iiwasan at tatakasan ang mapang-akit niyan titig.

        "Yes, I know Yuie." Tipid kong sagot sa kanya.

        "Then come with me." His husky turn my body on. Hindi ko alam kung bakit, hindi ko kinakaya, hindi ko siya kayang tignan habang ang puso ko parang kabayo na at gusto nang makawala. "Celina, come with me."

        I sighed. Finding some words to say but I'm so speechless and I can't look at his eyes but I can look at his lips, and that's just ugh.

        "Yuie." Matigas kong sabi sa pangalan niya. Hindi niya pa rin inaalis ang tingin sa akin. Bumuntong hininga na naman ako dahil hindi naman papaawat 'yan si Yuie hanggat hindi ako sasama sa kanya. "Sige na, saan ba tayo pupunta?"

        "Kung saan tayong dalawa lang." Sa pagkasabi nito ay agad akong hinigit at biglang pumara ng taxi at isinakay ako sa taxi. "Wag ka mag-alala, I will never hurt you. Again." Matigas nitong sabi. Lalo pa akong hindi nakampante kay Yuie dahil sa mga inaasta niya ngayon. Naalala ko na naman ang unang scenario na pagtatagpo ng landas namin ni Yuie. That was so awkward moment when Yuie just did open the door of the taxi and sit beside me. Para akong nagka stiff neck nung araw na 'yun. Hindi mawala sa isip ko ang lalaking nakatabi ko.

        Hindi mawala sa isip ko si Yuie. Pero I need to forget that.

        Nakatingin lang ako sa bintana na katabi ko at hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon. Hindi ko narinig kung saan kami pupunta. Lumulutang ang pag-iisip ko kasi si Yuie lang ang naging laman nito. Yuie na naman.

        Ilang saglit lang ay nakarating kami sa isang lugar kung saan hindi ako familiar kasi hindi ko pa napupuntahan ito. Pagkababa naming ng taxi ay agad nitong hinigit ang  kamay ko at ipagtalikom sa kamay nito. Hindi ko alam kung anong irereact ko sa ginawa niya, sa malamig kong kamay na nag-init sa pagdikit ng mga ito. I felt warmth in Yuie's hand. Pinipilit kong ikawala ang kamay ko pero sobrang higpit din nito.

        "Don't try to escape. Because I will never ever lose you." Naiiritaako sa pagkahusky nang boses niya na nagpapanindig sa balahibo at umaariba ang puso ko para titigan siya. Ibang klase ang tama sa akin ni Yuie hindi ko alam kung paano siya tatakasan. Mukhang wala nga akong matatakasan dahil sagrado at mahirap siyang iwanan.

        Hawak hawak ni Yuie ang kamay ko habang naglalakad kami. Mabuti na lang at walang katao tao ang lugar na 'to kung meron man sana hindi ko siya kilala o hindi niya ako kilala. Malilintikan ako sa magulang ko.

        "Yuie, pwede naman tayong maglakad kahit hindi mo hawak ang kamay ko." Sabi ko sa kanya pero parang bingi talaga siya kaya nagtuloy tuloy na lang kaming dalawa sa isang mala coffee shop din ang dating pero nagtataka lang ako bigla na bakit nag-iisang tindahan lang 'to rito at ang katabi pa ay gasoline station? Seriously, ang weird ah.