Her Dilekte Bir Umut #mavilikurgum2018

Bölüm 2: Yeni Sınıf

Merhaba, nasılsın?! Birinci bölümde istediğimiz sayıya ulaşınca ikinci bölümü erkenden yayımlayalım dedik. Detaylı karakter tanıtımı için instagramdaki herdilektebirumut hesabına bakabilirsin. İyi okumalar!.. Beğenmen dileğiyle, beğenmediğin şeyleri de yorum olarak yazmayı unutma sakın.

Multimedia: Hayal Deniz

1 HAFTA SONRA

HAYAL DENİZ...

   Sadece yıldızların aydınlattığı bir geceye gizlendim. Sahildeyim ve deniz sesi ile bekliyorum. Etrafta çok kişi yok. Yani toplasan bir elin parmak sayısını geçemez. Peki, neyi mi bekliyorum, bir yıldız kaymasını. Belki bir dilek ile yıkık duvarlarım onarılabilir diye ama olmuyor ne hayaller ne dilekler ne umutlar ne de hayat izin veriyor bu kırıklığı düzeltmeme. 17 yaşındayım birçok duvar süsledim, birçok şeye bağlanıp bırakmadan ayakta kalmayı öğrendim. Umutlarım, dileklerim hepsi gerçek oldu ama kendimi bildim bileli bu duvar hep yıkık... Darmadağınık...

   Yanımda bir kıpırtı olmasıyla sağıma döndüm, sonra kafamı tekrar siyah ile boyanıp, beyazlar ile süslenmiş gökyüzüne çevirdim ama ne gördüğümü idrak etmemle şaşkın gözlerle bakıyordum. Yanımda o gün karşılaştığım bana gülen ama sonra beni de güldüren kız duruyordu. Adını hâlâ bilmiyordum. Şu an o bana ben ona bakıyorduk. Garipti... Sonra ağzını açtı ne diyeceğini merakla bekliyordum ve konuşmaya başladı:

   "Hayal..." Adımı nereden biliyordu?

   "Hayaal..." Hey hadi ama ne oluyor?

   "Kızım uyan artık sabah oldu bugün okulun ilk günü!" Hey! Hadi ama sesi annem gibi olamaz. Bir dakika ya görüntüler gidiyor...

   "Anne?"

   "Sonunda be kızım! Kış uykusuna yattın sandım. Hadi hazırlan. Bugün geç kalma sonuçta okulun ilk günü hadi hadi."

   Annem odadan çıkarken ben hala gördüğüm rüyanın etkisiyle masum masum odamdan çıktım ve malum klasik işleri halletmek için banyonun yolunu tuttum.

   Banyodan çıktıktan sonra odama girdim ve saate baktım. Saat sekiz olmuştu ve okulun başlamasına yarım saat vardı. Hayır, ama ya daha ilk günden yeni okuluma geç kalamazdım, olamazdı! Kendi kendime sitem ede ede yatağımı topladım. Hızlı bir şekilde siyah okul eteğimi ve beyaz gömleğimi giydim. Havalar soğuk olmaya başladığı için ne olur ne olmaz diye üzerime gözlerim gibi deniz mavisi olan kazağımı giydim. Saçlarımı hemen taradım iki yandan balıksırtı ördüm. Saçlarım örünce göğüs hizasına kadar kısalıyordu. Saate tekrar baktığımda on beş dakikamın kaldığını gördüm ve hızlıca aşağıya indim. İlk defa bu kadar hızlıydım, bu beni çok şaşırtmıştı açıkçası.

   Mutfağa hızlıca girdim ve tabağıma Nesquik doldurdum. Süt de koyduktan sonra beş dakikada silip süpürdüm, hemen yukarıda dişlerimi fırçaladım ve evden ayrıldım. Beni okula bugün babam bırakacaktı ve o da aşağıda beni bekliyordu. Hemen sitenin çıkışına gittim ve arabaya atladım. Daha 10 dakikam vardı ve okulun bizim eve olan uzaklığı yürüyerek bile yaklaşık beş dakikaydı.

   Okula vardığımda okulun başlamasına daha sekiz dakika vardı. Ben de heyecan ile arabadan indim. Şu an okulun ilk günü sendromu yaşıyordum. Yeni olduğum için birçok gözün üzerimde olduğunu hissedebiliyordum. Sanki bir anda fısıltılar başlamış gibi. Okulun giriş kapısına yaklaştığımızda müdür odasını bilmediğimi fark ettim ve çok yakınımda olan benim boylarımda sarışın bir kızı durdurdum. Tam söze başlayacaktım ki nutkum tutuldu. Kızın masmavi gözleri vardı ve parlıyorlardı. Çok güzellerdi. Bir an acaba benim de gözlerim böyle mi gözüküyor? diye sorgulamadan edemedim. Kızın bakışları şaşkınlığa dönerken ne diye kızı tuttuğum aklıma geldi ve hemen lafa girdim.