Siyahın Ardında

Bölüm 11

Multimedya:Mira Kutlu

İnstagram:wattpad_yazarokurd

09.08.2018

"Kalk.Kim o kadın?" Sarsmaya devam ettim. "Kim dedim?" Hakan kolumu tuttu.

"Bırak uyusun.Sabah konuşursunuz." Seslice nefesimi verdim.

"Yarın gidiyorsun değil mi?Annenlere."

"Sanırım."

"Git."

"Tamam o zaman.Geç oldu Mira,ben gideyim.Anahtarı da bırakıyorum,dikkatli ol.Bir sorun çıkarsa bana haber ver.Zaten çok kalmam ben." Arkasına dönmüş ilerliyordu ki tekrar döndü.

"He bir de yarın kursun var değil mi?" Başımı salladım.

"Kahvaltı etmeden gitme,bayılırsın falan."

"Hakan,sakin ol be."

"Tamam,dikkatli ol.İyi geceler."

"İyi geceler."

Hakan'ın ardından gülümsemeden edemedim.Bu çocuk ciddi ciddi beni kardeşi gibi görüyordu.Daha tanışalı çok olmamasına rağmen iyi anlaşmıştık.Hatta bana,babamın göstermediği ilgiyi gösteriyordu.Gülümsememi bastırmadan odama çıktım.Üstümü değiştirdim.Yatağa yatıp düşünmeye başladım.

"Kalk kız!Kalk,kime diyorum ben?"Üstümden battaniyemin çekilmesiyle yavaşça gözlerimi araladım.Babam uzun zamandır yapmadığı şeyi yapmış,o müthiş enerjisiyle beni uyandırmıştı.Gözlerimi ovarak oturur pozisyona geçtim.

"Kahvaltı yap bana.Kaç gündür açım burada."

"Elin kolun yok mu?"

"Bana bak lan!Fazlaca mı boşladım şu sıralar seni acaba?"

"Kalktım ya." Dedim boş duvarı seyrederken.Yüzündeki saçma sırıtmayla yatağımın sol tarafına geldi.Yapacağını anladım.

"Kızım,sen bir bana baksana." Dedi kibar çıkartmaya çalıştığı sesiyle.Güldüm ve baktım.Elini kaldırıp vuracağı sırada elini tuttum.

"Artık olmaz.Bu zamana kadar sesimi çıkarmadım ama,yeter bu kadar." Deyip elini savurdum.

"Sabah sabah yürek mi yedin sen?" Sinirlenmişti.Gülerek yatağın diğer tarafından indim.

"Simit yiyeceğim.Yürek," Bakışlarımı tavana çevirdim. 

"Pek tercih etmem ben ya.Hele sabahları,hiç çekilmez."

"Sen benimle alay mı ediyorsun?"

"Nasıl anladıysan." Deyip omuzlarımı silktim kapıdan çıkarken.Aşağı inip spor ayakkabılarımı giydim.Ayakkabılığın üstündeki bozuk paraları alıp dışarı çıktım.Değiştiğimi acayip hissediyorum.Yaşadığımı hissediyordum.Nefes aldığımı hissediyordum.Sahi,neydi veya kimdi bunları sağlayan?

Kısa kahvaltımın ardından arabaya atlayıp spor salonuna gittim.Hocayla beraber yaptığımız antremandan sonra duş aldım,üstümü değiştirdim.Spor salonunun çıkışına ilerlerken telefonum çaldı.

"Alo?"

"Alo Mira,ne haber?"

"İyi,sen?"

"Ben de iyi.E,ne yapıyorsun?Geliyorsun değil mi?"

"Konum at."

"Tamam kanka.Atıyorum şimdi.Hadi görüşürüz."

***

Sıradan bir günün ardından akşam olmuştu.Hakanla beraber ders çalışıyorduk.Dersleri güzelce anlatıyor,anlamadığım yerlere tekrar bakıyorduk.Telefonum çaldı.

"Ne var?"

"Uçağa biniyoruz.Bizi almaya gelsene."

"O kadar şoförün var.Ne diye ben alıyormuşum?"

"Aa başkan,seni özlemiş olamaz mıyım?"

"Olamazsın."

"Evet seni özlemedim.Ama bizi al." Derin bir nefes aldım.

"Kaç kişisiniz siz?"

"4."

"Geliyorum." Ayağa kalkıp dolabımın yanına gittim.Ceket alacaktım ki vazgeçtim.Masanın üstündeki telefonu eşofmanımın cebine koydum.

"Nereye bu saatte?"

"Sedat'ı alacağım."

"Şoför olan benim,sen niye alıyorsun?"

"Sedat'ın keyfine göre hareket ediyorum işte."

"Seni zorluyor."

"Öldürmediğine şükretmeliyim." Hakan peşimden beraber merdivenlerden indim.

"Neden öldürmediğini de anlamış değilim ya.Hayırdır sen nereye bu arada?" Salonda oturan babamla göz göze geldik.

"Ev sahibi gittiğine göre ben de gidiyorum."

"Saçmalama lan.Takıl kafana göre."

"Asıl sen saçmalama."

"Arabada uyumayı çok mu seviyorsun?Git odama yat.Allah Allah ya." Bu sefer kulağıma eğildi.

"Ya Mira,burada babanla baş başa mı kalayım?"

"Az sonra sızar." Deyip ayakkabılarımı giymeye başladım.Kapıdan dışarı çıkıp havaalanına doğru yol aldım.

"Başkan,özledin mi beni?" Diyerek yanımda bitti Sedat.

"Hasretinden ölüyordum." Dedim kısık sesle.Güldü.

"Haydi beyler,artık eve gidelim." Arkalarından arabaya giderken bagajı açtım.Sedat önde,diğer üç adam arkada yola koyulduk.Etrafta pek arabanın olmadığı bir yerdeydik.Tek tük araba geçiyordu.Dikiz aynasından arkaya baktım.Hemen ardımızda bir araba vardı.Biraz daha arabayı seyrettim.Bu boş yolda bizi sollayabilecekken arkamızdan ilerliyordu.

"Eğilin."

"O niye?"

"Takip ediliyoruz.Şimdi salak gibi arkana bakma sakın.Siz de öyle." Kısa bir sürede herkes eğilmişti.

"Amaçları öldürmek olsaydı şimdiye sıkarlardı.Depoya gideceğimizi düşünüyor olmalılar." Dedi Sedat.

"O zaman onları şaşırtalım."