Erçil: Seni üzmek istememiştim...
Erçil: Belki bu olay seni paramparça etti, ayağa kalkamadın,
Erçil: Belki de vazgeçtin.
Erçil: Üzgünüm...
Erçil: Böyle olmasını istememiştim.
Erçil: Sadece, kendimce intikam alacağım.
Erçil: Lütfen, beni affet.
Erçil: Kalbini kırmak istememiştim.
Erçil: Bana olan sevgini tuzla buz etmekte.
Erçil: Ama yapmam gereken buydu.
Erçil: Araf'la ilgili bir şeyler anlatınca, arkadaşı olabilirsin diye düşündüm.
Erçil: Biliyorum, saçma.
Erçil: Of siktir, kendi kendime konuşuyorum ama.
Erçil: Üzgünüm, beni affet olur mu?
*Merhaba, her kitabımın altına bunu yazmak zorunda hissettim.
*Öncelikle, her gün sürekli bölüm atmaya çalışıyorum ama siz sürekli yeni bölüm vesaire diyince kırılıyorum. Bu, kırıcı olmasa bile kırılabiliyorum. Kusura bakmayın lakin hiçte normal bir dönemde değilim. Mutlu gibi davranmak beni yoruyor. Her şeyin üst üste bindiği anlarda, bölüm yazamayacak kötü olduğum zamanlarda bile, yetişmeye çalışıyorum. Evet, başta sürekli 5-6 bölüm atardım. Şimdi hiçbir şey o şekilde değil. En ufak şeye bile sinirlenebilecek hale geldim. Üzgünüm.
*Umarım anlayışla karşılarsınız. Sizi seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
karanfil|texting
Короткий рассказ→tamamlandı Bu kitap, karanfil sevenlere ithafen. E: Senin haberin yok ama ben kalbimi avuçlarına bıraktım E: Ne olur, avucunu kapatma E: Ölürüm
