Her Dilekte Bir Umut #mavilikurgum2018

Bölüm 5: Arkadaşlık

Meeerhaba! Biz geldik, nasılsın? İstediğimiz sayıya ulaşınca bölümü atalım dedik.
  İyi bayramlar! Sana güzel iki tane haberimiz var, instagram hesabımızda Hayal'in gerçek karakteri fotoğrafımızı beğenmiş ve... 1k olduk!.. Seni çok seviyoruz, desteklerin ve varlığın için teşekkür ederiz. İyi okumalar, umarım beğenirsin :)

Dilek Başar...

Kimsenin gelmeyeceğini düşündüğünüz anda hiç hayatınıza biri girdi mi? Benim girdi. Hatta tam da şu an girdi!

"Kağan, Emir, Selin, Arda, Elif, Mete, Nehir! Siz burayı nasıl buldunuz?"

"Dilek'imiz hasta olmuş! Telefonunla çantanı getirelim, bir de geçmiş olsun deyip, seninle koparız diye düşündük." dedi Nehir.

"Dilek nasılsın? İyi oldun mu? Bizden istediğin bir şey var mı?

"İyiyim Elif! Beni merak ettiğiniz için teşekkür ederim. İyi ki varsınız!"

"Her zaman kanka!" dedi Kağan ve ellerimi tokuşturduk sonra da sarıldık. Bizim bu halimizi gören Kızılderi Kabilesi ile de teker teker sarıldık. O sırada Hayal'in burada olduğu aklıma geldi.

Kız bütün gün tepende beklesin! Sen git kızı unut, aferin valla sana! Valla iç sesim çok haklısın. Ben onun gönlünü alırım şimdi.

"Bugün bütün gün Hayal bana yardım etti, çok destek oldu. O yüzden siz oturun burada, biz 2 dakikaya geliyoruz!" Hayal'in gözleri şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Tamam, siz gidin gelin hadi!" dedi Emir.

"Hadi Hayal gelsene!"

"Tamam, geliyorum Dilek!" Hayal'i hızla dışarı çıkardım.

"Bugün bana ettiğin bütün yardımlar için sana çok çok teşekkür ederim. Senin yüzünden olsa da bana çok yardım ettin. İyi ki varsın!" dedim ve ona sarıldım.

"Önemli değil! Zaten senin de dediğin gibi benim yüzümden oldu ve seni ben toparlayacağım. Sen de iyi ki varsın! Arkadaşlarını yalnız bırakma istersen! Ben de gidiyordum."

"İstersen sen de gel!"

"Yok, yok annem ve babam da merak etmiştir zaten. Görüşürüz!"

"Görüşürüz!" Demin ilk defa bir kız bir kızdan trip yemişti. Dünyada ilklere girmesi gereken bir konu...

Başım dönmeye başladı için hızlıca yetimhaneye girdim. Yetimhanedeki kızlar bizimkilere çok değişik bakıyorlardı. Zaten her şeyleri değişik onların, normal yok yetimhanede! Tabii benim dışımda. Kızılderi Kabilesi'ni daha fazla yalnız bırakmamak için hemen yanlarına gittim.

"Şimdi açıklayın bakalım burayı nasıl buldunuz? Yani yer olarak!" Kağan gülümsedi ve konuşmaya başladı.

"Şöyle anlatayım kankacan, sen bayıldığın zaman Hayal sınıfa geldi suratı bembeyazdı. 'Dilek... Kantin...' dedi. Biz de koşarak sınıftan çıktık çünkü Hayal çok korkmuştu." Sözü Selin devraldı.

"Hayal yürüyemiyor gibiydi. Kolundan tutup aşağıya götürdüm. Zaten sen bayılır bayılmaz yanına gelmiş, bayıldığın için seni sarsmış, sen uyanmamışsın sonra yanımıza gelmiş. Neyse, senin başında bekledi bekledi sonra sen bir anda doğruldun. Herkes geriye gitti ama Hayal senin kolunu tuttu destek vermek istercesine... Sonra bir şeyler söyledin ve Hayal ile hastaneye gittin." Artık konuşma sırası Emir'deydi.

"Devamı bende! İşte dersler geçmek bilmedi, biz seni çok merak ediyoruz falan. Çıkış saatine girdik telefonları aldık falan, benim telefonuma bir mesaj geldi, bilinmeyen numaradan. Üstünde şöyle yazıyordu: Emir, ben Hayal. Dilek iyi merak etmeyin! Biraz başı dönüyor o kadar! Biz şimdi Güneş Yetimhanesine gidiyoruz, isterseniz siz de gelin. Telefonumu nasıl buldun diye merak ediyorsan eğer telefon numaran sınıf grubunda var. Yani senin nerede olduğunu bize Hayal söyledi, merak etmeyelim diye."