Siyahın Ardında

Bölüm 25

İnstagram:wattpad_yazarokurd

09.12.2018

"Annem kim?" Sorum üzerine gözlerini kaçırdı.Kısa bir sessizliğin ardından tekrar göz göze geldik.

"Mira,yaşadıkların için üzgünüm.Kimse senin yaşadıklarını yaşamayı istemez."

"Yani?"

"Öğreneceğin şey ağır gelebilir." Omzumun üstünden Alper'e baktım.Destek vermek için hafifçe gülümsedi.

"Erkek arkadaşın mı?" Bakışlarımı Alper'den çekip karşımdaki adama döndüm.Sorusunu duymazdan geldim.

"Yani?"

"Anneni sorman gereken kişi ben değilim çünkü ben," Durdu.Derin bir nefes aldı.

"Senin öz baban değilim." Yüzüne baktım öylece.Bir süre sadece nefes alışveriş seslerimiz duyuldu.

"Ne demek senin öz baban değilim?" Sesim yüksek çıkmıştı.

"Ben,değilim işte."

"Kim o zaman?"

"Bunu ben söyleyemem."

"Söyle."

"Yapamam,yapmam."

"Söyle." Üzerine doğru bir adım attım.Omzuma dokunan elle durdum.

"Mira,dur." Dediği gibi yaptım.Öylece durdum.

"Hadi gidelim." Bakışlarımı yerden kaldırmazken yavaşça başımı salladım.Alper yanıma geçerek elini sırtıma koydu.Adımlarımı çıkış kapısına yönelttim.

"Özür dilerim!" Arkamdan seslenen adama cevap vermeden evden çıktım.Tanıdık bahçeden geçtim.Çıkış kapısının oradaki şaşkın güvenlikleri gördüm.Öğrendiğimin ağırlığı altında ezilirken yanımda Alper,sessizce,aslında hiç tanımamış olduğum adamın evinden çıktım.

"Ben ne diyeceğimi bilmiyorum." Arabanın önüne geldiğimizde başımla arabadakileri gösterdim.Ne demek istediğimi anlamış olacak ki elimdeki anahtarı alarak arabadaki adamları çıkardı.Rüzgarın sertçe estiği sokakta yavaşça yürümeye başladım.Ellerim ceplerimde,bakışlarım yerde.Çocukluğumun geçtiği sokaklara baktım.

"Git." Sesim,düşüncelerimin aksine netti.Sertti.

"Ne?" Yüzünü görmesem de sesinden şaşırdığını anlayabiliyordum.

"Git dedim." 

"Seni böyle bırakmam."

"Bir şeyim yok,git."

"Sorun da burada ya.Ne olursa olsun senin bir şeyinin olmaması."

"Ne demek istiyorsun?" Adımlarım ağırdı.Alper,birkaç adım arkamdaydı.

"Sorununu anlatmazsan bilemem.Sana yardım edemem."

"Yardıma ihtiyacım yok."

"Sen...Bu çok değişik.Seni çözemiyorum.Anlayamıyorum."

"Ben de öyle."

"O zaman bir yerden başla.Başlayalım."

"Başlanacak bir şey yok Alper.Benim hayatım yalan.Babam bile yalan." Başımı kaldırarak gökyüzüne baktım.

"Zaten hiç sevmemişti." Mırıldanışım ardından gök gürledi.

"Seven bulunur."