Jurassic World

8

Ona była coraz bliżej.... Tym razem nie było gdzie uciekać

Miałam okazję by uciec ale kiedy pomyślę, że mam go tu samego zostawić na pastwę losu.....NIGDY. Wzięłam dzieciaka na ręce i zaczęłam biec do najgęstrzej części lasu. Na wybiegu były dwa Tirexy. Otworzyłam bramę i schowałam się za samochodem. Grey był dalej nieprzytomny. Indominus był coraz bliżej. Wtedy wyszła ona. Pani lasu. To była moja jedyna okazja. Najciszej jak mogłam ominęłam walczące dinozaury i pobiegłam w miejsce gdzie zostawiłam Zacha. Chłopaka tam nie było. Sytuacja wyglądała coraz gorzej. Usłyszałam potworny ryk. Nie wiedziałam które stworzenie wygrało. Robiło się gorąco. Wtedy zauważyłam samochód na środku polany. Biegłam w jego stronę ile sił. Za kierownicą siedział Zach.

- Nigdy więcej mi tak nie rób! - Chłopak odpalił silnik i skierowaliśmy się do laboratorium. - Miałeś jechać do centrum!

- Centrala mówiła przez radio. Laboratorium otoczyły raptory. Twój ojciec wzywa posiłki - Zamurowało mnie. Blue jest na wolności?! Krew mnie zalewała. Kto to do kurwy nędzy wymyślił?! Mój biedny tata w coś ty się wpakował. Dojechaliśmy na miejsce i wtedy zobaczyłam to czego najbardziej się obawiałam. Raptory biegły a między nimi był mój ojciec na skóterze . Jeśli go zawołam spłosze zwierzęta. Wtedy zobaczyłam pusty wan.

- chłopaki wsiadajcie..... - wtedy podeszła Claire. Jej ubranie było całe poździerane. Miała na sobie masę błota.....

- Sophi ja wiem.....popełniłam błędy.....ja naprawdę żałuję.....chce....chce....spróbować naprawić to co się da.... - cóż po tylu latach przynajmniej coś do niej dotarło. Mimo wszystko było mi miło.

- Dobra siadaj za kierownicą....- można powiedzieć, że lekko się uśmiechnęła i zrobiła to co powiedziałam. Chłopcy siedzieli w tirze. Musiałam dowiedzieć się co z tatą puściłam się biegiem za nimi i wtedy usłyszałam krzyk ojca.

- Sophi uciekaj! - wytęrzyłam wszystkie zmysły i wyczułam Deltę. Pojawiła się obok mnie.

- Delta....spokojnie....- widziałam ten mord w jej oczach. - cofnij się.....Delta - niepewnie odwróciła się i pobiegła w inną stronę. Ojciec przytulił mnie.

- Zmieniły alfę.....indominus ma geny raptora....

- Jezu....- nie mamy szans z czymś takim. Krew mnie zalała. Usłyszałam kolejne krzyki i ryki. Kazałam ojcu wsiąść na motor i pojechaliśmy do Claire. Ojciec kierował się do centrali ja goniłam furgonetkę. Nie wiedziałam czy wskakiwać tam czy nie. Znowu tysiąc pytań.....raptory wybrały za cel wana.....Wbiegłam a raczej wsjoczyłam do środka i kazałam jechać jak najszybciej do centrali.

- Jak ty to zrobiłaś?! - może jak będę udawać idiotkę to dadzą sobie spokój?

- Co o czym ty mówisz? - usłyszałam Echo.....nie jest dobrze indominus kazał im nas pozabijać....nie wiem czy uda nam się wyjść z tego cało....wskoczyła do środka. Odruchowo rękami zasłoniłam chłopaków. Wzięłam gaśnice i rzuciłam w zwierze.... jej ciało częściowo było za wozem a jej pazury blisko mojej nogi....w pewnym momencie kiedy chciałam ją wypchnąć wbiła mi je w nogę...zawyłam z bólu....Zach dorwał jakiś kij nie wiem dobrze co to było bo obraz zaczął mi się rozmazywać przed oczami. Kiedy Echo wypadła zamknęli drzwi. O własnych siłach usiadłam i próbowałam się podciągnąć do góry ale nic z tego. Wtedy wokół pasa poczułam czyjeś ręce

- Zach...nie...

- Raz mogłabyś się zamknąć i nie udawać twardziela..... - siedzieliśmy w ciszy którą przerwał Zach

- Sophi co jest grane?

- a co ma być? - Zaśmiałam się... wtedy wan stanął a Clair zosawiła mnie i Zacha samego....zabrała Graya ze sobą

- powiedz mi prawde....czasami bardziej przerażasz mnie ty niż te zwierzęta. - nie chciałam nikogo w to wciągać....szczerze nie chciałam mówić kim jestem....bo sama uważam, że jestem potworem.

- kiedy byłam mała pojechałam z tatą i przyjaciómi do laboratorium....to były nasze pierwsze dni na wyspie kiedy przestałam się bać wychodzić z domu. Znalazłam tam z nimi jaką maszynę w tym czasie ktoś się ze sobą kłócił i szarpał włączyli ją....- nie chciałam wspominać tamtej chwili....czasem a raczej wole być zwykłym człowiekiem niż tym czymś czym teraz jestem. Do o oczu powoli napływały mi łzy. - laser wystrzelił....nie mogłam nic zrobić.....straciłam przytomność kiedy się ocknęłam dowiedziałam się o kodzie 19. Tirex zabił moją matkę a wasza ciotka uważała, że nic się nie stało. Potem to zwierze dopadło mnie i ojca. Kiedy uciekaliśmy rosła we mnie gniew....miałam zaledwie.kilka lat....żuciłam się na to bydle i je zabiłam....ta maszyna spowodowała, że jestem dużo silniejsza i.szybsza i nie wiem co jeszcze.....czasem mnie to przerasta a czasem ratuje życie......naprzykład wyczułam raptory jak na was polują.....

- to....to...nie wiem co powiedzieć

- nie wiem czy to się kiedyś skończy niektóre rany potrafią się zagoić inne potrafią być nawet przez miesiąc....nie wiem jak to odwrócić....tęsknię za byciem normalną...

- nikt nie jest normalny....i to sprawia, że jesteśmy wyjątkowi. - przez chwilę miałam ochotę go przytulić. Nasze twarze dzieliły dosłownie milimetry. Ale Justin i moja przyjaciółka....nie po moim trupie. Zerwałam się na równe nogi i opuściłam samochód to co zobaczyłam przeraziło mnie. Centrum było zdemolowane. Szyby w sklepach powybijane......wszystko się dymiło a ludzie wszczynali panikę. Zach wyszedł za mną i nic nie powiedział. Widok był przerażający. Ręce mi się trzęsły i byłam przerażona. Dla mnie sytuacja była oczywista......szanse na przetrwanie są nikłe a nadzieja zanika z każdą minutą.

---------------------------------------------------------
DZISIAJ OBEJRZAŁAM FILM DOKUMENTALNY O DINOZAURACH. POWIEM SZCZERZE DAŁO TO MEGA KOPA DO PRACY. I CHCE SKOŃCZYĆ TE KSIĄŻKĘ. WIĘC MAM CORAZ WIĘCEJ MOTYWACJI. TRZYMAJCIE SIĘ CIEPŁO ❤