Siyahın Ardında

Bölüm 20

Multimedya:Mira Kutlu

İnstagram:wattpad_yazarokurd

13.10.2018

Aynanın karşısına geçerek gömleğimin yakalarını düzelttim.Üzerime parfüm sıktığımda neredeyse hazırdım.Askıdan deri ceketimi çıkarıp hızlıca üstüme giydim.Beyaz spor ayakkabılarımın parkede bıraktığı sesle beraber aşağı indim.

Hakan,koltukta oturmuş telefonuyla uğraşıyordu.İşin garibi ise babam da koltukta oturmuş,halıyı inceliyor gibiydi.Kaşlarımı çattım.O an,okul açıldığından beri babamın benimle uğraşmadığını,konuşmadığını fark ettim.Hatta,onu evde çok nadir görüyordum.

"Mira." Beni fark ettiğinde ayağa kalktı.Hakan,hafifçe tebessüm ederek kapıya doğru ilerledi.Yavaş adımlarla odanın ortasına geldim.O da birkaç adım attığında karşı karşıyaydık.

"Evet?"

"Ben," Diyerek yutkundu.

"Çok özür dilerim.Her şey için çok özür dilerim." Sesi acı çeker gibiydi.

"Ne oluyor?'

"Seni koruyamadım.Sana ihtiyacın olan sevgiyi gösteremedim.Sana bakamadım ben Mira.Dün düşünmek için çokça zamanım oldu.Ve ben fark ettim ki,kötü biriyim.Seni evlatlık aldım çünkü," Durdu.Elleriyle yüzünü sıvazladı.Oturdu.Oturdum.

"Aşık oldum.Evlendim.Çocuğumuz olmuyordu.O,buna hep çok üzüldü.Bu yüzden boşanmak bile istedi.Sonra bir gün,hiç beklemediğim bir şeyi yaptı.İntihar etti."

"Vasiyet olarak da bir çocuğu evlatlık almamı istediğini söylemiş.Ben,onun ölümünden sonra fazlasıyla dağıldım.Kendime gelmem uzun zaman aldı.Daha sonra,arkadaşım olan Engin'in seni evlatlık vereceğini duydum.Aklıma eşimin gelmesiyle,bir anda seni evlatlık almaya karar verdim.Para karşılığı seni aldım.Daha da beklenmedik şeyler oldu.Ruhen çöktüm.Para kaybetmeye başladım.Kumara başladım.Borçlandım.Hikayenin sonrası...Hikayenin sonrası bende değil Mira.Hikayenin sonrası başrol olan sende ve,ve o'nda." Sözünü kesmeden,dikkatle dinlemiştim onu.Konuşması bitince yüzüne baktım.Gözleri kırmızıya çalıyordu.Ağlayacaktı.Başımı diğer tarafa çevirdim.

"Ben iyi şeyler yaşamadım,doğru.Bunda senin de payın olabilir.Ama her şeyi de sana yükleyemem.Mesela,benim bir öz babam var değil mi?Annem var.Belki akrabalarım var.Ama etrafıma baksana.Var dediğim insanlar aslında yok." Yutkunup ayağa kalktım.

"Bu konuşmayı bugün neden yaptın bilmiyorum ama kendini suçlama." Sırtımı ona döndüm.Bir adım attım,iki adım attım.

"Mira." Yavaşça arkamı döndüm.Hızlı adımlarla yanıma geldi.Kollarını belime sarıp başını omzuma koydu.

"Teşekkür ederim." Kollarımı sırtına koydum.Birkaç dakikanın sonunda ayrıldı.Yüzüme bakmadı.Utanır gibi olduğunu anlayınca arkamı döndüm.

"Ne yaptığımı bilmiyorum fakat önemli değil,baba." Ona uzun zaman sonra baba demiştim.Bu,zordu.Nedenini anlayamıyorum ama zordu işte.Bu zamana kadar onun hakkında düşündüğüm her şey bir anda silinmişti sanki.Üzülmüştüm.Onun için gerçekten üzülmüştüm.

Kapıdan çıktıktan sonra kenara geçip durdum.Ellerimle yüzümü sıvazladım.İçeride neler olmuştu,neden olmuştu anlayamamıştım.Nefesimi dışarı verdim.

"Geç kalacağız Mira!" Hakan seslendiğinde adımlarımı arabaya doğru ilerlettim.Arabaya bindiğim anda telefonum çaldı.

"Alo Mira?"