YOU'LL ALWAYS HAVE MY HEART (DAYS TO FOREVER BOOK 2)

Chapter 26 (part1)

Tahimik na kumakain ang mga ka-grupo ni Julie kasama si Maqui at ang chairman sa 16 sitters table sa malawak na dinning area ng mansyon.

Halata na hindi sila komportabli, hindi dahil sa mga iilang katulong na nakatayo sa gilid at nakamatyag sa kanila na parang naghihintay na utusan, kundi dahil kasama nila sa iisang lamesa ang mga boss. And what felt more awkward is knowing that Julie is the chairman’s daughter all along at sa higit isang buwan nilang magkasama ay hindi man lang nila nalaman.

Alam nila na kaibigan nila si Julie pero hindi parin maiwasan na mailing sila dahil sa nalaman, kaya walang ni isa ang nagsalita sa kanila at nakikiramdam nalang.

“So tell me what you guys were working at?” tanong ng chairman.

“It’s just a small report that we’ll be presenting this Monday.” Nakangiting sagot ni Julie sa ama.

“Yeah tito, did we mentioned that their group won the first presentation?  Their be presenting to the board next” Maqui informed him.

“Really? Why I didn’t knew that?” tanong nito sa anak.

“Dad it wasn’t really a big deal and I know that you have more important things to mind.”

“Princess, you know that you will always be my first priority, right? And my baby will be presenting to my board members. Dapat alam ko yun that will make me a proud dad.” Nakangiting sabi nito.

“haha!” tawa ni Maqui. “Proud cousin here” dugtong nya.

Napangiti naman ang mga kasamahan sa narinig. Dun nila naisip na the chairman isn’t the scariest person in JAPS.

“And speaking of the presentation, tito would you like to watch?” halos nabulunan naman ang iba sa narinig. “I’m going to be one of the jury.” Aya ni Maqui dahilan para pag dilatan sya ng pinsan.

“What?” inosenting tanong ni maqui.

“Dad, please No.” tutol ni Julie.

“Why?” tanong ng ama.

“That would be awkward for me” nakasimangot na sagot nito.

“Don’t worry Princess, I know Maqui won’t give you a hard time” tukso nito sa anak.

“Tito, I think it’s the other way around.  Dito lang ako makakaganti kay Julie kaya dapat lubos-lubusin ko na” natawa naman and chairman sa pahayag ng pamangkin.

“I agree with Maqui” singit naman ni Patrick.

“Pat! Oh please Maq, you know that I don’t care and you Patrick should be on my side because we’re a team here” pahayag ni Julie “And please dad, wag na po kayong pumunta.”

“I’m not really sure princess; I haven’t checked my schedule yet. But if I’m free, I think I’ll drop by.” Saad ng chairman at binaling ang mga ka-grupo ng anak. “Is it okay with you?”

Sunod na sunod namang tumango sila at napabuntong hininga nalang si Julie habang nakasimangot.

“Oo nga pala Maq” baling ng chairman sa pamangkin. “Nate will arrive this Monday at ikaw na ang bahala sa kanya.”

Napatigilo ng pagkain si Maqui dahil sa narinig at si Julie naman ay napangiti na nakatingin sa pinsan.

“Really dad?”

“Yup! I need him. His a great help for the upcoming anniversary, that’s why I needed him here.” Sagot ng chairman. “And Maq, I want you to tell Maggie to look for a unit for him”

“Y-yes tito” na u-utal na sagot niya, halata na gulat pa rin sya sa nalaman.

“Oh my gad! Oh my gad! Oh my gad!” walang tigil na sambit ni Olivia ng makapasok na sila sa guest room kasama sina Tina at Jane.

“Liv will you please shut up! Kanina pa ako nabibingi sayo” saway ni Tina.

“Common Tin! Hindi lang kami makapaniwala na anak ng chairman si Julie, and obviously you knew it all along” sabi ni Jane na kinatahimik naman ni Tina.

“Oo nga Tin. Alam mo na pala, ba’t ‘di mo sinabai?” tanong ni Olivia.

“ayaw niyang malaman ng iba. And we just knew it accidentally” paliwanag naman ni Tina.

“Wow!... I’ll give everything just to see Mich’s face knowing this” nakangiting pahawag ni Olivia.

“Liv, remember that Julie doesn’t want anyone to know” pa-alala ulit ni Tin.

Nagtingin naman si jane at Olivia at sabay na nagtaas-baba ng kilay.

Tahimik na naka-upo si Maqui habanag tumutugtog ng piano sa music room ng pumasok ang pinsan.

“Ngayon lang kita ulit nakitang tumutugtog” komento ni Julie at agad namang napatigil ito sa pag piano.

“Ikaw, kalian ka huling tumugtog?” tanong ni Maqui sa pinsan.

“How would I know?” sagot nito sa pinsan habang papalapit at sumandal sa piano. “Are you seriously asking me that caz? Because as far as I remember it was four years ago.” Mahinang natawa si Julie sa sagot nya.

“You stopped playing music Jules, four years ago.” Seryosong sagot naman ni Maqui.

Napatigil naman si Julie ng tawa sa narinig at tiningnan ang pinsan na para bang nag tatanong.

“When you found out about the heart failure, you stopped singing and playing caz.”

Lumapit ito kay Maqui at unupo sa tabi nya. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Julie at saka pinindot ang isang key ng piano at malungkot na napangiti sa sarili.

“Really? You know how much I love music Maq” ngiti nito sa pinsan.

Ngumiti rin ito sa pinsan bago nag salita. “I remember how much I cried when I saw and heard you sang 2 years ago. Ang saya-saya ko nun.” Napangiti si Maqui sa naalala pero may namumu-ong ng mga luha sa gilid ng mga mata nya.

“Siguro sakit ako ng ulo sa inyo caz nu? Pinahirapan ko ba kayo masyado ni dad?”

Umiling si maqui bilang sagot “hali ka nga dito caz, payakap.” Napangiti naman si Julie at niyakap ang pinsan.

“Hindi ka sakit ng ulo caz, Masaya lang ako ngayon dahil okay ka na at wala na akong mahihiling pa.”

“May problema ba caz?”

“wala”

“siguro excited ka lang dahil sa wakas sinundan ka na rin ni Nate dito sa Pilipinas.”

Napabuntong hininga nalang si Maqui.

“Alam mo caz, sobrang saya ko kanina nang sinabi ni tito na darating sya sa lunes.”

“Masaya ka naman pala, eh ba’t ganyan ang mukha mo?”

“Naisip ko lang, noong niyaya ko sya na sumama sa atin hindi sya pumayag kasi dun daw ang mundo nya.”

“kaya nga sya susunod dito diba? Kasi na realized nya na siguro hindi doon ang mundo nya, na ikaw ang mundo nya.”

“Sana nga caz nu. Sana nga yun yun, pero hindi eh. Tulad ng sinabi ng papa mo kanina, kailangan sya ng companya kaya sya pupunta dito at hindi dahil sa akon. Ngayon mas naintindihan ko na na second priority nya lang ako. Na mas mahalaga sa kanya yung trabaho nya kisa sa akin.”